บทที่ 32 ตัดวิญญาณ!

นักรบกองทัพปราบปีศาจทุกคนในที่นั้นสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ส่วนนักเรียนที่ตั้งใจเรียนวิชาสัตว์ศาสตร์ต่างรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายที่กำลังโต้กลับอย่างดุดัน และสิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุดก็คือทักษะซ่อนเร้นประเภทนี้

นั่นคือทักษะที่ครอบคลุมพื้นที่ ซึ่งไม่มีทางหลบเลี่ยงได้!

ขงเทียนโหย่วได้แต่ภาวนาว่าพวกเขาในกองทัพปราบปีศาจจะรอดชีวิตให้มากที่สุด ส่วนพวกนักเรียน พวกเขาได้แต่ปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม!

พื้นที่สายฟ้าโดยรอบก่อตัวขึ้นแล้ว เหลือพลังชีวิตอีกสองหมื่น เสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกไม่สามารถถูกสังหารได้ในเวลาอันสั้น

มีเพียงการยกเลิกคำสั่งโจมตี ให้ทุกคนทุ่มเทพลังในการป้องกันเท่านั้น จึงจะมีโอกาสให้คนรอดชีวิตมากขึ้น

หากทุกคนโจมตีโดยไม่สนใจสิ่งใด ผลลัพธ์จะต้องสูญเสียอย่างยับเยิน!

ในตอนนี้ดวงตาของเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกเริ่มแผ่รัศมีสีม่วงออกมา พลังทั้งหมดในร่างหลอมรวมเข้าสู่ท้องฟ้า

นี่คือทักษะซ่อนเร้นของมัน พายุสายฟ้าแท้!

พายุสายฟ้าแท้: ระเบิดพลังสายฟ้าทั้งหมดในทันที โจมตีด้วยสายฟ้าครอบคลุมศัตรูทั้งหมดในรัศมี 5 ลี้ ใช้เวลาเตรียมตัว 5 วินาที คงอยู่ 10 วินาที...

หากมีใครสามารถมองทะลุคำอธิบายทักษะซ่อนเร้นของเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกได้ พวกเขาจะยิ่งสิ้นหวัง

ภายใต้เวลา 10 วินาที คาดว่าไม่มีใครจะทนจนจบได้

พวกเขาจะต้องตายกันหมด!

เมื่อเห็นทักษะที่ครอบคลุมพื้นที่กว้างขวางก่อตัวขึ้น เสวียนอี้ก็รู้ว่าหนีไม่พ้นแล้ว

ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่เขาก็ทำได้เพียงรอให้ร่างอมตะทำงาน ใช้ร่างกายรับการโจมตีทั้งหมด หวังว่าจะใช้เวลาอมตะ 5 วินาทีปกป้องฉินม่อหานได้

แต่คนอื่นๆ จะต้องตาย!

ในตอนนี้ความรู้สึกไม่สบายใจเริ่มแผ่ขยายในใจทุกคน ผู้ที่มีทักษะโล่ป้องกันถึงกับไม่สนใจชีวิตตัวเองใส่โล่ให้ร่างกาย

ทักษะครอบคลุมพื้นที่กว้างแบบนี้ ไม่ว่าระดับไหน ดูได้แค่ว่าใครแกร่งกว่ากัน

พวกเขารอคอยช่วงเวลาสุดท้ายด้วยความกระวนกระวาย

"เสวียนอี้ เจ้าว่าพวกเราจะตายไหม?"

คนที่ยังรักษาสติและความสงบได้ในที่นั้นมีเพียงฉินม่อหานคนเดียว

นางก็ไม่มีอะไรต้องเตรียมตัว อย่างน้อยในช่วงสุดท้าย ก็มีเสวียนอี้อยู่เคียงข้าง

แม้ว่าผลลัพธ์สุดท้ายจะเป็นความตายจริงๆ นางก็พร้อมเผชิญหน้าอย่างสงบ

เสวียนอี้ลูบศีรษะฉินม่อหานเบาๆ

"วางใจเถอะ มีข้าอยู่ จะไม่เป็นไร"

พูดจบ เสวียนอี้ก็พุ่งออกจากวงป้องกันที่คณาจารย์สร้างไว้อย่างไม่คาดคิด

ฉินม่อหานอยากจะหยุดเสวียนอี้ไว้ แต่ไม่ทัน

นางที่เพิ่งลุกขึ้นคิดจะตามเสวียนอี้ไป กลับชะงักกึกอยู่กับที่

นางนึกถึงตอนเด็ก... คำพูดนี้ นางเคยได้ยินเสวียนอี้พูดตอนที่นางถูกไล่ล่าตอนเด็ก

และเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่พวกเขาเลือกดันเจี้ยนระดับนรกสำหรับผู้เล่นใหม่ เสวียนอี้ก็เคยพูดแบบนี้

ผลลัพธ์สุดท้ายก็เป็นจริงดังที่เสวียนอี้พูด ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!

