ตอนที่ 13 สองสุดยอดคัมภีร์
ตอนที่ 13 สองสุดยอดคัมภีร์
‘[คัมภีร์จักรพรรดิเทพพิสุทธิ์]——วิชาไร้ระดับ’
“อีกแล้วหรือ วิชาไร้ระดับอีกแล้ว?”
จางอวิ๋นเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะหยิบคัมภีร์ขึ้นมาเปิดอ่าน
“วิชานี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีพรสวรรค์ประเภทจักรพรรดิ ผู้ฝึกจะสามารถเปลี่ยนพลังปราณให้กลายเป็นพลังจักรพรรดิ แบ่งออกเป็นเจ็ดขั้น ขั้นแรกร่างจักรพรรดิ ใช้พลังปราณหล่อเลี้ยงร่างกาย ขั้นที่สองพลังจักรพรรดิสยบศัตรู สามารถแผ่พลังอำนาจข่มขวัญผู้คน ขั้นที่สามพลังจักรพรรดิเหนือฟ้า สามารถสะเทือนทั้งสี่ทิศ...”
“เปลี่ยนพลังปราณเป็นพลังจักรพรรดิ?”
จางอวิ๋นรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง เขาเคยกังวลว่าจะหาวิธีช่วยอู๋เสี่ยวพั่งในการกระตุ้นพลังร่างจักรพรรดิแห่งพลังได้อย่างไร แต่ตอนนี้วิชาที่เหมาะสมก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาแล้ว
ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาหยิบคัมภีร์ขึ้นและเตรียมจะออกจากมหาพิภพแห่งเซียน
ทันใดนั้น ตราประทับคำสั่งเซียนที่หลังมือของเขาสว่างขึ้น พร้อมกับข้อความที่ปรากฏตรงหน้า
‘ท่านได้จับคู่วิชาให้ศิษย์สองคนสำเร็จ ท่านได้รับสิทธิ์จับคู่วิชาให้ตนเองหนึ่งครั้ง’
“จับคู่วิชาให้ข้าเองหรือ”
จางอวิ๋นชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาจะเปล่งประกายด้วยความดีใจ “จับคู่”
เมื่อสิ้นเสียงของเขา พื้นที่ตรงหน้าพลันบิดเบี้ยวอีกครั้ง และในไม่ช้า คัมภีร์หยกสีขาวก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
จางอวิ๋นรีบหยิบมันขึ้นมา
[คัมภีร์เนตรเซียนกายสุดขีด]
คัมภีร์นี้แบ่งออกเป็นสองวิชา หนึ่งคือวิชาเนตรเซียน และอีกหนึ่งคือวิชากายสุดขีด
วิชาเนตรเซียน รวมพลังปราณไว้ที่ดวงตา การฝึกฝนวิชานี้จะช่วยปลดศักยภาพระดับสองของ เนตรเซียนสวรรค์ ซึ่งสามารถมองเห็นจุดอ่อนของผู้ฝึกตนคนอื่น และหาช่องโหว่ในวิชาและทักษะการต่อสู้ของพวกเขาได้
วิชากายสุดขีด เหมาะสำหรับผู้ที่มีร่างคืนสภาพแห่งเซียนเท่านั้น วิชานี้จะเปิดเส้นทาง กายสุดขีด ทุกครั้งที่ผู้ฝึกบรรลุถึงขั้นสูงสุดของแต่ละระดับพลัง จะสามารถขยายขอบเขตเพิ่มขึ้นอีกสิบขั้นพิเศษ แต่ละขั้นจะช่วยเพิ่มพลังการต่อสู้อย่างมหาศาล
จางอวิ๋นเบิกตากว้าง นี่มันไม่ใช่แค่วิชา แต่เหมือนเป็นการอัปเกรดสองความสามารถพิเศษที่เขามีโดยตรง
“มองเห็นจุดอ่อนและช่องโหว่ของศัตรูทั้งร่างกายได้? ถ้าใช้ในการต่อสู้...”
