บทที่ 50 กล้าหาญเหมือนวัว ไม่กลัวความยากลำบาก

เช้าวันรุ่งขึ้น ทันทีที่เย่ฟาน  ตื่นนอน เขาก็เปิดหน้าต่างการซื้อขายของระบบขึ้นมาเพื่อตรวจสอบภารกิจการซื้อขายของวันนี้

【ใช่แล้ว ผมนี่เอง หลังจากที่เคยติดอยู่บนเกาะร้างครั้งก่อน ผมสาบานเลยว่าจะไม่ไปชายหาดอีกต่อไป เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง และตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่ได้กลับไปชายหาดอีก】

【แต่ชีวิตของคนรวยมันช่างน่าเบื่อ หลังจากอยู่บ้านมาสักพัก ผมเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย อยากออกไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลาย แต่เมื่อคิดถึงประสบการณ์บนเกาะร้างครั้งก่อน ผมก็อดกลัวไม่ได้】

【เพราะชายหาดดูอันตรายมาก ดังนั้นคราวนี้ผมคิดว่าจะไปเดินเที่ยวในทะเลทรายแทน ในมุมมองของผม ทะเลทรายไม่ได้ใหญ่เท่ามหาสมุทร และไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งผมก็เตรียมอุปกรณ์มาอย่างเพียบพร้อม รับรองว่าปลอดภัยแน่นอน】

【หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ผมก็เริ่มต้นการเดินทางสู่ทะเลทราย เป้าหมายของผมคือการไปชมโอเอซิสในทะเลทราย ผมอยากเห็นมันด้วยตาตัวเอง】

【แต่บางครั้งโชคชะตาก็ชอบเล่นตลกกับผม ในระหว่างการเดินทางไปทะเลทราย ผมดันหลงทางและไปถึงป่าดงดิบแทน เมื่อเผชิญกับสถานการณ์นี้ ผมมีสองทางเลือก หนึ่งคือกลับไป สองคือเดินเข้าป่าดงดิบ หลังจากคิดหนัก ผมตัดสินใจเดินเข้าป่าเพราะ “กล้าหาญเหมือนวัว ไม่กลัวความยากลำบาก”】

【ป่าดงดิบสวยงามมาก แต่ไม่ทันรู้ตัว ผมก็หลงทางในนั้นแล้ว เดิมทีผมคิดจะใช้เครื่องนำทางช่วย แต่กลับพบว่าไม่มีสัญญาณในป่า เหตุการณ์นี้คล้ายกับตอนออกทะเลครั้งก่อน ทำให้ผมเริ่มหวาดกลัว ผมจึงตัดสินใจเดินกลับ】

【หลังจากเดินกลับมาหนึ่งวัน ผมพบว่าตัวเองหลงอยู่ในป่า ไม่สามารถหาทางออกได้ ผมเริ่มหวาดกลัว ได้ยินมาว่าป่าดงดิบในตอนกลางคืนมันน่ากลัวมาก สิ่งที่แย่ที่สุดคือผมไม่สามารถติดต่อใครจากภายนอกได้เลย】

【ความมืดมาเยือน ป่าที่เคยเงียบสงบกลับเต็มไปด้วยเสียงร้องหลากหลายชนิดในยามค่ำคืน เสียงเหล่านั้นน่ากลัวมาก หากผมไม่ได้ก่อไฟไว้ ผมคงไม่กล้านอน】

【วันต่อมาผมพยายามหาทางออกจากป่า แต่วันแล้ววันเล่า ผมยังคงติดอยู่ในนั้น ไม่มีทางหนีเลย ผมเริ่มสิ้นหวัง ผมควรทำอย่างไรดีในตอนนี้】

【หลายวันผ่านไป อาหารของผมหมดลงแล้ว ผมกินแครกเกอร์ชิ้นสุดท้ายจนหมด และเริ่มหาของกินในป่า แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ผมไม่สามารถจับสัตว์มาเป็นอาหารได้ ผมได้สัมผัสกับความหิวโหยอีกครั้ง】