ฉินม่อหานที่เดิมทีในใจมีความกังวลลึกๆ ปลดเปลื้องความกังวลทั้งหมด

เสวียนอี้ เจ้าต้องทำได้แน่!

ส่วนนักเรียนคนอื่น พวกเขาไม่มีใจกล้าขนาดนั้น ความกดดันในอากาศทำให้บางคนพังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

"จบแล้ว... จบแล้ว... พวกเราจะต้องตายกันหมด..."

"ทักษะครอบคลุมพื้นที่ของสัตว์ร้ายระดับมหากาพย์ขั้น 4 แค่พวกเราที่ยังไม่ถึงขั้น 1 จะต้านทานได้อย่างไร?"

"ตายเถอะ! ตายเถอะ! ตายกันหมดเถอะ!"

มีคนถึงกับหัวเราะบ้าคลั่ง "ฮ่าๆๆ!... หา???"

"พวกเจ้าดูสิ ทำไมยังมีคนวิ่งออกจากวงป้องกัน?"

"นั่นดูเหมือนเสวียนอี้นะ เป็นสามัญชนคนนั้น!"

"ดูทิศทางที่เขาไป เขาบ้าไปแล้วหรือ? ทำไมพุ่งเข้าหาเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีก?"

"จะเป็นไปได้ไหมว่าถ้าสัตว์ร้ายกินเขาแล้วอิ่ม ก็จะไม่โจมตีพวกเราแล้ว?"

...

รองอธิการบดีเห็นนักเรียนพุ่งออกไป เดิมทีจะขวางไว้

แต่พอเห็นว่าเป็นเสวียนอี้ ก็ไม่ขยับอีก แค่สามัญชนคนหนึ่งเท่านั้น

ภายใต้สายตางุนงงของทุกคน เสวียนอี้ปลดปล่อยความเร็วของตนเองอย่างเต็มที่

ขงเทียนโหย่วจู่ๆ ดวงตาก็เปล่งประกาย สถานการณ์ตรงหน้าทุกอย่างดำเนินไปตามผลลัพธ์ที่ดี

เขาก็ลืมไปว่าในกลุ่มคนที่มาครั้งนี้ ยังมีปีกแห่งการชำระล้างอยู่อีกคน

หากตอนนี้จะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ก็ต้องเป็นปีกแห่งการชำระล้างที่นำมาเท่านั้น!

"ม่อกัง รีบช่วยเหลือท่านผู้บังคับบัญชาท่านนั้นเดี๋ยวนี้!"

เดิมทีในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ม่อกังเห็นความวุ่นวายในพื้นที่ที่นักเรียนอยู่ มีนักเรียนวิ่งออกมาคนหนึ่ง

เขากำลังจะด่าออกมา แต่กลับได้ยินเสียงตะโกนของหัวหน้ากองขงทันที

เขาและนักรบกองทัพปราบปีศาจทั้งหมด ต่างเห็นความเร็วที่พุ่งทะยานของเสวียนอี้ เผยให้เห็นเครื่องหมายปีกแห่งการชำระล้างที่อยู่หลังผ้าคลุม!

ดวงตาของพวกเขาต่างเปี่ยมด้วยความหวัง!

หากจะมีใครในกองทัพปราบปีศาจที่สร้างปาฏิหาริย์ได้ ก็ต้องเป็นปีกแห่งการชำระล้างเท่านั้น!

เนื่องจากเสวียนอี้หันหลังให้รองอธิการบดีและกลุ่มนักเรียนเหล่านี้ พวกเขายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ได้แต่เห็นว่ากองทัพปราบปีศาจดูเหมือนจะตื่นเต้นขึ้นมาเพราะการปรากฏตัวของเสวียนอี้

ม่อกังกำลังจะก้าวไปสอบถาม เสวียนอี้ก็เอ่ยเสียงเย็น

"หลบไป!"