จางอวิ๋นพึมพำกับตัวเอง
ด้วยความสามารถนี้ เมื่อเขาเริ่มต่อสู้ เขาสามารถโจมตีจุดอ่อนของศัตรูได้อย่างต่อเนื่อง ใครจะต้านทานไหว?
ยังมีวิชากายสุดขีดที่สามารถเปิดขอบเขตพลังสิบขั้นพิเศษ จากพลังร่างคืนสภาพแห่งเซียนที่เขามีในตอนนี้ พลังที่เพิ่มขึ้นจากการฝึกขั้นพิเศษเหล่านี้ อาจทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นจนก้าวไปสู่ระดับพลังที่สูงกว่าได้ทันที เช่น หากตอนนี้เขาอยู่ที่ระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุด การทะลวงเข้าสู่ขอบเขตพลังสิบขั้นพิเศษนั้น อาจทำให้เขาสามารถเอาชนะศัตรูระดับแก่นทองคำได้
“นี่มันโชคดีจริง ๆ!”
จางอวิ๋นเก็บคัมภีร์ด้วยความยินดี ก่อนจะพูดคำว่า “ออก” เพื่อสั่งการตราประทับคำสั่งเซียน
ทันใดนั้น ภาพเบื้องหน้าก็เปลี่ยนกลับมา เขาพบว่าตนเองกลับมาที่ถ้ำของตนแล้ว
อู๋เสี่ยวพั่งยังคงนั่งหลับตาอยู่ในตำแหน่งเดิม
จางอวิ๋นไม่ได้พูดอะไรในทันที เขารวบรวมพลังปราณเข้าสู่ดวงตาและเริ่มต้นฝึกวิชาเนตรเซียน ก่อนจะจ้องมองไปที่อู๋เสี่ยวพั่ง
ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
[อู๋เสี่ยวพั่ง]
[ระดับพลัง หลอมลมปราณขั้นแรก]
[วิชาที่ฝึกฝน ยุทธ์พลังไหลเวียน, หมัดพลังไหลเวียน]
[จุดอ่อน ความเร็วเชื่องช้า พลังปราณที่ฝึกจะไหลมารวมกันที่ท้ายทอยซึ่งเป็นจุดอ่อน หากโจมตีที่จุดนี้ ศัตรูจะได้รับบาดเจ็บสาหัส]
“เจ้านี่มันจริง ๆ เลย จุดอ่อนก็โผล่มาหมด!”
จางอวิ๋นเลิกคิ้วด้วยความสนใจ
เขาค่อย ๆ ปลดพลังปราณที่ใช้ในเนตรเซียนออก และมองข้อมูลของอู๋เสี่ยวพั่งผ่านเนตรเซียนในรูปแบบปกติ
“ดูข้อมูลศิษย์มันยังไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไร ไว้ค่อยลองใช้กับผู้ฝึกตนระดับแก่นทองคำดูทีหลัง...”
จางอวิ๋นลูบคางอย่างครุ่นคิด
ก่อนหน้านี้ เขาเคยลองใช้เนตรเซียนตรวจดูผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ในสำนักเซียนสวรรค์ แต่กลับไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย
ดูเหมือนเนตรเซียนสวรรค์จะสามารถแสดงข้อมูลได้แค่ในระดับศิษย์เท่านั้น แต่ตอนนี้ด้วยวิชาเนตรเซียนที่เพิ่มเข้ามา มันน่าจะช่วยให้เขามองข้อมูลของผู้อาวุโสและผู้ฝึกตนระดับสูงขึ้นได้แล้ว
จางอวิ๋นถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้น “เจ้าอ้วน ตอนนี้ข้าจะถ่ายทอดวิชาให้เจ้า ตั้งใจฟังให้ดี!”