【ผมหิวจนหมดแรง และหลับไป ในฝันผมเห็นตัวเองได้กินอาหารแสนอร่อยอีกครั้ง แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม】

หลังจากอ่านเนื้อหาเหล่านี้ เย่ฟานก็ยิ้มขำออกมาเล็กน้อย ชัดเจนว่าเจ้าหนุ่มทายาทเศรษฐีคนนี้ชอบความตื่นเต้น ครั้งก่อนถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของเขา เจ้าหนุ่มนี่คงจมน้ำตายในมหาสมุทรไปแล้ว แต่ตอนนี้เขายังกล้าออกมาทำอะไรแบบนี้อีก เอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพราะอยากหาความสนุก

“คนแบบนี้นี่แหละ สมบูรณ์แบบสำหรับการรีดกำไรจากระบบ” เย่ฟานลูบคางคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจมอบระบบย่อยให้กับเจ้าหนุ่มคนนี้ เพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับเขา

เมื่อคิดได้แบบนั้น เย่ฟานจึงเปิดระบบของตัวเอง และส่งระบบย่อยไปให้ทายาทเศรษฐีคนนั้นทันที เขาชอบคนรวยแบบนี้ที่สุด

ในป่าดงดิบลึก จู่ ๆ หนีฉือไป่ ที่กำลังสลึมสลือก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นในหัว

【ยินดีด้วย คุณได้รับการเลือกจากระบบ ตอนนี้คุณสามารถผูกมัดกับระบบการค้าได้ ระบบนี้จะช่วยให้คุณมีชีวิตรอดที่นี่ คุณต้องการผูกมัดระบบเพื่อการเอาชีวิตรอดหรือไม่?】

“อะไรนะ? ระบบ?” หนีฉือไป่รีบลืมตาขึ้นทันที พบว่าตรงหน้าของเขามีกรอบหน้าต่างเสมือนจริงปรากฏขึ้น พร้อมตัวอักษรที่เขียนว่า “ต้องการผูกมัดระบบการค้าหรือไม่?”

“นี่มันระบบแบบในนิยายหรือเปล่า? ฮ่า ๆ ๆ ข้าคงยังไม่ถึงฆาตแน่ รีบผูกมัดเลย ผูกมัด!” หนีฉือไป่หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ แต่เดิมเขาคิดว่าตัวเองไม่มีทางรอด แต่ตอนนี้ดูเหมือนโชคชะตาจะพลิกผัน ช่างน่าตื่นเต้นเหลือเกิน

【ระบบการค้าผูกมัดสำเร็จ คุณต้องการเปิดระบบการค้าหรือไม่?】

“เปิด! รีบเปิดเลย ข้าหิวจะแย่แล้ว!” หนีฉือไป่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ขณะมองหน้าจอ

【ระบบได้เปิดใช้งานแล้ว กรุณาตรวจสอบข้อมูลอย่างละเอียด】

【ในปัจจุบัน ระบบมีสินค้า 10 รายการที่คุณสามารถรับได้ผ่านการสุ่มจับรางวัล โดยแต่ละครั้งจะต้องใช้เงิน 10,000 หยวน】

【สินค้า 10 รายการ ได้แก่ กระดาษทิชชู่, กระดาษชำระ, กระดาษ A4, กระดาษห่อเล็ก, ไฟแช็ก, น้ำแร่, พาวเวอร์แบงค์, ไส้กรอก, บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และหม้อไฟแบบพร้อมรับประทาน】

【หมายเหตุ: ทุกการจับรางวัล 10 ครั้ง รับประกันว่าจะได้ไส้กรอกหรือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และหากจับรางวัลครบ 90 ครั้ง รับประกันว่าจะได้หม้อไฟแบบพร้อมรับประทาน】

【คุณสามารถเลือกจับรางวัลทีละครั้ง หรือแบบ 10 ครั้งต่อเนื่องได้】

“นี่มันอะไรเนี่ย? ทำไมหน้าตาระบบถึงคุ้นแบบนี้? แล้วการจับรางวัลครั้งละ 10,000 หยวน นี่มันไม่ต่างจากการปล้นชัด ๆ!”

