บทที่ 220 จันทร์เลือดขึ้น เทพมรณะมา(ฟรี)

บทที่ 220 จันทร์เลือดขึ้น เทพมรณะมา(ฟรี)

หลังจากที่เจียงชงเทียนฉีกซ่างกวนอวี้หลง เสียงจากฟากฟ้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"เทพสงคราม เจ้าฆ่าซ่างกวนอวี้หลงไปหนึ่งครั้งแล้ว ให้หน้าข้าสักหน่อย ไว้ชีวิตสุดท้ายของเขาเถอะ!"

เจียงชงเทียนไพล่มือไว้ข้างหลัง เงยหน้ามองแวบหนึ่ง พูดว่า "หน้าเทพมรณะอย่างเจ้าไม่มีค่าสำหรับข้า ชนะข้าให้ได้ก่อน ไม่งั้นอย่ามาทำท่าเย็นชา!"

บนฟากฟ้าไม่มีเสียงคนดังมาอีก แต่มีจันทร์เลือดค่อยๆ ลอยขึ้นมา จันทร์เลือดขึ้น เคียวดำปรากฏ เทพมรณะมา

เคียวดำปรากฏขึ้น นำพลังทำลายล้างอันไร้ที่สิ้นสุด เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความพินาศ ฟันผ่ากาลเวลาและอวกาศมา

จันทร์เลือดปกคลุมเหนือดาวเซิงเจ๋อหลาน ทุกคนรู้สึกถึงความสิ้นหวังที่ผุดขึ้นมา

โลกมนุษย์ไม่มีค่า ชีวิตไร้ความหมาย มีแต่ความตายเท่านั้น นี่คือความรู้สึกของทุกคนในตอนนั้น

เทพมรณะ เป็นตัวแทนของความพินาศ ความสิ้นหวัง

เจียงชงเทียนเงยหน้ามองแวบหนึ่ง ชกสองหมัด หมัดซ้ายสู้จันทร์เลือด หมัดขวารับเคียวดำ

ในชั่วขณะนั้น กาลเวลาและอวกาศสั่นสะเทือน ฟากฟ้าคำราม!

ดาราจักรใกล้เคียงสั่นสะเทือน ราวกับจะหลุดออกจากวงโคจรเดิม

เมื่อเจียงชงเทียนลงมือ ความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุดแตกกระจาย ความสิ้นหวังในใจทุกคนหายไป

โลกช่างงดงาม โลกมนุษย์มีค่าที่สุด!

ยีนมดเขาสวรรค์มีศักยภาพไร้ขีดจำกัด มอบพลังเหนือธรรมดาให้เจียงชงเทียน

หมัดของเจียงชงเทียนพุ่งออกไป พลังยิ่งใหญ่ อานุภาพไร้ขอบเขต

พร้อมกับการกระแทกของหมัด จันทร์เลือดสั่นสะเทือน เคียวดำถอยหลัง

ต่อสู้สิบนาที จันทร์เลือดตก เคียวดำหายไป บนฟากฟ้าไม่มีเสียงอีก

เทพมรณะ ถอยแล้ว!

ดาวเซิงเจ๋อหลานสมกับชื่อดาวแข็งแกร่ง ในเศษซากพลังของผู้ฝึกฝนระดับสูงสุดก็ยังทนมาได้

หลังเทพมรณะถอย เจียงชงเทียนก็ฉีกกาลเวลาและอวกาศจากไป มุ่งตรงไปยังดาวเสาร์ในระบบทางช้างเผือก

ที่สำนักงานใหญ่ตระกูลซ่างกวน ในพื้นที่ลับแห่งหนึ่ง ซ่างกวนอวี้หลงลมหายใจรวยริน เหลือลมหายใจสุดท้าย

ผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดเข้าใจความลับของกาลเวลา ได้ทิ้งรอยพิมพ์ยีนไว้ในกาลเวลา ยากจะถูกฆ่าด้วยวิธีธรรมดา

ซ่างกวนอวี้หลงถูกเจียงชงเทียนฉีกจริง แต่ยังไม่ตาย ตราบใดที่รอยพิมพ์ยีนในกาลเวลายังไม่ถูกลบ เขาก็ไม่ตาย

แม้ไม่ตาย แต่บาดเจ็บสาหัส บาดเจ็บถึงต้นกำเนิดยีน พลังเหลือน้อยนิด

"ระดับสูงสุด เจียงชงเทียนทะลุถึงระดับสูงสุดแล้ว! แถมเทพมรณะไอ้ตัวที่ซ่อนหัวซ่อนหางนั่นยังทรยศกลางศึก เรื่องนี้ยังไม่จบ!"

