บทที่ 30 นี่มันบริษัทหลอกลวงชัดๆ!
บทที่ 30 นี่มันบริษัทหลอกลวงชัดๆ!
กู้ฝานถึงกับตกตะลึง “ให้ตายเถอะ!”
ต้องยอมรับว่า ในเรื่องการ‘ไม่ใช่มนุษย์’ ปีศาจเหล่านี้ชำนาญที่สุด
การเปลี่ยนแปลงที่ลิลิธออกแบบนั้นถือเป็นการทำลายความสนุกของเกม ‘หมุนบล็อก’ (Rotating Blocks) อย่างสิ้นเชิง!
กู้ฝานแทบจะนึกภาพผู้เล่นที่รอคอยบล็อกเส้นยาวแต่ไม่เคยได้มาออกเลยว่าจะมีสีหน้าหงุดหงิดแค่ไหน
ลิลิธดูพอใจกับ‘ความคิดสร้างสรรค์’ของตัวเองอย่างมาก เธอพูดต่อว่า “งานออกแบบกราฟิกของเกมนี้ฉันจะจัดการเอง ต้องแน่ใจว่าด้วยภาพและเอฟเฟกต์เพียงอย่างเดียว เกมนี้จะโดดเด่นจนเข้ารอบลึกๆ ได้แน่นอน!”
ชัดเจนว่าเธอไม่ได้สนใจว่าจะแพ้หรือชนะ แต่ตามกำหนดการแข่งขัน ยิ่งผ่านรอบลึกๆ ไปเท่าไหร่ เกมก็จะยิ่งได้รับความสนใจมากขึ้น ซึ่งจะช่วยให้เก็บอารมณ์ด้านลบได้มากขึ้นด้วย
“โอเค พรุ่งนี้ผมจะเริ่มพัฒนาเกมนี้อย่างเป็นทางการ” กู้ฝานเก็บแผนการออกแบบไว้
ลิลิธพูดด้วยความมั่นใจ “ฉันอยากเห็นจริงๆ ว่าในเกมที่มีกลไกเรียบง่ายแบบนี้ มิคาเอลจะเล่นอะไรตุกติกได้อีกไหม!
“คราวนี้ ฉันชนะชัวร์!”
วันถัดมา กู้ฝานไปที่บริษัทและลงทะเบียนเข้าร่วมการแข่งขันออกแบบเกมเล็กๆ ครั้งที่ 6 จากนั้นก็โพสต์โฆษณารับสมัครพนักงานเพิ่ม
หลังจัดการงานทั้งหมดเสร็จ เขาก็เริ่มเตรียมการพัฒนาเกม‘บล็อกกลับสวรรค์’ (Reverse Heaven Blocks)
ในโลกออนไลน์ เกม ‘ซิซีฟัส’ (Sisyphus) กลับมาเป็นกระแสอีกครั้ง ความนิยมพุ่งสูงขึ้นราวกับเกิดใหม่ในฤดูใบไม้ผลิ
ทั้งหมดนี้ แน่นอนว่ามาจากวิดีโอที่ซูถงโพสต์ไว้!
ผู้เล่นต่างพูดคุยถึงตัวตนของผู้เล่นลึกลับในวิดีโอ บ้างว่าเป็นเซียนเกมที่ซ่อนตัว บ้างก็วิเคราะห์จากชื่อว่าอาจเป็นเทพเจ้าจากต่างประเทศ
แต่ไม่ว่าใครจะคาดเดาอย่างไร ก็ไม่มีใครเข้าใจเหตุผลที่เขาเลือกผลักหินลงหน้าผาในช่วงสุดท้าย แทนที่จะทำลายสถิติโลก
มีคนบอกว่าเป็นเพราะในวิดีโอมีจุดผิดพลาดเล็กน้อย และผู้เล่นคนนั้นอาจเป็นพวกสมบูรณ์แบบที่ไม่ยอมรับผลลัพธ์แบบนี้
บางคนก็ว่าเป็นการแสดงความท้าทายจากเซียนต่างชาติ ที่ไม่อยากให้ชื่อของเขาปรากฏบนตารางอันดับร่วมกับ‘มือสมัครเล่น’
แต่ไม่ว่าสมมติฐานใดก็ดูไม่สมเหตุสมผล
ที่จริงแล้ว เหตุผลนั้นเรียบง่าย: ซูถงเป็นพนักงานของ‘นรกกลับด้าน’
ในฐานะพนักงานที่ได้เล่นเกมนี้ก่อนใครถึงสองสัปดาห์ เธอรู้สึกว่าการเข้าสู่ตารางอันดับจะทำให้เกิดความไม่ยุติธรรม
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด วิดีโอนี้ได้เพิ่มความนิยมให้เกมอย่างมหาศาล หากต้องมอบรางวัล ก็คงต้องให้ซูถงเป็นคนแรก
กู้ฝานดูเวลา วันนี้คือวันศุกร์ วันจ่ายเงินเดือน
เขาวางแผนจะมอบเซอร์ไพรส์เล็กๆ ให้กับพนักงานที่ทำผลงานได้โดดเด่นที่สุดของบริษัท เพื่อสร้างความประทับใจในใจของเธอ
27 เมษายน วันศุกร์
เวลา 17:10 น. ซูถงกลับถึงบ้านพัก
วันนี้เป็นวันจ่ายเงินเดือนของบริษัท
