บทที่ 155 เริ่มทำเบอร์เกอร์จีน (ฟรี)

บทที่ 155 เริ่มทำเบอร์เกอร์จีน (ฟรี)

ที่ปลายสายโทรศัพท์ เจ้าของแผงในตลาดสดกำลังจะเก็บร้าน แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นกะทันหันขัดจังหวะการเก็บร้านของเขา

"ใครกันนะ? ป่านนี้แล้วยังจะซื้อของอีก?" เจ้าของแผงวางลังมะเขือม่วงที่กำลังจะเก็บลง ล้วงโทรศัพท์ที่กำลังส่งเสียงเรียกเข้าออกมาจากกระเป๋า

เมื่อเห็นข้อมูลผู้โทรชัดเจน สีหน้างุนงงของเจ้าของแผงก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มทันที

ตอนนี้เฉิงเฟิงเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเขาแล้ว

ช่วงนี้ แค่เฉิงเฟิงคนเดียว ก็ทำให้ยอดขายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก

"แป้งสาลี กระเทียม เนื้อหมู..."

เฉิงเฟิงบอกรายการวัตถุดิบมากมายติดต่อกัน

"เดี๋ยวๆ ผมจดก่อน" เจ้าของแผงหยิบสมุดเล่มเล็กจากข้างเครื่องชั่งดิจิทัลที่ขอบแผง จดวัตถุดิบที่เฉิงเฟิงบอกลงไป

เขากลัวว่าผ่านไปคืนหนึ่งจะลืม ทำให้เฉิงเฟิงเปิดร้านไม่ได้ จึงต้องจดไว้จะได้สบายใจ

หลังวางสาย เจ้าของแผงมองรายการที่ตัวเองจดไว้ แล้วก็เกิดความสงสัยขึ้นมา

"วัตถุดิบพวกนี้ จะเอาไปทำอาหารว่างอะไรนะ?"

ตอนนี้เขายอมรับได้แล้วกับการที่เฉิงเฟิงเปลี่ยนเมนูขายทุกๆ สองสามวัน

...

บนถนนอาหาร ซ่งเจ๋อกับเพื่อนๆ กำลังเดินเล่นไปมาอย่างไร้จุดหมาย

วันนี้เฉิงเฟิงไม่ได้ออกร้าน พวกเขาเลยไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี

เมื่อผู้ชายมารวมตัวกันเกินสามคน "กินอะไรดี" ก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ มักจะมีคนเสนอไอเดียขึ้นมา แล้วก็ถูกคนอื่นคัดค้าน สุดท้ายก็วนกลับมาถกเถียงเรื่อง "คืนนี้กินอะไรดี" อีก

ในวันที่เฉิงเฟิงออกร้าน "คืนนี้กินอะไรดี" แทบไม่ต้องคิดเลย

"ไปกินลูกชิ้นทอดไหม" จางจินฮุยเสนอ "ร้านข้างหน้านั่นเพิ่งเปลี่ยนสูตรน้ำจิ้ม รสชาติดีขึ้นเยอะเลย" เขาเป็นคนส่านเป่ยแท้ๆ น่าเสียดายที่ถนนอาหารไม่มีอาหารส่านเป่ยแท้ๆ ไม่งั้นคงไม่ต้องลำบากใจขนาดนี้

"ลูกชิ้นทอดเพิ่งกินไปเมื่อวันก่อน กลับหอไปสั่งเดลิเวอรี่ดีไหม"

"ทำไมวันอังคารเชฟเฉิงถึงไม่ออกร้านนะ"

"ร้านเกี๊ยวที่เพิ่งเดินผ่ามา มีคนดูคุ้นๆ..."

พวกเขาคุยไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะกินอะไร

...

วันรุ่งขึ้น ตอนที่เฉิงเฟิงซึ่งไม่มีเรียนช่วงเช้ามาถึงร้าน เจ้าของแผงในตลาดสดก็พอดีส่งวัตถุดิบมาให้

บ่ายนี้มีเรียน พอดีทั้งเบอร์เกอร์จีนและหลียงผี ขั้นตอนการทำล้วนต้องใช้เวลาพักไว้

หลียงผีต้องใช้เวลาตกตะกอน ส่วนหมูตุ๋นในเบอร์เกอร์จีนก็ต้องแช่ในน้ำซุปให้นานพอถึงจะดูดซับรสชาติได้ดี

จริงๆ แล้วการทำหมูตุ๋น ที่ดีที่สุดคือใช้น้ำซุปเก่า ร้านเบอร์เกอร์จีนแบบดั้งเดิมในส่านเป่ย ล้วนใช้น้ำซุปเก่าที่เลี้ยงไว้ดี

ที่เรียกว่าน้ำซุปเก่า คือน้ำซุปที่ผ่านการตุ๋นวัตถุดิบมาหลายครั้ง ใส่เครื่องเทศมาหลายรอบ รสชาติในนั้นถูกใช้ไป เติมเต็ม และสะสมอย่างต่อเนื่อง

นานวันเข้า น้ำซุปเก่าจะมีรสชาติที่เข้มข้นและเป็นเอกลักษณ์มากขึ้น

แค่ต้มให้เดือดตามเวลา เก็บรักษาให้ดี น้ำซุปเก่าสามารถเก็บไว้ได้นาน

แต่การเก็บไว้นานเกินไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะน้ำสามารถละลายสารให้กลิ่นรสได้จำกัด หลังจากใช้น้ำซุปเก่าไประยะหนึ่ง ต่อให้สะสมต่อไป รสชาติก็จะไม่เพิ่มขึ้นมากนัก

ส่วนที่บอกว่าเป็นน้ำซุปเก่าหลายร้อยปี ก็เป็นแค่การโฆษณามากกว่าความจริง

ถึงอย่างนั้น น้ำซุปเก่าที่ดีสักหม้อก็ยังเป็นของล้ำค่าสำหรับร้านค้า

ไม่ใช่แค่ทำเบอร์เกอร์จีน อาหารที่ต้องใช้น้ำราดหน้า น้ำซุปเก่าล้วนมีประโยชน์

เช่น อาหารตุ๋นสไตล์เสฉวน อาหารตุ๋นสไตล์ซานตง เป็ดดำฉงชิ่ง เป็นต้น

เฉิงเฟิงไม่มีน้ำซุปเก่าแน่นอน เขาทำได้แค่ใช้วัตถุดิบที่มีเลียนแบบรสชาติของน้ำซุปเก่า

เปิดถุงที่บรรจุวัตถุดิบต่างๆ เฉิงเฟิงมองไปที่โครงไก่ที่อยู่มุมถุงเป็นอย่างแรก

(จบบทที่ 155)