บทที่ 144 ที่นั่งไม่พอ (ฟรี)

บทที่ 144 ที่นั่งไม่พอ (ฟรี)

เจ้าของแผงมีนามสกุลเฉิน เรื่องนี้ซูเว่ยจื้อเพิ่งได้ยินมาจากคนอื่นตอนต่อแถว

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่นั้น มีคนถือชามก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่เดินมาที่ข้างๆ พลางมองพวกเขาตาละห้อย

"ไปกันเถอะ กินเสร็จแล้วอย่าจับจองที่นั่งไว้เลย"

หวังหย่งอี้สังเกตเห็นว่าโต๊ะเล็กๆ รอบๆ รถเข็นเต็มหมดแล้ว คนข้างๆ กำลังมองหาที่นั่งแต่ไม่มีที่ว่าง เขาจึงลุกขึ้นเป็นฝ่ายแรก

พื้นที่โล่งรอบแผงตรงนี้กว้างกว่าที่เดิมอยู่บ้าง แต่ก็ยังวางโต๊ะได้ไม่มากนัก

โชคดีที่คนส่วนใหญ่เลือกซื้อกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นแค่โต๊ะไม่กี่ตัวนี้ กับความฮอตฮิตของแผงเฉิงเฟิง รับรองว่าไม่มีทางพอแน่นอน

หลังจากพวกเขาลุกไป ก็มีคนเข้ามาเก็บชามตะเกียบ

"คนที่เก็บชามตะเกียบนั่น ดูคุ้นๆ นะ" ซูเว่ยจื้อชายตามองคนๆ นั้นก่อนจะจากไป แต่เขาไม่ได้มองละเอียด แค่รู้สึกว่าคุ้นๆ

เขาปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

รถยังจอดอยู่ที่ใต้ตึกออฟฟิศ เขายังต้องปั่นจักรยานแชร์ไปเอา

"ถ้าใต้ตึกออฟฟิศมีก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่อร่อยขนาดนี้ก็ดีสิ จะได้ไม่ต้องมาไกลขนาดนี้..."

ซูเว่ยจื้อส่ายหน้า ขับไล่ความคิดที่เป็นไปไม่ได้ออกจากสมอง

......

"โชคดีที่มาเช้า ไม่งั้นไม่รู้ต้องต่อคิวนานแค่ไหน" ซ่งเจ๋อพูดอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงคิวของกลุ่มพวกเขาสี่คนแล้ว

"ว่าแต่ พวกนายเคยกินก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่มาก่อนไหม?" จางจินฮุยถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน

เขาเป็นคนส่านเป่ย คนส่านเป่ยดูเหมือนจะไม่ค่อยกินอาหารประเภทเส้นเท่าไหร่

อย่างน้อยที่บ้านเกิดของจางจินฮุย แทบไม่เคยเห็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่เลย

ไม่ใช่แค่ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ แม้แต่ก๋วยเตี๋ยวหอยทากหรือก๋วยเตี๋ยวเผ็ดเปรี้ยวก็หาได้ยาก

จางจินฮุยเองก็ไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่มาก่อน

"นายไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวหอยทากเหรอ? น่าจะรสชาติคล้ายๆ กันนะ" ฟ่านเจ๋อหยู่ตอบ

"เดี๋ยว ดูในกลุ่มดีกว่า"

ก่อนหน้าพวกเขา ต้องมีเพื่อนในกลุ่มได้ลองก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่วันนี้แล้วแน่ๆ ดังนั้นแค่ดูรีวิวในกลุ่ม ก็น่าจะรู้ว่ารสชาติเป็นยังไง

ซ่งเจ๋อเปิดแชทกลุ่ม 【ทีมรีวิวอาหารเจียงเจี้ยน】 เลื่อนดูข้อความสักพัก ก็เจอข้อความแบบนี้:

"แผงเล็กๆ ของเชฟเฉินดังขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ วันนี้โต๊ะรอบรถเข็นเต็มหมด ตอนนั้นมีคนสามคนกินเสร็จแล้วยังนั่งจับจองที่ไว้ ฉันต้องยืนถือชามก๋วยเตี๋ยวรออยู่ข้างๆ พักนึง"

"แต่รสชาติก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่นี่ไม่มีที่ติจริงๆ"

"แม้จะเป็นแค่ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่น้ำธรรมดา แต่กินแล้วหอมกว่าก๋วยเตี๋ยวขาหมูที่สั่งเดลิเวอรี่เยอะเลย"

พวกเขาเชื่อมั่นในฝีมือของเฉิงเฟิงอยู่แล้ว ข้อความในกลุ่มยิ่งทำให้พวกเขาอุ่นใจขึ้นไปอีก

พอดีกับที่ถึงคิวของพวกเขาพอดี

สี่คนนี้มักจะมาเป็นกลุ่มจากห้องเดียวกันบ่อยๆ จนเฉิงเฟิงจำหน้าพวกเขาได้แล้ว

ไม่นาน ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ที่ลวกร้อนๆ ก็ถูกตักใส่ชามทั้งสี่ที่

ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ดูธรรมดามาก น้ำซุปมีสีอ่อน บนเส้นมีแค่ผักสองใบ ไม่มีเครื่องอื่นเลย

แม้จะเตรียมใจมาแล้ว แต่พอได้เห็นก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ด้วยตาตัวเอง ทุกคนก็ยังรู้สึกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันดูธรรมดาเกินไป

อย่างก๋วยเตี๋ยวหอยทาก เครื่องจะเยอะกว่านี้มาก ด้านบนมักจะมีไข่ทอด หน่อไม้ดอง ถั่วงอก เส้นหูฉลามเป็นเครื่อง

"ก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ สำคัญที่สุดคือน้ำซุป น้ำซุปดีรสชาติถึงจะดี เครื่องพวกนั้นแค่ตกแต่ง" ซ่งเจ๋อพูดขึ้นเป็นคนแรก

"น้ำซุปไม่น้ำซุปไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้สำคัญที่ต้องหาที่นั่งก่อน"

ทุกคนมองไปรอบๆ รอบรถเข็นไม่มีที่นั่งว่างแล้ว

เมื่อวานขายหมูตุ๋นป๋าจื่อโร่ว คนเลือกซื้อกลับบ้านเยอะกว่าวันนี้ เทียบกันแล้ว วันนี้ที่นั่งดูจะไม่พอใช้

(จบบทที่ 143)