บทที่ 348 : ดอกบัวนรกคลุ้มคลั่ง แม่มดคือภัยพิบัติของแผ่นดิน วานรเทพชวนไท่ไป๋ฆ่าหวงเหมยในราตรี
ราตรีมืดมิด ลมหนาวพัดกระหน่ำ หิมะสุดท้ายของฤดูหนาว โปรยปรายลงมา เกล็ดหิมะบางเบาม้วนตัวตกลงมาจากเมฆตะกั่วที่ถูกราตรีย้อมดำ ปกคลุมท้องฟ้าเหนือเมืองหลวงทั้งเก้าเมือง ตกลงบนกำแพงอิฐโบราณ บนผนัง บนกระเบื้อง พยายามก่อตัวให้หนาขึ้น เหนือวัดเสี่ยวหลิงอิน เกล็ดหิมะที่โปรยลงมายังไม่ทันถึงลาน ก็ละลายกลายเป็นหย...
