บทที่ 40 การเรียนเวทมนตร์เริ่มจากการรวบรวมตัวอักษร

หนังสือสิบกว่าเล่ม ต้องอ่านทั้งหมด หรือพูดให้ถูกคือ ต้องท่องจำทั้งหมด

เอลเลียตที่คิดว่าได้ตอบแทนบุญคุณเรียบร้อยแล้วลาจากไป เกร็กยืนอยู่หน้าโต๊ะ มองกองตำราหนาเตอะตรงหน้า ถอนหายใจเบาๆ

เขายื่นมือวัดความสูง  หนังสือสิบกว่าเล่ม ใหญ่กว่าหนังสือขนาด 16 หน้ายกในชาติก่อนอีก วางซ้อนกันบนโต๊ะไม้โอ๊กแข็งแรงสูงถึงคอ เมื่อเขาก้มตัวไปข้างหน้า คางพอดีวางราบกับหน้าหนังสือ

ความหนาขนาดนี้เหรอ... แค่เรื่องเล็ก นักศึกษาแพทย์คนไหนบ้างที่ตำราเรียน แบบฝึกหัด และหนังสือภาพประกอบรวมกันแล้วไม่สูงเท่าคน

เกร็กทำตามที่เอลเลียตแนะนำ พลิกดูหนังสือกองนั้น เล่มแรก อ่านไม่ออก เล่มที่สอง อ่านไม่ออก เล่มที่สาม ก็ยังอ่านไม่ออก...

บ้าเอ๊ย! เขียนด้วยอักษรเวทมนตร์ทั้งหมดเลยหรือ? นี่เพื่อจะเรียนเวทมนตร์ ต้องเรียนภาษาใหม่อีกภาษาด้วยงั้นเหรอ?

แถมยังเป็นภาษาที่พูดไม่ได้...

เกร็กพลิกดูด้วยความหวังริบหรี่ จากเล่มแรกถึงเล่มสุดท้าย พบว่านอกจาก 'อักษรเวทมนตร์' แล้ว ตำราพื้นฐานและทฤษฎีเวทมนตร์อื่นๆ ล้วนเขียนด้วยตัวอักษรที่เขาอ่านไม่ออก จำใจต้องเก็บหนังสือพวกนั้นกลับขึ้นชั้น เปิดเล่มสุดท้ายนี้ เริ่มต้นศึกสุดชีวิตกับอักษรเวทมนตร์

ศัพท์ภาษาอังกฤษระดับ 4 มี 4,500 คำ ตอนนั้นท่องจบใน 1 เดือน ศัพท์ระดับ 6 มี 5,500 คำ ลืมไปแล้วว่าท่องนานแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ คือท่องแทรกระหว่างเรียนวิชาเอก สอบผ่านระดับ 6 ค่อนข้างง่าย

อักษรเวทมนตร์... พจนานุกรมเล่มนี้มีคำศัพท์ทั้งหมดกี่คำกันนะ?

เกร็กไม่เคยนับ และก็ไม่อยากนับ สิ่งเดียวที่เขามั่นใจคือ 'อักษรเวทมนตร์' เล่มนี้เป็นหนังสือที่หนาที่สุดในบรรดาร้อยกว่าเล่มบนชั้น เล่มอื่นหนาแค่กำปั้นเดียว แต่เล่มนี้หนาถึงสองกำปั้น

ตัวอักษรก็เล็ก ถ้าเล่มอื่นพิมพ์ตัวใหญ่เบอร์หนึ่งหรือใหญ่กว่านั้น เล่มนี้ขนาดตัวอักษรแค่เบอร์สองเท่านั้น ปริมาณเนื้อหาเกือบเท่าสารานุกรมแล้ว...

เกร็กครวญครางในใจ กัดฟันเปิดหน้าแรก แล้วก็รู้สึกเหมือนโดนทุบหัวอีกครั้ง

หนังสือเล่มนี้เรียงลำดับแบบสะเปะสะปะ เขียนไปเรื่อยๆ ตามที่นึกออก หรือไม่ก็เรียงตามความสำคัญที่ผู้เขียนคิด หน้าแรกขึ้นต้นด้วยธาตุทั้งสี่ เรียงลงมาตามลำดับ  ไฟ น้ำ ลม ดิน

พลิกไปหน้าที่สอง เวทมนตร์ มังกร จิตวิญญาณ ปฐมธาตุ ดาวอังคาร ดาวศุกร์ ดวงอาทิตย์ ดาวเสาร์

หน้าที่สาม จักรวาลใหญ่ จักรวาลน้อย กำเนิด ความตาย ปราชญ์ ปีศาจ...

