ตอนที่ 170

ตอนที่ 170

หลี่เหิงขมวดคิ้ว มองดู

เดินไปที่เวที

หวังเต๋อเห็นหลี่เหิงก็อึ้งไปเลย เพราะหลี่เหิงหล่อมาก

หล่อจนเขาไม่อิจฉา

“ทำไมถึงมีคนหล่อขนาดนี้?”

ในใจเขารู้สึกไม่สงบ แล้วก็โกรธขึ้นมา

“ฮ่าๆ หน้าตาหล่อขนาดนี้ ถ้าโดนต่อยจนบวม คงสนุก”

พูดจบ เขาก็พุ่งเข้าหาหลี่เหิง ท่าทางหยิ่งผยอง ไม่สนใจ “คุณธรรม”

หลี่เหิงขมวดคิ้ว หันไปมองเขา

แค่สบตา หวังเต๋อก็เหมือนเจอศัตรู เหงื่อแตก ถอยหลังไปหลายเมตร แล้วก็หอบ จ้องมองหลี่เหิง

“แก...แกใช้มนตร์ดำอะไร?”

ตอนที่สบตากับหลี่เหิง เขารู้สึกเหมือนตกนรก ตัวสั่น เหมือนจะตาย

หลี่เหิงไม่ได้สนใจเขา แต่เดินไปหาตงฟางเซิ่ง หยิบเข็มเงินออกมา จิ้มไปที่ตัวตงฟางเซิ่ง 9 ครั้ง

พลังวิญญาณสายหนึ่งไหลเข้าไปในตัวตงฟางเซิ่งผ่านเข็มเงิน

ใบหน้าที่ซีดเซียวของตงฟางเซิ่งก็มีเลือดฝาด หายใจสะดวก

ไม่นาน หลี่เหิงก็รักษาเขาหาย

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป คงไม่มีใครเชื่อ นี่ไม่ใช่แพทย์ แต่เป็นเซียน

ตงฟางเซิ่งรู้สึกตกใจ

เขารู้สึกได้ถึงพลังพิเศษที่รักษาร่างกายเขา

มองดูหลี่เหิง ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

หวังเต๋อเห็นหลี่เหิงไม่สนใจตัวเอง ก็โกรธมาก พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

หลี่เหิงส่ายหัว ยังคงไม่สนใจ

“อย่าพึ่งไป สู้กันอีก!”

แต่หลี่เหิงไม่ได้ตอบ เดินลงจากเวที

หวังเต๋อวิ่งตามไป ต่อยหลี่เหิง

หลี่เหิงไม่หันกลับไป ไม่หลบ

“กล้าทำร้ายอาจารย์ฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ?”

เสียงเด็กยังไม่ทันจะหายไป ก็มีเงาพุ่งเข้ามา ยื่นมือออกไป จับหมัดของอีกฝ่าย บิด ดึง หวังเต๋อก็เสียการควบคุม ล้มลงกับพื้น

หวังเต๋อลุกขึ้นจากพื้น ขยี้ข้อมือที่ชา ถึงได้รู้ว่าคนที่ทำให้เขาล้มเป็นเด็กหนุ่ม

เขาขมวดคิ้ว “เด็กน้อย แกเป็นใคร?”

“เมื่อกี้นายกล้าทำร้ายอาจารย์ฉัน อาจารย์ฉันไม่อยากถือสา ไม่งั้นนายคงยืนไม่ได้หรอก” เด็กหนุ่ม พ่นลมหายใจ

“อาจารย์แกคือผู้ชายคนนั้น?” หวังเต๋อมองหลี่เหิงที่เดินลงจากเวที

หลี่อี้เฟยยิ้มเยาะ “แน่นอน อาจารย์ผมบอกว่า นายไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้เขา เลยให้ผมมาสั่งสอนนาย”

“สั่งสอนฉัน?” หวังเต๋อเหมือนโดนดูถูก โกรธมาก “รับเท้าฉันไป!”

ตูม!

การเตะครั้งนี้ทรงพลังมาก ถ้าโดนเตะ ต่อให้เป็นต้นไม้ ก็ต้องหัก

แต่หลี่อี้เฟยแค่ใช้แขนจับ ยก เหวี่ยง หวังเต๋อก็ลอยออกไป ท่วงท่าสวยงาม ไม่มีท่าทางเกินความจำเป็น

หวังเต๋อตั้งสติไม่ได้

พอตั้งสติได้ เขาก็นอนอยู่บนพื้นแล้ว

เขาลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ทำหน้าโง่ๆ

“แกยังเด็ก ทำไมถึงเก่งขนาดนี้?”

หลี่อี้เฟยยิ้มเยาะ “นายอ่อนแอเกินไปต่างหาก”

“ฉันอ่อนแอ?”

เขาโกรธมาก ลุกขึ้นยืน พุ่งเข้าหาหลี่อี้เฟยอีกครั้ง

แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม แพ้หลี่อี้เฟยอย่างง่ายดาย

แขนของหลี่อี้เฟย เหมือนสามารถควบคุมอากาศ ป้องกันเขาไว้ การโจมตีทั้งหมดเข้ามาไม่ได้

หวังเต๋อโดนตบจนหน้าบวม ตัวมีแต่แผล

คนดูอึ้งไปเลย

“เด็กคนนี้เป็นลูกศิษย์คุณหมอหลี่ เล่นไทเก๊กเก่งมาก”

“ที่แท้คุณหมอหลี่ก็เล่นไทเก๊กเป็น มิน่าล่ะถึงเป็นประธานกิตติมศักดิ์ของสมาคมไทเก๊ก”

“สุดยอดมาก ไทเก๊กของเด็กคนนี้ เข้าถึงแก่นแท้ของไทเก๊ก จับ ดึง เหวี่ยงแล้ว เท่มาก!”

