บทที่ 30 ซื้อนาฬิกา
“ไม่เลวเลย นายคงเป็นหนึ่งในคนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในรุ่นของเรา” เย่ฟานพยักหน้าแสดงความชื่นชมในตัวหลิวชวน ด้วยความสามารถของเขาในการหาเงินจำนวนมากได้เอง นับว่ายอดเยี่ยมกว่าคนส่วนใหญ่จริง ๆ
“พี่ฟาน พวกเขาเป็นเพื่อนของพี่หรือเปล่า?” เฉียวเฉียวเลือกเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินเข้ามา พอเห็นหลิวชวนกับถังอวี้ก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เพื่อนมหาวิทยาลัยของพี่เอง เดี๋ยวพี่แนะนำให้รู้จัก คนหล่อคนนี้ชื่อหลิวชวน ส่วนสาวสวยคนนี้ชื่อถังอวี้” เย่ฟานดึงจางเฉียวเข้ามาใกล้ พร้อมรอยยิ้ม
“นี่คือแฟนของพี่หรือ? น่ารักไม่เบาเลยนะ” ถังอวี้เอ่ยขึ้น
“เป็นแค่เพื่อนธรรมดา” เย่ฟานยิ้มเล็กน้อย เขาไม่มีทางยอมรับว่าเป็นแฟนแน่ ๆ เพราะผลที่ตามมาอาจเกินคาดคิดได้ เมื่อพูดจบ เขาก็รีบเปลี่ยนเรื่อง “ไม่ใช่ว่ามาซื้อเสื้อผ้าหรือ? เฉียวเฉียว ไปเลือกกับถังอวี้เถอะ”
“โอเค” จางเฉียวตอบรับอย่างว่าง่าย แล้วเดินไปเลือกเสื้อผ้ากับถังอวี้ต่อ
“เย่ฟาน ใช้ได้นี่นา แฟนของนายสวยมาก” หลังจากที่สองสาวเดินไปแล้ว หลิวชวนก็พูดด้วยรอยยิ้ม
“บอกแล้วว่าไม่ใช่แฟน เป็นแค่เพื่อนธรรมดา” เย่ฟานส่ายหัว
“มีอะไรที่ต้องปิดบังด้วย นายก็แค่...” หลิวชวนยังพูดไม่ทันจบ เสี่ยวจิ้งก็เดินเข้ามาอย่างยิ้มแย้ม วางเสื้อผ้าไว้ข้าง ๆ และพูดเสียงเบา “ฉันเลือกเสร็จแล้ว คนนี้คือ?” “หลิวชวน เพื่อนมหาวิทยาลัยของผมเอง” เย่ฟานแนะนำ
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเสี่ยวจิ้ง” เสี่ยวจิ้งกล่าวทักทายอย่างสุภาพ พร้อมรอยยิ้ม
“สวัสดีครับ...” หลิวชวนดูไม่ค่อยรู้จะพูดอะไรดี เขามองออกว่าเสี่ยวจิ้งกับเย่ฟานก็ไม่น่าจะธรรมดา คนคนนี้พาผู้หญิงสวยสองคนออกมาเดินห้างได้ ถือว่าน่าทึ่งจริง ๆ
ในขณะที่หลิวชวนยังคงตะลึงในความสัมพันธ์ของเย่ฟานกับผู้หญิงทั้งสองนั้น จางอิ๋งก็เดินถือของเข้ามาสมทบ เย่ฟานจึงแนะนำอีกครั้ง ส่วนหลิวชวนที่เหมือนจะเริ่มชินชาแล้ว ทำได้แค่แอบอิจฉาในฐานะผู้ชายด้วยกัน
ตั้งแต่คบกับถังอวี้เป็นแฟน ผู้หญิงในโทรศัพท์ของหลิวชวนลดลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้าพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นมากนักเพราะกลัวถังอวี้จะไม่พอใจ แต่พอมองเย่ฟานที่ออกมาพร้อมกับผู้หญิงสามคนในครั้งเดียว เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า นี่สิถึงจะเรียกว่าผู้ชายตัวจริง
ผ่านไปประมาณสิบกว่านาที จางเฉียวกับถังอวี้ก็กลับมารวมตัวกัน สุดท้ายทุกคนพากันไปจ่ายเงิน จางเฉียวและผู้หญิงอีกสองคนซื้อเสื้อผ้าคนละสองชุด รวมทั้งหมดราคา 150,000 หยวน ส่วนถังอวี้ซื้อไปหนึ่งชุด ราคากว่า 10,000 หยวน
