บทที่ 78 เร็วขนาดนั้น
บทที่ 78 เร็วขนาดนั้น ครึ่งชั่วยามต่อมา หลี่เหยียนเผยสีหน้าลำบากใจ สายตามองดูต้นไผ่เล็กที่สูงไม่ถึงเอวคนซึ่งดูเหี่ยวเฉา ใบไม้มีน้ำใส ๆ หยดลงมาเป็นครั้งคราว เสียง "แปะ" ดังขึ้นเมื่อน้ำตกลงบนพื้น หัวใจของเขาก็เต้นแรงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนี้ "ยังจะทำต่ออีกไหม? ตอนนี้รวม 'หิมะผลึกสนธยา' ที่เสียไปด้วย เ...
