บทที่ 72 ศิษย์ของข้าเป็นทั้งนักเวทย์และนักบวช
ด้วยมีผู้ทรงพลังสองคนอยู่ จึงไม่มีทางปล่อยให้เกร็กล้มลงมาบาดเจ็บ พอเขาเริ่มล้มลงมา เอลเดอร์เอลวินไม่แม้แต่จะเหลียวมอง เถาวัลย์เส้นหนึ่งค่อยๆ งอกออกมาจากพื้น พันรอบเอวเกร็ก ยกเขาขึ้นแล้วค่อยๆ วางลง เกร็กทิ้งตัวลงนั่งบนพื้น เหงื่อไหลโซก นวดเข่าพลางหอบหายใจ ในใจรู้สึกโชคดี มีอาจารย์ที่ทรงพลังนี่ดีจริงๆ...