เกร็ก  ...

ผมต้องการพจนานุกรม! ผมต้องการคำศัพท์ที่เรียงตามลำดับตัวอักษร! อย่างน้อยก็ขอตารางตัวอักษรก่อนสิ!!!

ตัวอักษรภาษาอังกฤษ 26 ตัว ตารางโกะจูอง ตัวอักษรเยอรมัน 30 ตัว และสัทอักษรสากล ขอร้องละ กลับมาเถอะ... ผมจะไม่บ่นว่าพวกคุณพื้นฐานเกินไปอีกแล้ว...

แต่ไม่มีใครตอบสนอง ไม่มีพจนานุกรม ไม่มีสัทอักษร* ไม่มีใครร่ายเวท "รู้แจ้งภาษา" ให้เขาเข้าใจอักษรเวทมนตร์ในพริบตา และไม่มีสมองกลที่จะสแกนข้อมูลทั้งหมดแล้วจารึกภาษาแปลกใหม่ลงในฐานข้อมูล

หลังจากร่ำไห้ในใจจนพอใจ เกร็กก็ได้แต่หยิบปากกาจากย่าม กางกระดาษ เริ่มพึ่งพาตนเอง ต่อสู้อย่างยากลำบาก

อันดับแรก คือรวบรวมตัวอักษรที่ปรากฏทั้งหมด...

ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง พลิกหนังสือไปสามสิบถึงห้าสิบหน้า บนกระดาษเต็มไปด้วยตัวอักษร หลังจากแน่ใจว่าไม่มีตัวอักษรใหม่ปรากฏอีก เกร็กสูดหายใจลึก เริ่มจัดเรียงพวกมัน

โชคดีที่อักษรเวทมนตร์เหล่านี้คล้ายกับตระกูลภาษาละติน เกร็กดูแค่รูปร่าง ตัวไหนหน้าตาเหมือน a ก็วางไว้ที่หนึ่ง ตัวไหนเหมือน b ก็วางที่สอง ส่วนที่ไม่เหมือนตัวอักษรภาษาอังกฤษ ก็เรียงตามตัวอักษรเยอรมันและตัวอักษรโรแมน

อะไรนะ? ตัวอักษรนี้ดูแปลกมาก ไม่เหมือนใครเลย? โยนไปไว้ท้ายสุดหมดเลย!

เมื่องานรอบนี้เสร็จ จึงพบว่าตัวอักษรที่ต้องเรียนก็ไม่ได้ซับซ้อนนัก มีประมาณหกสิบตัว เมื่อพิจารณาว่าบางส่วนปรากฏเฉพาะต้นคำ สามารถคาดเดาได้ว่าน่าจะมีตัวพิมพ์ใหญ่และเล็ก นั่นหมายความว่า มีตัวอักษรทั้งหมดประมาณสามสิบตัว

เกร็กพลิกกระดาษร่างในมือ เว้นช่องว่างทุกๆ ตอนเพื่อเขียนตัวอักษรใหม่ แล้วมองดู 'อักษรเวทมนตร์' ที่เปิดอยู่ตรงหน้า หายใจเข้าลึก นวดข้อมือ...

ต้องจัดระเบียบหนังสือเล่มนี้ใหม่ทั้งเล่มเลย!

ยากจริงๆ การรวบรวมพจนานุกรมช่างยากเหลือเกิน... ไม่น่าแปลกที่สำนักพิมพ์พจนานุกรมต้องใช้เวลาสิบปีในการแก้ไขสารานุกรมแต่ละครั้ง แค่แก้ไขหนังสือเล่มหนึ่ก็เลี้ยงคนได้ครึ่งบริษัทแล้ว จริงๆ แล้ว ปริมาณงานมันมากขนาดนี้นี่เอง...

และตอนนี้งานทั้งหมดนี้ตกเป็นของเขาคนเดียว T_T ช่างเถอะ เคยอ่านนิยายออนไลน์ บางคนยังต้องถอดรหัสเพื่อเรียนรู้ภาษาเวทมนตร์เลย เมื่อเทียบกันแล้ว เขามีหนังสือให้คัดลอกพร้อมอยู่แล้ว ก็นับว่าโชคดีกว่า...

