บทที่ 81 อดทนจนสุดขีด ไม่จำเป็นต้องอดทนอีก
บทที่ 81 อดทนจนสุดขีด ไม่จำเป็นต้องอดทนอีก "นั่งลงสิ" เย่หยางยิ้มอย่างสงบ พลางเอ่ยเชิญเย่เหวินเฉิง "พี่หยาง ถุงเก็บของของพี่เหมือนกล่องวิเศษเลย มีทุกอย่างจริงๆ" เมื่อเห็นดังนั้น ดวงตาของเย่เหวินเฉิงเป็นประกาย เขานั่งลงด้วยสีหน้ายินดี แล้วเรียกคนรับใช้มาเตรียมอาหาร "ไอ้หมอนี่มีแม้กระทั่งเครื่องใช้บนโ...