บทที่ 143 : นองเลือด
"โฮ่วววว..." ในความมืดของราตรี เสียงหมาป่าหอนดังสลับไปมา ฝูงหมาป่าอสูรกำลังประชิดเข้ามาในหมอกหนาทึบ ดวงตาเขียววาววับน่าขนพองสยองเกล้า ล้อมพื้นที่นี้ไว้ นอกวังหมาป่า ฉินหมิงยืนนิ่งพร้อมดาบ รอบตัวเขาเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตอันตราย ถูกล้อมอย่างสมบูรณ์ แม้แต่จะงอกปีกก็บินหนีไม่ได้ เพราะบนท้องฟ้าก็มีนกเผิงด...