บริษัท‘นรกกลับด้าน’ เลือกวันจ่ายเงินที่แปลกไปจากที่อื่น คือวันก่อนสุดสัปดาห์สุดท้ายของเดือน
ไม่มีเหตุผลพิเศษอะไร เป็นเพียงความชอบส่วนตัวของกู้ฝาน
ซูถงทำงานที่บริษัทนี้มาครบสองเดือนแล้ว
เดือนก่อนเธอได้รับเงินเดือนแรก จำนวน 6,400 หยวนก่อนหักภาษี ตามมาตรฐานของโลกนี้ หลังจากหักเงินสมทบประกันสังคมและอื่นๆ เธอได้รับเงินสุทธิ 5,183.55 หยวน
รายได้นี้ไม่สูงนักในเมืองหลวงที่ค่าครองชีพแพง แต่เพราะซูถงไม่ได้คาดหวังอะไรมาก เธอจึงพอใจกับรายได้ระดับนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เธอชื่นชอบงานที่ได้ทดสอบเกมอย่าง‘เส้นทางนรก’ (Hell Tracks) และ‘ซิซีฟัส’ ซึ่งเข้ากับรสนิยมของเธอ
หลังจากทำอาหารง่ายๆ สองอย่างและทานข้าวเย็น ซูถงนั่งลงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อเล่น‘ซิซีฟัส’และพัฒนาทักษะการเล่นของเธอ
ขณะนั้นเอง เสียงกริ่งประตูดังขึ้น
“ติ๊งต่อง!”
ซูถงรู้สึกแปลกใจ เธอลุกไปเปิดประตู และพบกับใบหน้าที่คุ้นเคยที่ไม่คาดคิด
“หมิงอวี้? ทำไมเธอกลับมาแล้ว?”
หญิงสาวสูงโปร่งเกือบ 175 ซม. ยืนอยู่หน้าประตู สวมเสื้อโค้ทยาวสีดำ มีกระเป๋าห้อยแว่นกันแดด ดูสง่างามและเยือกเย็น
สีหน้าของเธอมีความเคร่งขรึมในธรรมชาติ สมกับคำว่า‘หญิงงามน้ำแข็ง’ แต่เมื่อเห็นซูถง รอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏขึ้น
“นี่มันบ้านฉัน ฉันจะกลับมาไม่ได้หรือไง?” เธอพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก
ซูถงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ “ในเมื่อเป็นบ้านเธอ แล้วเคาะประตูทำไม? อีกอย่าง เธอไม่ใช่ออกไปเที่ยวต่างประเทศเหรอ?”
หญิงสาวสูงโปร่งก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับเก็บข้าวของ “ฉันเป็นห่วงเรื่องหางานของเธอ เลยตัดสินใจกลับมาก่อนกำหนด”
บทที่ 30 นี่มันบริษัทหลอกลวงชัดๆ! (ต่อ)
เซียวหมิงอวี้คือเพื่อนสนิทของซูถงสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แม้ว่าเธอจะไม่ได้เรียนในคณะวรรณกรรมเหมือนซูถง แต่เธอเรียนสายการเงิน
หลังจากเรียนจบ ทั้งสองต่างปฏิเสธโอกาสเรียนต่อปริญญาโท และเลือกเดินเส้นทางชีวิตที่ต่างกัน: ซูถงออกสัมภาษณ์หางานในอุตสาหกรรมเกม ขณะที่เซียวหมิงอวี้ไม่มีแผนหางานใดๆ เธอเพียงอยากใช้ชีวิตแบบ‘คนว่างงาน’ไปก่อนสักสองสามปี
เหตุผลที่เธอกล้าทำแบบนี้ ก็เพราะฐานะทางบ้านของเซียวหมิงอวี้ไม่ได้ธรรมดา
ในตอนนี้ อพาร์ตเมนต์ขนาดใหญ่ใกล้มหาวิทยาลัยที่ซูถงอาศัยอยู่ฟรีๆ ก็คือทรัพย์สินของเซียวหมิงอวี้เอง อพาร์ตเมนต์แห่งนี้ตั้งอยู่ในคอนโดหรู ราคาขายต่อตารางเมตรสูงถึง 110,000 หยวน และมีมูลค่ารวมกว่า 32 ล้านหยวน
ด้วยความที่อพาร์ตเมนต์นี้ปล่อยว่างไว้นาน เซียวหมิงอวี้จึงอนุญาตให้ซูถงเข้าพักโดยไม่คิดค่าเช่า ขอแค่ช่วยดูแลทำความสะอาดก็พอ
“ตอนนี้งานเป็นยังไงบ้าง?”