ตอนจ่ายเงิน หลิวชวนกับถังอวี้ต่างมองเย่ฟานด้วยสายตาแปลก ๆ พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าเพื่อนสมัยเรียนคนนี้ ทำไมถึงมีชีวิตที่ดูดีขนาดนี้
หลังซื้อเสื้อผ้าเสร็จ พวกเขาเดินออกจากร้าน เย่ฟานหันไปหาหลิวชวนแล้วพูดว่า “พวกเรากำลังจะไปซื้อนาฬิกา พวกนายจะไปด้วยไหม?” “พอดีเลย พวกเราก็จะไปซื้อเหมือนกัน งั้นไปด้วยกันเถอะ” ถังอวี้พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
“เย่ฟาน นายจะซื้อนาฬิกาแบบไหน? ฉันพอรู้เรื่องนาฬิกาอยู่บ้าง เดี๋ยวช่วยแนะนำให้” หลิวชวนพูดด้วยรอยยิ้ม เนื่องจากงานที่ทำอยู่ทำให้เขาได้ศึกษาเกี่ยวกับนาฬิกามาพอสมควร
“ฉันไม่ได้ซื้อให้ตัวเอง ฉันจะซื้อให้พวกเธอ นายรู้เรื่องนาฬิกาของผู้หญิงบ้างไหม?” เย่ฟานส่ายหัวเล็กน้อย เขาใจกว้างกับผู้หญิงของเขาเสมอ ถึงแม้เขาจะไม่สามารถยอมรับความสัมพันธ์ได้โดยตรง แต่ก็เลือกที่จะชดเชยด้วยเงินและสิ่งของ
“อ่า... นาฬิกาของผู้หญิงเหรอ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่” หลิวชวนยิ้มเจื่อน ๆ เขาเข้าใจผิดว่าเย่ฟานจะซื้อนาฬิกาให้ตัวเอง
ถังอวี้ยืนเงียบอยู่ข้าง ๆ แต่สายตาของเธอกลับเป็นประกาย ไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ พวกเขาทั้งห้าคนก็เดินเข้าไปในร้านนาฬิกา
“ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าพวกคุณสนใจดูนาฬิกาแบบไหน? ฉันจะแนะนำให้ได้ค่ะ” พนักงานในร้านเดินเข้ามาต้อนรับด้วยท่าทีสุภาพ
“ขอดูเล่น ๆ ก่อนนะครับ” เย่ฟานที่ไม่ได้รู้เรื่องนาฬิกามากนัก ตั้งใจจะดูก่อนค่อยตัดสินใจ
“งั้นขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าพวกคุณต้องการดูนาฬิกาช่วงราคาเท่าไหร่?” พนักงานถามต่อ เพราะเธอรู้ว่าลูกค้าหลายคนที่มาซื้อนาฬิกาอาจไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้
“หลิวชวน นายซื้อก่อนเลย ฉันจะพาพวกเธอไปดูรอบ ๆ ก่อนแล้วค่อยตัดสินใจว่าจะซื้อนาฬิกาแบบไหน” เย่ฟานส่ายหัวพร้อมพูด
“ตกลง” หลิวชวนพยักหน้าแล้วบอกกับพนักงานว่า “เอานาฬิการาคาไม่เกิน 100,000 หยวนมาให้ผมเลือกหน่อย ถ้าชอบก็จะซื้อเลย” “ได้เลยค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานตอบรับและพาหลิวชวนไปดูเรือนเวลา
ถังอวี้ไม่ได้ตามไป แต่ยืนอยู่มองเย่ฟานกับผู้หญิงทั้งสามคนอย่างสนใจ เธอดูเหมือนอยากรู้ว่าเย่ฟานจะซื้อนาฬิการาคาเท่าไหร่ให้ผู้หญิงของเขา
“นาฬิกานี้ราคาแพงจัง แต่ทำไมดูไม่สวยเลย” จางเฉียวมองนาฬิการาคาเกิน 1,000,000 หยวนในตู้แล้วบ่นออกมา
“จริง ดูไม่สวยเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมนาฬิกาแบบนี้ถึงขายได้ราคาเป็นล้าน” จางอิ๋งพูดเสริม
เสี่ยวจิ้งยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเย่ฟานเลือกเรือนเวลาอย่างเงียบ ๆ
หลังผ่านไปประมาณสิบกว่านาที เย่ฟานก็เจอเรือนเวลาที่ถูกใจ จึงถามพนักงานว่า “นาฬิกานี้แบรนด์อะไร?”