เกร็กค่อยๆ คัดลอกคำศัพท์และคำแปลภาษาทั่วไปจาก 'อักษรเวทมนตร์' ทีละหน้า แยกตามตัวอักษรต้น พูดถึงการคัดลอก มันช่วยให้จำได้ดีจริงๆ อย่างน้อยหลังจากคัดหนึ่งหน้า เกร็กก็พบว่าเขาจำหน้าที่คัดได้หมดแล้ว

เกร็กก้มหน้าทำงานหนักครึ่งวัน คัดจนตาลาย ข้อมือปวด สงสัยว่าเอ็นข้อมือจะอักเสบ เริ่มคิดจะใช้เวทมนตร์รักษาปลอบประโลมข้อมือสักหน่อย เกร็กก็พบว่าเขาเจอปัญหาแรก  กระดาษหมด

กระดาษที่พกมาห้าหกแผ่น เขียนเต็มทั้งหน้าหลัง แล้วไม่มีที่เขียนแล้ว...

จะฉีกกระดาษเปล่าจากหนังสือเล่มไหนดี?

เกร็กรู้สึกว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้

ขอยืมกระดาษจากคนอื่น?

ไม่กล้า เกอร์มันน์ บอกว่าห้ามคัดลอก ตอนนี้ไปขอยืมคนอื่น นั่นมันเหมือนเอาหัวไปชนปืนนะ! ขอให้คนช่วยอ้อนวอนเกอร์มันน์ ? เกร็กรู้สึกว่าเขายังไม่อยากตาย และไม่อยากโดนลูกไฟเผาจนกลายเป็นถ่าน...

เขาคิดอย่างรวดเร็วครู่หนึ่ง เก็บกระดาษปากกาและหมึกใส่ย่าม แบกขึ้นแล้วรีบออกเดิน พรุ่งนี้ค่อยมาดูหนังสืออ้างอิงได้อีก ถ้าไม่รีบกลับเมือง ร้านปิดจะไม่มีที่ซื้อกระดาษ~~~

เขาวิ่งกลับเข้าเมือง พุ่งเข้าบ้านตัวเอง ปิดประตู เดินไปที่โต๊ะสี่เหลี่ยม เลื่อนเก้าอี้ขาหักออก ย้ายอิฐที่รองขาเก้าอี้ แล้วขุดดินใต้นั้นสองสามที ในดินมีถุงเงินใบเล็กวางอย่างเรียบร้อย เกร็กหยิบออกมาเทลงบนมือ เสียงเหรียญกรุ๋งกริ๋ง ตกลงมาเป็นกองเล็กๆ

เหรียญเงินสองเหรียญ เหรียญทองแดงเจ็ดเหรียญ

ที่ปลายถนน ร้านขนมปังของลุงไซมอน ขนมปังดำราคาหนึ่งเหรียญทองแดงต่อชิ้น ถ้าประหยัดกิน กินได้หนึ่งวัน

หนึ่งเหรียญเงินแลกได้สิบเหรียญทองแดง ถุงเงินเล็กๆ ใบนี้คือค่าใช้จ่ายหนึ่งเดือนของร่างเดิม

เงินเดือนของเขาในกองทหารรักษาเมืองคือห้าเหรียญเงินต่อเดือน ถ้าลาดตระเวนในเมือง สามารถแวะกินข้าวที่ค่ายทหารได้หนึ่งมื้อ คำนวณแล้ว หนึ่งเดือนยังเก็บได้สองเหรียญเงินสำหรับค่าใช้จ่ายอื่นๆ

แต่ถ้าจะซื้อกระดาษ... เงินเท่านี้คงไม่พอ ระดับการผลิตในโลกนี้ก็ไม่ได้ดีไปกว่ายุคกลางเท่าไหร่ ตามความทรงจำ ยุคนี้กระดาษและปากกาแพงมากๆ...

เกร็กลังเลครู่หนึ่ง มุดใต้เตียง ผลักกล่องหนังสือ แล้วขุดกล่องเล็กอีกใบออกมาจากด้านล่าง

*สัทอักษร หรือที่เรียกว่า อักษรสากลทางเสียง (International Phonetic Alphabet  IPA) คือระบบการเขียนแทนเสียงพูดในภาษาต่างๆ โดยใช้สัญลักษณ์มาตรฐานที่กำหนดขึ้นเพื่อให้คนทุกชาติสามารถเข้าใจและออกเสียงได้อย่างถูกต้อง แม้ว่าจะไม่รู้ภาษานั้นก็ตาม