บทที่ 417 ภูผาเปลี่ยนแปร แต่ข้ายังคงเดิม
บทที่ 417 ภูผาเปลี่ยนแปร แต่ข้ายังคงเดิม ณ ชายแดนทางเหนือแคว้นเว่ย หมู่เกาะหลิงซี ทะเลสาบมองเยว่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา คลื่นมรกตระลอกแล้วระลอกเล่าม้วนตัวใต้สายหมอกบางเบา แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านม่านหมอก หักเหเป็นประกายรุ้งเจ็ดสี ราวกับความฝันอันเลือนราง กลางทะเลสาบ เกาะมองเยว่ยังคงถูกปกคลุมด้วยม่านมายาที่...