“ที่แท้ไทเก๊กก็แข็งแกร่งขนาดนี้ เมื่อก่อนฉันมองโลกแคบไปหน่อย”

“ข่าวใหญ่ นักมวยเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แพ้ลูกศิษย์คุณหมอหลี่!”

“...........”

คนดูพูดคุยกัน

โดยเฉพาะนักข่าว ยิ่งเหมือนโด๊ปยา ถ่ายรูปไม่หยุด

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักข่าวที่หวังเต๋อพามา แต่จริงๆ แล้วพวกเขาแค่ต้องการข่าว ตอนนี้ลูกศิษย์หลี่เหิงมา เอาชนะหวังเต๋อ ข่าวนี้น่าสนใจกว่าข่าวที่หวังเต๋อเอาชนะยอดฝีมือในสมาคมไทเก๊กเยอะ

พวกเขายังคิดพาดหัวข่าวไว้แล้ว

บรรยากาศคึกคักมาก

หลี่เหิงเงยหน้าขึ้นมอง ส่ายหัว เดินออกจากสมาคม

หลี่อี้เฟยเห็นหลี่เหิงไป ก็ไม่สนใจอย่างอื่น รีบกระโดดลงจากเวที วิ่งตามหลี่เหิงไป

หน้าประตู

หลี่เหิงหยุดเดิน หันกลับไปมอง

“ทำไมเธอถึงตามมา?”

“อาจารย์ ท่านเรียกผมมา ท่านไป ผมก็ต้องตามไปด้วยสิครับ?”

“ยังมาบ่นอีก ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?”

ความฝันของหลี่อี้เฟยคือพาทีมคว้าแชมป์ฟุตบอลโลก

นี่เป็นภารกิจที่ยากลำบาก อีกอย่าง ฟุตบอลโลกต้องรออีก 2 ปี

เพื่อไม่ให้เบื่อ หวังชิงซงก็เลยให้หลี่อี้เฟยไปแข่งมวย

เขาไม่เคยเจอคู่ต่อสู้ที่รับหมัดเขาได้

ด้วยเทคนิคการใช้พลังของไทเก๊ก บวกกับร่างกายที่แข็งแกร่ง เขาสามารถต่อยได้แรงกว่าคนทั่วไป 3-4 เท่า ใครจะรับไหว?

ช่วงนี้เขาก็มีชื่อเสียง ได้แชมป์ในการแข่งขันเล็กๆ มีชื่อเสียงในวงการมวยแล้ว

หลี่อี้เฟยเกาหัว ยิ้ม “อาจารย์ มีศิษย์พี่หวังช่วย ตอนนี้ผมใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ฝึกซ้อมกับเพื่อนร่วมทีมทุกวัน ว่างๆ ก็ไปแข่งมวย คู่ต่อสู้พวกนั้นอ่อนแอมาก รับหมัดผมไม่ได้สักคน”

“พยายามมีชื่อเสียงระดับโลก เป็นแชมป์มวยสากลโลกให้ได้”

หลี่เหิงพูด

ยิ่งลูกศิษย์มีชื่อเสียง เขาก็ยิ่งมีชื่อเสียง มีชื่อเสียงในวงการ ทำให้ตำแหน่งอัพเกรด

แต่ที่ทำให้เขาไม่พอใจคือ ถึงแม้ว่าจางอวี้ฉีจะได้แชมป์การแข่งขันทำอาหารระดับโลก ตำแหน่งราชาเชฟของเขาก็ยังเป็น ราชาเชฟ 5 ดาว

ตำแหน่งอื่นๆ ก็อัพเกรดบ้าง

เขายังได้ตำแหน่งอื่นๆ ด้วย เช่น นักฟุตบอล

“อาจารย์วางใจได้ ศิษย์พี่หวังจัดการให้แล้ว 1 ปี ผมก็จะเป็นแชมป์มวยสากลโลก!”

หลี่อี้เฟยกำหมัด พูดอย่างมุ่งมั่น

“ด้วยความสามารถของเธอ มีโอกาสเป็นแชมป์มวยสากลโลกสูง แต่ก็ห้ามดูถูกคนอื่น โดยเฉพาะฝรั่ง ตัวใหญ่ อาจจะแรงเยอะกว่าเธอ ต้องระวัง อย่าประมาท”

หลี่เหิงพูดต่อ

ถึงแม้ว่าหลี่อี้เฟยจะได้รับการถ่ายทอดไทเก๊กเลเวล 5 แต่ก็ห้ามประมาท เพราะทักษะระดับ 5 เป็นระดับสูงสุดของมนุษย์ แต่คนอื่นก็อาจจะไปถึงระดับนั้นได้

ทุกยุคทุกสมัย มีอัจฉริยะอยู่เสมอ พวกเขาสามารถฝึกฝนทักษะจนถึงขั้นสูงสุด มีชื่อเสียงตลอดไป

คนแบบนี้ ในสังคมยุคใหม่ ก็คงมีไม่น้อย

หลี่อี้เฟยพยักหน้า “ครับ ผมจะจำคำสอนของอาจารย์ไว้”

หลี่เหิงพยักหน้า “อืม เธอกลับไปก่อนเถอะ”

“ครับ!”

หลี่อี้เฟยตอบรับอย่างสุภาพ