บทที่ 1509 หนานถิงเฟิง
บทที่ 1509 หนานถิงเฟิง ระหว่างทาง จิ่วไป๋ลู่ดูอารมณ์ดีมาก ดวงตาของนางเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว ชุดสีขาวที่ไม่มีรอยเปื้อนใดๆ ปลิวไสวไปตามลม เส้นผมสีขาวที่ยาวถึงพื้นของนางก็ปลิวไสวไปตามลม และดึงดูดสายตาของคนรอบข้าง มู่ฟู่เฉิงมองไปที่แผ่นหลังของจิ่วไป๋ลู่อย่างจนใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่ถูกเรียกว่า… ภูเขา...