ได้ยินว่าเจียงชงเทียนต่อสู้กับสวรรค์ตะวันออก เป็นตายไม่รู้ อีกทั้งมีเทพมรณะช่วย เขาถึงได้ลงมือ ใครจะคิดว่า สุดท้ายกลับพลาดการคำนวณ

ซ่างกวนอวี้หลงหยิบหยดน้ำต่ออายุศักดิ์สิทธิ์มากิน รักษาอาการบาดเจ็บ

อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันได้ถอนหายใจ ก็รู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งที่ทะลุกาลเวลามา

ในชั่วขณะต่อมา พื้นที่โดยรอบก็พังทลาย ชายในชุดเกราะเงินปรากฏตัว!

"เจียงชงเทียน!"

ซ่างกวนอวี้หลงมองชายตรงหน้า ลุกพรวดขึ้น ร่างสั่นอย่างห้ามไม่อยู่

"ตระกูลซ่างกวนของพวกเราถูกทายาทชั่วคนนั้นทำให้พินาศ!" นี่คือความคิดสุดท้ายในใจซ่างกวนอวี้หลง

เจียงชงเทียนมาแล้ว ทะลวงพื้นที่ซ่อนของซ่างกวนอวี้หลง ฆ่าซ่างกวนอวี้หลงอีกครั้ง คราวนี้ลบรอยพิมพ์ยีนในกาลเวลาของซ่างกวนอวี้หลงทิ้งไปด้วย

ซ่างกวนอวี้หลง ตายสนิท!

ฟ้าถล่ม แผ่นดินทรุด วันสิ้นโลกมาถึง! สำหรับตระกูลซ่างกวนในตอนนี้ เป็นเช่นนั้น

ผู้แข็งแกร่งระดับตำนานตายสองคน บรรพบุรุษระดับสูงสุดสิ้นชีพ ตระกูลซ่างกวนได้รับความเสียหายถึงขั้นพินาศ

ผู้แข็งแกร่งระดับสูงถูกฆ่า อิทธิพลในค่ายฝึกก็พินาศในพริบตา ตระกูลซ่างกวนตกจากผู้นำในแปดตระกูลใหญ่ของระบบสุริยะมาอยู่ท้ายสุด

"ข่าวดี ข่าวดี!"

"ว่ากันว่าตระกูลซ่างกวนไปหาเรื่องคนใจร้าย บรรพบุรุษล้ม พลังลดลงมาก นี่เป็นโอกาสที่พวกเราจะลุกขึ้นมา!"

ตระกูลใหญ่ในระบบสุริยะได้ยินว่าตระกูลซ่างกวนประสบเคราะห์ร้าย ต่างลงมือกัน ฉวยโอกาสที่ตระกูลซ่างกวนบาดเจ็บสาหัส คว้าโอกาส พยายามลุกขึ้นมา

การแข่งขันระหว่างตระกูลใหญ่ดุเดือดกว่าที่คิด ตระกูลไหนมีเรื่องนิดหน่อย ตระกูลอื่นก็จะยื่นอาวุธที่ซ่อนไว้ในความมืดออกมา ซ้ำเติมอีกที

ตระกูลมู่หรง ตระกูลหลิว และอื่นๆ ต่างลงมือ รุมซ้ำเติมคนจมน้ำ โจมตีตระกูลซ่างกวนในทุกด้าน

ที่ดาวเซิงเจ๋อหลาน ค่ายหมายเลขสิบ

หลังการต่อสู้เมื่อคืน ทุกอย่างกลับสู่ความสงบ

เมื่อคืนวุ่นวายมาก ผู้แข็งแกร่งมาทีละคน สรุปคือตระกูลซ่างกวนตายไปหลายคน แต่เจียงอันยังปลอดภัยดี

ยกเว้นคนที่รู้เรื่อง คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เจียงชงเทียนจากไปแล้ว มาไวไปไว ช่วงนี้ความสัมพันธ์ระหว่างสหพันธ์กาแล็กซี่กับสวรรค์ตึงเครียด เจียงชงเทียนรักษาการณ์ชายแดนตะวันออก เป็นคนยุ่งมาก!

ในกลุ่มสามคน

หัวตงหยาง: เจียงอัน เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า?

ฉีเฟิง: ถามเหมือนกัน

เจียงอัน: ข้าสบายดี ไม่ต้องห่วง

หัวตงหยาง: ติดต่อหลายครั้งก็ติดต่อไม่ได้ ข้านึกว่าเจ้าตายแล้ว! ดีที่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเจ้าตาย ขาเรียวยาวของจ้าวจื่อฉีก็ต้องตกเป็นของคนอื่นแล้ว

เจียงอัน: พูดดีๆ ไม่ได้หรือ?