พูดจบ ด้วยค่าพลังกว่าพันของเสวียนอี้ เขากระทืบพื้นอย่างแรง พร้อมเสียงดังสนั่น เขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสูงหลายสิบเมตรดั่งกระสุนปืนใหญ่

หากการลอยตัวของฉินม่อหานครั้งก่อนทำให้ทุกคนประหลาดใจ อย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีการเตรียมใจ

แต่การที่เสวียนอี้ทะยานขึ้นไปหลายสิบเมตร ทำให้ทุกคนจากโรงเรียนมัธยมหงโข่วที่ไม่รู้เรื่องยืนตะลึง

พวกเขาไม่กล้าเชื่อภาพที่เห็นตรงหน้า

ตอนนี้ค่าพลังของเสวียนอี้ เกินกว่าที่พวกเขาจะเข้าใจได้แล้ว!

———— ตัวละคร: เสวียนอี้ ระดับ: 9 อาชีพ: สามัญชน ค่าพื้นฐาน: พละกำลัง: 1139 (+10), ร่างกาย: 180 (+10), ความคล่องแคล่ว: 181 (+10), จิตใจ: 149 (+10) ทักษะ: การมองทะลุความลับ (เฉพาะตัว) พลังติดตัว: คำกระซิบสุดท้าย (แดงระดับเทพ), ศักยภาพไร้ขอบเขต (แดงระดับเทพ), กลืนกินวิญญาณ (แดงระดับเทพ), ร่างอมตะ (แดงระดับเทพ), เสียงสะท้อนแห่งวิกฤต (แดงระดับเทพ), ไม่มีสิ่งใดครอบงำ (แดงระดับเทพ), ประกายช่องว่างสวรรค์ (แดงระดับเทพ), ตัดวิญญาณ (แดงระดับเทพ), พลังสายฟ้าล้อมรอบ (แดงระดับเทพ) ————

ขณะที่พายุสายฟ้าแท้ของเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกกำลังจะปลดปล่อย เสวียนอี้พุ่งเข้าหามันราวกับวิ่งเข้าหาความตาย

แต่เสวียนอี้ไม่ใช่คนบ้าบิ่น ในมือของเขามีแสงสีแดงวาบขึ้น เคียวแห่งโชคชะตาอมตะขนาดมหึมาปรากฏขึ้น

ดูเหมือนผีเสื้อบินเข้ากองไฟ พุ่งเข้าชนกับพื้นที่สายฟ้าที่ล้อมรอบเสือดาวเมฆสายฟ้า

พลังชีวิตของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยการลดความเสียหายจากเวทย์ 90% ของทักษะไม่มีสิ่งใดครอบงำ

เขาก็มาถึงตรงหน้าเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกได้สำเร็จ ถึงขั้นมองเห็นม่านตาสีม่วงที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายของมัน

เมื่อพายุสายฟ้าแท้เริ่มทำงาน ก็ไม่มีทางหยุดได้

นอกจากมนุษย์ตรงหน้าจะมีความสามารถสังหารตนในพริบตา ไม่เช่นนั้นทุกคนในที่นี้ต้องตายหมด!

ภายใต้สายตากังวลของฉินม่อหานและทุกคนในกองทัพปราบปีศาจ

ภายใต้สายตางุนงงและไม่เข้าใจของคณาจารย์และนักเรียนโรงเรียนมัธยมหงโข่วทั้งหมด

เสวียนอี้ฟันเคียวขนาดมหึมาใส่ศีรษะของเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีก

"ฉึก!"

แสงสีดำมืดปรากฏจากเคียวแห่งโชคชะตาอมตะ ไร้เสียง ไร้กลิ่นอาย

และพลังชีวิตของเสือดาวเมฆสายฟ้าสี่ปีกก็ลดลงเป็นศูนย์ในทันที

นี่คือพลังติดตัวแดงระดับเทพของเสวียนอี้ - ตัดวิญญาณ!

(เมื่อพลังชีวิตของศัตรูต่ำกว่า 10% จะสังหารในทันที!)

ธาตุสายฟ้าโดยรอบที่ขาดการควบคุมพัดกระจายออกไปดั่งพายุบ้าคลั่ง แม้แต่คนที่รู้ว่าเสวียนอี้จะสร้างปาฏิหาริย์ได้ ก็ยังตะลึงทั้งหน้า

แล้วจะพูดถึงรองอธิการบดีและเจ้าเหยียนพวกนั้นได้อย่างไร?

พวกเขาทั้งหมดทำหน้าเหมือนเห็นผี

(จบบท)