บทที่ 297 : ล้มป่วย
เย่เหย่าตงฟังด้วยความพอใจยิ่ง พอรู้ว่าเรือจมก็ดีแล้ว เรือหนึ่งลำหายไปต้องเจ็บปวดแน่ เรือนั่นน่าจะเป็นของที่หลายบ้านร่วมกันซื้อ ตอนนี้ดูซิว่าพวกเขาจะไปปล้นใครได้อีก คงได้แต่ไปแบกกระสอบทราย เขาดีใจจึงตัดผักคลุมสองต้นใหญ่ให้ป้าหลาน ตัดต้นเล็กหนึ่งต้นเข้าบ้าน ตั้งใจจะผัดกับกุ้งแห้ง ผักคลุมนี่ไม่ใช่เบา ต...
