บทที่ 332 ท่อนไม้
ฉือซงที่จับมือพระแม่เจวี๋ยชิงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ทำให้หงจุ้นและคนอื่นๆ มองเขาด้วยสายตาดูแคลน "แหวะ! น่ารังเกียจ! ข้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนแบบนี้" "ช่างเป็นความอัปยศของนิกายเรา" "พอข้ากลับไป ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้พี่ใหญ่ทราบและขอให้เขาถอดตำแหน่งหัวหน้าผู้คุมกฏของเจ้านี่ออก คนแบบนี้ยังมีหน้ามาดูแลกา...