ฉีเฟิง: เจ้าฆ่าคนของตระกูลซ่างกวน แถมเอาศพไปแขวนบนเสาธงแสดง สุดท้ายกลับไม่เป็นอะไร บอกมาสิ เจ้ามีพื้นหลังอะไร?

หัวตงหยาง: ใช่ จนถึงวันนี้ข้าถึงรู้ว่าเจ้าเป็นคนที่มีพื้นหลังแน่นที่สุด

เจียงอัน: เรื่องนี้พูดยาว

ฉีเฟิง: พูดยาวให้สั้นได้

เจียงอัน: พ่อข้าเก่งมาก

หัวตงหยาง: อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง

ฉีเฟิง: เมื่อกี้เจอจ้าวจื่อฉีจะไปค่ายหมายเลขสิบ ไปหาเจ้าใช่ไหม?

เจียงอัน: ไม่ได้เจอนะ อีกอย่าง ข้ากำลังจะถึงห้องกักกัน คุยกับพวกเจ้าไม่ได้แล้ว

ที่ห้องกักกัน

เนี่ยเหว่ยมองเจียงอัน พูดว่า "ทีมที่แปด เจียงอัน ห้องกักกันหมายเลขหนึ่ง เข้าไปเถอะ"

ประตูห้องกักกันหมายเลขหนึ่งค่อยๆ เปิด เจียงอันก้าวเข้าไป

หลายคนรวมตัวกัน กระซิบกระซาบ

"หัวหน้าเนี่ย เขาคือเจียงอันที่เมื่อคืนเอาคนของตระกูลซ่างกวนไปแขวนบนเสาธงหรือ?"

"ใช่"

"เขามีที่มายังไง? ทำเรื่องบ้าบิ่นขนาดนั้นแต่ไม่ถูกลงโทษหนัก แค่ถูกกักกันวันเดียว"

"ถามมากทำไม? ทำหน้าที่ของพวกเจ้าให้ดีก็พอ"

"หัวหน้าเนี่ย บอกหน่อยสิ พวกพี่น้องสงสัย"

"ไม่ค่อยรู้รายละเอียด ได้ยินว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับเทพสงคราม"

"อะไรนะ มีความเกี่ยวข้องกับชายผู้นั้น! พวกเขาแซ่เจียงเหมือนกัน หรือว่าเขาเป็นลูกชายผู้นั้น? น่าแปลกใจที่เจียงอันแสดงความสามารถเยี่ยมขนาดนั้น ที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เอง น่าเสียดายตระกูลซ่างกวนโชคร้าย ไปหาเรื่องคนที่ไม่ควรหาเรื่อง"

ที่สำนักงานอาจารย์ใหญ่ สิบกว่าคนมารวมตัวกัน

จ้าวฉางคงมองคนอื่นๆ พูดว่า "ภารกิจปราบโจรสลัดอวกาศครั้งนี้ ค่ายหมายเลขสิบของเรานำหน้า ค่ายอื่นๆ จะร่วมมือกับเรา สมาคมโรงเรียนพันแห่งก็จะช่วยเหลือเรา รายละเอียดภารกิจทุกท่านรู้แล้ว ตอนนี้กลับไปเตรียมตัวเถอะ"

ทุกคนได้ยินแล้วทยอยลุกจากไป เหลือแค่รองอาจารย์ใหญ่เกาเฟย

เกาเฟยถาม "จะจัดการเจียงอันยังไง จะให้เขาร่วมภารกิจครั้งนี้ไหม?"

จ้าวฉางคงไม่ต้องคิด พูดว่า "แน่นอนว่าต้องให้เขาร่วม พลังต่อสู้แข็งแกร่งขนาดนั้น ไม่ไปฆ่าโจรสลัดอวกาศก็เสียเปล่า"

เกาเฟยพยักหน้า พูดว่า "ได้ งั้นข้าไปจัดการ"

เกาเฟยจากไปไม่นาน ร่างงามร่างหนึ่งก็ปรากฏที่ประตู

จ้าวฉางคงเห็นแล้วพูดทันที "ลูก มาทำไม ทางนั้นไม่ต้องฝึกหรือ?"

จ้าวจื่อฉีเผยรอยยิ้มหวาน พูดว่า "พ่อ หนูคิดถึงพ่อ เลยมาเยี่ยมพ่อโดยเฉพาะ"

จ้าวฉางคงมองลูกสาวอย่างมีนัย พูดว่า "เจ้าแน่ใจหรือว่ามาหาพ่อ ไม่ได้มาหาใครบางคน?"

จ้าวจื่อฉีพยักหน้า พูดว่า "พ่อ หนูมาหาพ่อแน่นอน เมื่อคืนที่นี่วุ่นวายมาก หนูเป็นห่วงพ่อ อ้อใช่ เจียงอันล่ะ?"

จ้าวฉางคง: "..."