เมื่อได้ยินดังนั้น อู๋เสี่ยวพั่งที่ยังคงนั่งหลับตาอยู่ตัวกระตุกเล็กน้อย รีบตั้งใจฟังทันที
“วิชานี้มีชื่อว่าคัมภีร์จักรพรรดิเทพพิสุทธิ์...”
จางอวิ๋นหยิบคัมภีร์ขึ้นมาอ่านเนื้อหาให้ฟัง
อู๋เสี่ยวพั่งตั้งใจฟังอย่างเคร่งเครียด และในขณะที่เขาฟังอยู่นั้น ร่างกายของเขาก็เริ่มรวบรวมพลังปราณโดยไม่รู้ตัว ตามเนื้อหาของวิชาที่กำลังถูกถ่ายทอด
พลังปราณจากรอบด้านเริ่มรวมตัวกันอย่างเห็นได้ชัด แต่ในไม่ช้า กระแสพลังปราณที่กำลังไหลเข้าหาเขาก็ดูเหมือนจะติดขัด ราวกับมีบางสิ่งปิดกั้นไม่ให้ไหลเวียนได้เต็มที่ บรรยากาศรอบตัวอู๋เสี่ยวพั่งเริ่มวุ่นวาย
‘พลังปราณที่รวมตัวอยู่ที่ท้ายทอยขัดขวางการดูดซับพลังปราณใหม่ ให้ทำลายแกนพลังที่เกิดจากวิชาระดับต่ำที่ฝึกมาก่อนหน้านี้’
ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตาของจางอวิ๋น
จางอวิ๋นเอ่ยขึ้นทันที “วิชาที่เจ้าฝึกมาก่อนหน้านี้กำลังจำกัดการดูดซับพลังปราณของเจ้า ทำลายแกนพลังที่เจ้าสร้างไว้ในร่างก่อนหน้านี้ซะ!”
“ท่านอาจารย์ เรื่องนี้...” อู๋เสี่ยวพั่งลังเลเล็กน้อย
แกนพลังที่ท้ายทอยนั้น เขาสร้างขึ้นมาด้วยความยากลำบาก หากต้องทำลายมัน...
“เชื่อข้า!” จางอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
คำพูดนั้นทำให้อู๋เสี่ยวพั่งสะดุ้ง ก่อนจะกัดฟันและตัดสินใจทำลายแกนพลังที่ท้ายทอยของเขาทันที
ทันใดนั้น เสียงคล้ายประตูที่ถูกเปิดออกก็ดังขึ้นในร่างของเขา ร่างกายของอู๋เสี่ยวพั่งปลดปล่อยแรงดึงดูดที่รุนแรงออกมา เหมือนกับแม่เหล็กยักษ์ เขาเริ่มดูดซับพลังปราณจากทุกทิศทางอย่างบ้าคลั่ง
จางอวิ๋นที่ยืนดูอยู่ตอนแรกยังไม่คิดอะไรมาก แต่เมื่อมองดูไปเรื่อย ๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เพราะแรงดูดนั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
จากการดูดซับพลังปราณรอบ ๆ ถ้ำ กลายเป็นดูดซับพลังปราณทั่วทั้งยอดเขาที่เก้า และในไม่ช้าก็ขยายออกไปยังยอดเขาอื่น ๆ ในสำนักเซียนสวรรค์
เพียงไม่กี่อึดใจ อู๋เสี่ยวพั่งกลายเป็นเหมือนค่ายกลดูดพลังปราณในร่างมนุษย์ ดูดซับพลังปราณจากทุกพื้นที่ในสำนักเซียนสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง
ทันใดนั้นเอง สำนักเซียนสวรรค์ทั้งสำนักก็ตื่นตระหนก
“เกิดอะไรขึ้น พลังปราณรอบ ๆ ทำไมถึงหายไป?”
“โธ่เอ๊ย ข้าฝึกวิชาก็ยังดูดซับพลังปราณไม่ได้เลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“มันมาจากยอดเขาที่เก้า! พลังปราณทั้งหมดกำลังไหลไปที่นั่น!”
