บทที่ 461 : การรบ คือ กลอุบาย
คังลั่วมองดูทหารของตนถูกสังหาร ดวงตาแทบจะระเบิดด้วยความโกรธแค้น แต่เขาก็ยังไม่เสียสติ "ถอย เร็วเข้า!" หากตอนนี้กลับไปช่วยกองธนูและกองเสบียง อาจจะเข้าทางหนิงเฉินเข้าพอดี... กองทัพหนึ่งหมื่นของเขาคงจะต้องพลีชีพทั้งหมด "ผู้ยอมจำนนจะไม่ถูกสังหาร!" "ผู้ยอมจำนนจะไม่ถูกสังหาร!" "ผู้ยอมจำนนจะไม่ถูกสังหาร!" ...