หนีฉือไป่บ่นอย่างหมดคำพูด แม้ว่าเขาจะรวย แต่เขาไม่ได้โง่ ทว่าด้วยสถานการณ์ตอนนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะหากไม่ได้กินอะไร เขาคงอดตายแน่

“จะจับรางวัลยังไง บอกฉันหน่อยสิ!” เขาพยายามแตะหน้าจอเสมือน แต่กลับพบว่านิ้วทะลุผ่านหน้าจอไป เขาจึงรีบถาม

【เพียงแค่คุณตั้งจิตอธิษฐานว่า “จับรางวัล” ในใจก็พอ】

“งั้นลองจับครั้งแรกก่อนละกัน” หนีฉือไป่ เลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเอง แล้วตั้งจิตในใจว่า “หม้อไฟพร้อมรับประทาน! หม้อไฟพร้อมรับประทาน!”

【ติ๊ง! จับรางวัลสำเร็จ ขอแสดงความยินดี คุณได้รับกระดาษทิชชู่ 1 ม้วน】

“อะไรฟะ!?!” หนีฉือไป่จ้องมองกระดาษทิชชู่ในมือด้วยความสิ้นหวัง ความรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ เงินหนึ่งหมื่นหยวนแลกกับกระดาษทิชชู่ม้วนเดียว นี่มันเวอร์เกินไปแล้ว! นี่มันเล่นโก่งราคาชัด ๆ เขาอยากจะฟ้องร้องเหลือเกิน

“อีกสักครั้ง!” แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความขัดใจและหงุดหงิด แต่หนีฉือไป่ไม่มีทางเลือกอื่น ระบบนี้คือความหวังเดียวของเขาที่จะรอดชีวิต เขาจึงตัดสินใจจับรางวัลต่อ

【ติ๊ง! จับรางวัลสำเร็จ ขอแสดงความยินดี คุณได้รับกระดาษทิชชู่ 1 ม้วน】

“……” หนีฉือไป่  อึ้งจนพูดไม่ออก เงินสองหมื่นหยวนแลกกับกระดาษทิชชู่สองม้วน นี่มันยิ่งกว่าการค้าขูดรีดเสียอีก กระดาษม้วนละสองหยวน แต่ระบบดันขายเขาม้วนละหนึ่งหมื่นหยวน นี่มันกำไรห้าพันเท่า!

“ถ้าดูจากกฎของระบบ ถ้าจับต่อไปเรื่อย ๆ มีโอกาสได้กระดาษทิชชู่อีกแน่ ๆ แบบนี้ต้องลองสิบครั้งรวดแล้วล่ะ” ในที่สุด เขาก็ยอมจำนน เพราะไม่มีทางเลือกอื่น

【ติ๊ง! คุณได้ใช้การจับรางวัลแบบสิบครั้ง ผลลัพธ์ดังนี้: กระดาษทิชชู่ 3 ม้วน, กระดาษชำระ 2 ม้วน, น้ำแร่ 1 ขวด, บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 1 ห่อ, ไฟแช็ก 3 อัน】

“ของพวกนี้ดันใช้เงินตั้งหนึ่งแสนหยวน นี่มันโหดไปแล้ว” หนีฉือไป่บ่นอีกครั้ง ก่อนจะหยิบน้ำแร่มาดื่มเพื่อดับความกระหาย จากนั้นก็เปิดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและเทน้ำร้อนลงไป

สามนาทีผ่านไป บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพร้อมแล้ว เขาหยิบส้อมขึ้นมาและเริ่มกินคำเล็ก ๆ อย่างช้า ๆ

หลังจากกินไปได้ไม่กี่คำ น้ำตาก็ไหลอาบหน้า สำหรับเขา นี่คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่อร่อยที่สุดในชีวิต ไม่มีอะไรเทียบได้

เฉพาะคนที่เคยลิ้มรสความหิวโหยเท่านั้น ถึงจะเข้าใจว่าความสำคัญของอาหารมีค่าแค่ไหน

(จบบท)###