“บ้าชะมัด ที่ยอดเขาที่เก้ากำลังทำอะไรกัน ถึงได้ดูดพลังปราณจากยอดเขาที่แปดของเราไปแบบนี้!”
“บ้าเอ๊ย ยอดเขาที่เก้านี่มันจะเกินไปแล้ว นี่มันพลังปราณของยอดเขาที่เจ็ดของพวกเรา! พวกเจ้าเล่นดูดแบบนี้ มันก็เหมือนโจรปล้นของกันชัด ๆ!”
“ให้ตายเถอะ! เสียงมังกรครางเมื่อไม่กี่วันก่อนยังไม่พอ ตอนนี้ยังมาดูดพลังปราณไปอีก แบบนี้จะให้คนอื่นฝึกวิชาได้อย่างไร!”
...
สำหรับผู้ฝึกตน พลังปราณในธรรมชาตินั้นสำคัญยิ่ง และพวกเขามีความไวต่อพลังปราณเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะผู้ที่กำลังฝึกวิชา
เมื่อพลังปราณรอบตัวถูกดูดไปอย่างรุนแรง ผู้ฝึกตนทั่วทั้งสำนักเซียนสวรรค์ต้องหยุดการฝึกตนลงกลางคัน เมื่อพบว่าต้นเหตุมาจากยอดเขาที่เก้า เสียงโวยวายและคำตำหนิดังระงมไปทั่วสำนัก
“จางอวิ๋นที่ยอดเขาที่เก้านั่น กำลังทำอะไรอีกแล้ว?”
เหล่าผู้อาวุโสของสำนักเซียนสวรรค์ต่างงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
เมื่อไม่กี่วันก่อน พวกเขาเพิ่งได้ยินเสียงมังกรครางกึกก้องมาจากยอดเขาที่เก้า และรู้ว่าเป็นเพราะจางอวิ๋นรับศิษย์ที่มีรากวิญญาณมังกร จึงไม่ได้แปลกใจอะไร
แต่ตอนนี้ การดูดพลังปราณทั่วทั้งสำนักมันคือเรื่องอะไรกัน?
...
ยอดเขาสำนักใหญ่
เจ้าสำนักเซียนสวรรค์เองก็รู้สึกงุนงงไม่ต่างกัน
“เกิดอะไรขึ้นอีกแล้ว?”
จางอวิ๋นเพิ่งออกจากยอดเขาสำนักใหญ่ไปไม่นาน ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่อีก?
หรือว่าจะเป็นศิษย์ที่มีรากวิญญาณมังกรของเขา?
ไม่น่าใช่!
เจ้าสำนักเซียนสวรรค์ส่ายหัว
การดูดพลังปราณเพื่อทะลวงระดับของผู้ที่มีรากวิญญาณมังกร มักจะมาพร้อมกับปรากฏการณ์เสียงมังกรคราง แต่ตอนนี้กลับไม่มีเสียงใด ๆ ดังนั้นไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับศิษย์คนนั้น
หรือว่าเป็นตัวจางอวิ๋นเอง?
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจ้าสำนักเซียนสวรรค์ก็ส่ายหัวอีกครั้ง ไม่น่าจะเป็นไปได้!
ต่อให้จางอวิ๋นกลับไปสู่ระดับแก่นทองคำก็ไม่มีทางก่อให้เกิดความวุ่นวายใหญ่โตเช่นนี้ได้
“ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเจ้าหนุ่มนี่จะสร้างเรื่องได้มากขนาดนี้!”
เมื่อคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เจ้าสำนักเซียนสวรรค์จึงเลือกที่จะหยุดคิด และมองไปยังยอดเขาที่เก้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
เจ้าสำนักเซียนสวรรค์ส่ายหัวเบา ๆ
“ช่างเถอะ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้สร้างความเสียหายใด ๆ ให้กับสำนักเซียนสวรรค์ แค่ดูดพลังปราณไปชั่วคราว อีกไม่นานก็คงหยุดเอง”
...