เซียวหมิงอวี้ถามพลางนอนเหยียดยาวบนโซฟาใหญ่ในห้องนั่งเล่น พร้อมกับยืดเส้นยืดสาย
ซูถงหยิบกล่องสตรอว์เบอร์รีออกจากตู้เย็น ขณะล้างผลไม้ เธอตอบว่า “ฉันหางานได้แล้วล่ะ เข้าทำงานมาได้สองเดือนแล้ว”
“หืม?” เซียวหมิงอวี้ทำหน้าประหลาดใจ “ได้งานแล้วเหรอ? บริษัทอะไร? ตำแหน่งอะไร?”
ซูถงนำสตรอว์เบอร์รีที่ล้างเสร็จไปวางบนโต๊ะน้ำชา พร้อมพูดด้วยความภาคภูมิใจ “เป็นบริษัทเกมสตาร์ทอัพ ตำแหน่งผู้ทดสอบเกม ที่ทำงานอยู่ใกล้ๆ ร้านกาแฟ‘ตามฝัน’นี่เอง…”
เธอพูดอย่างกระตือรือร้นและดูมีความสุข แต่สีหน้าของเซียวหมิงอวี้กลับดูไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอขัดจังหวะซูถงกลางคัน และกระโดดลงจากโซฟามาจับไหล่ซูถงแล้วเขย่าอย่างแรง
“เธอเป็นคนในครอบครัวฉันหรือเปล่าเนี่ย! โดนหลอกแล้วยังจะช่วยคนอื่นนับเงินอีก!!”
“อ๊า! พอเถอะ ฉันเวียนหัวแล้ว!” ซูถงร้องห้าม ขณะถูกเขย่าจนหัวหมุน
เซียวหมิงอวี้ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แล้วล้มตัวลงบนโซฟาอีกครั้ง มองเพดานด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก
“ก่อนที่ฉันจะไป ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าจะหางานต้องส่งข้อความมาบอกฉันก่อน ฉันจะช่วยดูให้ จะได้ไม่เผลอไปสมัครงานในบริษัทหลอกลวง… ทำไมเธอถึงตัดสินใจเองหมดแบบนี้!”
แน่นอนว่า บริษัทหลอกลวงในมุมมองของเซียวหมิงอวี้ ไม่ได้หมายถึงบริษัทที่พาไปทำงานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้วขายอวัยวะ แต่หมายถึง‘บริษัทสตาร์ทอัพที่เจ้าของชอบฝันลมๆ แล้งๆ’
ซูถงรู้สึกอายและก้มหน้าต่ำลง “เธออยู่นอกประเทศ มีเวลาต่างกัน ฉันกลัวรบกวนเวลาพักผ่อนของเธอ…อีกอย่าง งานนี้ฉันพอใจมากเลยนะ”
เซียวหมิงอวี้ไม่รู้จะเริ่มตำหนิจากตรงไหน
แม้เธอจะไม่ได้หางานเอง แต่ด้วยฐานะครอบครัวที่มั่งคั่งและการศึกษาด้านการเงิน เธอมีความเข้าใจในวงการธุรกิจอย่างลึกซึ้ง รวมถึงการเปิดบริษัทและเบื้องหลังในหลายอุตสาหกรรม
เธอจึงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนพูดว่า “บริษัทนี้ดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเลยนะ!
“นี่มันก็แค่บริษัทสตาร์ทอัพธรรมดาๆ และยังงกสุดๆ อีกต่างหาก!
“เคยเจอที่ไหนบ้างที่ให้พนักงานใหม่ลดเงินเดือน 20%? แบบนี้ไม่เรียกว่าขาดงบ แต่เรียกว่าไม่มีความน่าอายเลยต่างหาก!”
ซูถงคิดเล็กน้อยก่อนตอบ “แต่บริษัทนี้ปฏิบัติกับทุกคนเท่าเทียมนะ แม้แต่คนเปลี่ยนสายงานก็ได้เงินเดือนตามมาตรฐานที่ลดลงนี่
“เงินเดือนของฉันอยู่ที่ 6,400 หยวน ซึ่งกำหนดจากมาตรฐานเดิมที่ 8,000 หยวน บริษัทเกมอื่นยังให้ไม่ถึงขนาดนี้เลย”
มุมปากของเซียวหมิงอวี้กระตุก “เธอเป็นบัณฑิตเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยชั้นนำในเมืองหลวงนะ! 8,000 ยังน้อยไปเลย แล้วนี่ให้แค่ 6,400?
“อีกอย่าง ไหนว่าเท่าเทียม? ถ้าฉันลาออกจากบริษัทต่างชาติที่ได้ปีละ 400,000 หยวน แล้วไปสมัครงานที่นั่น เธอคิดว่าพวกเขาจะให้เงินเดือน 80% ของฉันไหม?”
ซูถงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบอย่างมั่นใจ “ฉันว่าพวกเขาให้แน่”