ยอดเขาที่สิบ
“เจ้านั่นมันก่อเรื่องอะไรอีกแล้ว?” เมิ่งจงจ้องไปทางยอดเขาที่เก้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เขากำลังฝึกฝนอย่างสงบ แต่จู่ ๆ พลังปราณรอบตัวกลับถูกดูดไปหมดสิ้นจนเขาต้องหยุดการฝึกตนกลางคัน สร้างความไม่พอใจให้เขาไม่น้อยแล้ว
หากสามารถทำได้ เขาอยากจะยกดาบไปจัดการจางอวิ๋นทันที
แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเสียงครึกโครมที่เกิดขึ้นนี้มาจากการดูดพลังปราณได้อย่างไร
หรือจะเป็นเพราะสวี่เมิงอีกแล้ว?
คิดได้เช่นนั้น ความไม่พอใจในใจเขายิ่งเพิ่มขึ้น ทำไมผู้มีพรสวรรค์เช่นนี้ถึงตกไปอยู่ในมือของจางอวิ๋น ผู้ที่เขามองว่าเป็นคนไร้ค่า?
“แต่การมีศิษย์ผู้มีพรสวรรค์ก็อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมัน ข้าคิดว่ามันอาจกลายเป็นหายนะในอนาคต”
เมิ่งจงฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา รอยยิ้มเย็นปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะมองไปทางยอดเขาที่เก้า “อีกไม่นานเจ้าจะต้องตกต่ำแน่!”
...
หลังจากผ่านไปประมาณสองนาที การดูดพลังปราณก็หยุดลง
เหล่าผู้ฝึกตนทั่วสำนักเซียนสวรรค์ต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ถ้าพลังปราณยังถูกดูดแบบนี้ต่อไป พวกเราคงไม่ต้องฝึกตนกันแล้ว!”
...
ยอดเขาที่เก้า ภายในถ้ำพำนัก
“นี่การปลดล็อกร่างพิเศษมันสร้างความวุ่นวายได้ขนาดนี้เลยหรือ?”
จางอวิ๋นจ้องมองกระแสพลังปราณมหาศาลที่ถูกดูดเข้ามาในถ้ำและกลายเป็นวังวนขนาดใหญ่
อู๋เสี่ยวพั่งในตอนนี้ดูเหมือนตัวไหมที่สร้างรังดักแด้ ร่างกายของเขาถูกพลังปราณจำนวนมหาศาลห่อหุ้มจนกลายเป็นดักแด้แสงที่เปล่งประกาย
จางอวิ๋นสัมผัสได้ว่าพลังภายในดักแด้กำลังเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หนึ่งนาที สองนาที...
แกร๊ก!
หลังจากรอคอยประมาณสิบนาที เสียงแตกร้าวเบา ๆ ก็ดังขึ้น รอยร้าวเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนดักแด้แสงนั้น
ทันใดนั้น
"ปัง!"
เกราะดักแด้แตกกระจายออก
แสงสีทองเจิดจ้าพุ่งกระจายไปทั่วถ้ำ พร้อมกับกระแสพลังที่พุ่งทะยานขึ้นราวกับจรวด
"หลอมลมปราณขั้นสาม... หลอมลมปราณขั้นห้า... หลอมลมปราณขั้นเจ็ด..." จนถึง "หลอมลมปราณขั้นสูงสุด!"
จางอวิ๋นยังไม่ทันตั้งตัว ก็เห็นพลังของอู๋เสี่ยวพั่งพุ่งทะยานขึ้นสู่ขีดสุดของระดับหลอมลมปราณ
"อะไรกัน!"
จางอวิ๋นอ้าปากค้าง
"นี่มันเรื่องอะไรกัน? การปลดล็อกร่างพิเศษแบบนี้ มันทะลวงระดับไปถึงขีดสุดในพริบตาเลยหรือ?"
ทันใดนั้น ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในจิตของเขา
"ศิษย์ของท่าน อู๋เสี่ยวพั่ง บรรลุจากหลอมลมปราณขั้นหนึ่งสู่หลอมลมปราณขั้นสิบระดับสูงสุด ท่านได้รับพลังสะท้อนกลับร้อยเท่า"
ในขณะนั้นเอง กระแสพลังมหาศาลก็ไหลเข้าสู่ร่างของจางอวิ๋น จนเขาอุทานออกมา "นี่มันอะไรกัน!" เขารีบทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิ เริ่มดูดซับและหลอมรวมพลังนั้นทันที
"เหมาะเลย จะได้ลองวิชากายสุดขีด!"
เมื่อเริ่มฝึกวิชากายสุดขีด พลังภายในร่างของเขาก็คล้ายกับคลื่นทะเลที่ไหลบ่าเข้ามา ซัดกระหน่ำไปทั่วร่าง
"ชี่!"
ทุกครั้งที่พลังไหลผ่าน จางอวิ๋นรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาราวกับถูกหล่อหลอมใหม่ เขาอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เพราะทั้งรู้สึกชาและรู้สึกถึงพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน
"แกร๊ก!"
ราวกับมีม่านพลังบางอย่างในร่างของเขาถูกทำลายลง
"ขอบเขตสร้างรากฐานขั้นสิบระดับสูงสุด เปิดใช้งานแล้ว"
ข้อความหนึ่งดังขึ้นในจิตใจของจางอวิ๋น
ทันใดนั้น วังวนพลังปราณมหาศาลก็เกิดขึ้นในร่างของเขา กระตุ้นแรงดูดซับที่ไม่อาจหยุดยั้งได้
จากรอบ ๆ ถ้ำ ขยายไปทั่วทั้งยอดเขาที่เก้า และขยายต่อไปยังยอดเขาอื่น ๆ ของสำนักเซียนสวรรค์ พลังปราณในธรรมชาติทั้งหมดถูกดูดเข้าหาจางอวิ๋นอย่างบ้าคลั่ง
"บ้าจริง! อีกแล้วหรือ!"
"ข้าจะบ้าตาย! ยอดเขาที่เก้านี่มันทำอะไรกันแน่ จะให้คนอื่นฝึกตนกันไม่ได้เลยหรือ!"
…
สำนักเซียนสวรรค์ทั้งสำนักแทบจะบ้าคลั่ง
โดยเฉพาะกลุ่มผู้ฝึกตนที่เพิ่งนั่งสมาธิและพยายามรวบรวมพลังปราณได้เพียงเล็กน้อย แต่กลับถูกดูดไปจนหมด ความโกรธแค้นของพวกเขาถึงกับทำให้คิดอยากฆ่าคน
“ยอดเขาที่เก้านี่จะไม่ให้คนอื่นฝึกตนเลยหรืออย่างไร!”
หนึ่งนาที สองนาที...
การดูดพลังปราณที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้ทั่วทั้งสำนักเซียนสวรรค์เริ่มอยู่ไม่สุข
เมื่อหลายคนทนไม่ไหว และคิดจะยกดาบไปจัดการยอดเขาที่เก้า กระทั่งในที่สุดการดูดพลังปราณนั้นก็หยุดลง แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังไม่ลดดาบลง
พวกเขารอดูอยู่หลายนาที จนแน่ใจว่ายอดเขาที่เก้าไม่ได้ทำการดูดพลังปราณอีก จึงค่อยวางดาบลง
แต่สายตาของทุกคนที่มองไปยังยอดเขาที่เก้านั้น เต็มไปด้วยความไม่พอใจ และหากยอดเขาที่เก้ากล้าดูดพลังปราณอีกครั้ง พวกเขาพร้อมที่จะยกดาบไปจัดการทันที!
…