“คุณผู้ชายคะ เรือนเวลานี้เป็นของแบรนด์ Beijing Watch เป็นนาฬิกาสั่งทำพิเศษชื่อว่า ‘หลี่ฮวาซวงเอี้ยน’ เป็น
นาฬิกาที่ทำด้วยเทคนิคฝังลวดลายและเคลือบด้วยอีนาเมลทั้งหมดค่ะ” พนักงานกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ดูดีเหมือนกันนะ อธิบายเพิ่มหน่อยสิ” เย่ฟานพยักหน้า เขาไม่ได้สนใจเรื่องแบรนด์มากนัก
พนักงานจึงอธิบายต่อ “นาฬิกานี้เป็นดีไซน์ใหม่ล่าสุดค่ะ ดาราชื่อดังหลายคนเคยซื้อไป ตัวเรือนทำจากทองคำ 18 กะรัต หน้าปัดเป็นงานปักลายและเคลือบด้วยอีนาเมล กระจกหน้าปัดทำจากแซฟไฟร์สังเคราะห์ สายนาฬิกาทำจากหนังจระเข้ ส่วนตัวล็อกสายก็เป็นทองคำ 18 กะรัตเช่นกัน ราคาขายอยู่ที่ 110,000 หยวนค่ะ”
“พวกเธอคิดว่านาฬิกานี้เป็นยังไงบ้าง?” เย่ฟานหันไปถามความคิดเห็นจากผู้หญิงทั้งสามคน เพราะเขาตั้งใจจะซื้อให้พวกเธอ
“ว้าว นาฬิกานี้สวยมาก สวยกว่าพวกอื่นเยอะเลย ฉันชอบ” จางเฉียวเป็นคนแรกที่แสดงความคิดเห็นตรงไปตรงมาว่าเธอชอบนาฬิกานี้
“สวยจริง ๆ” จางอิ๋งพยักหน้าเห็นด้วย นาฬิกานี้ดูดีกว่าพวกที่เธอเห็นก่อนหน้านี้มาก
“สวยค่ะ” เสี่ยวจิ้งพูดสั้น ๆ แต่แสดงถึงความพอใจ เพราะสำหรับผู้หญิงแล้ว ของสวยงามย่อมได้รับความเห็นพ้องต้องกันเป็นส่วนใหญ่
“ช่วยหยิบนาฬิกานี้ให้ผมดูหน่อยครับ” เย่ฟานพยักหน้าและบอกกับพนักงาน
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานตอบด้วยท่าทางระมัดระวัง เธอเปิดตู้กระจกอย่างเบามือ หยิบนาฬิกาออกมาด้วยความระวังเป็นพิเศษ และนำมันมาวางบนเคาน์เตอร์กระจก
เย่ฟานหยิบเรือนเวลาขึ้นมาลองจับดูเพื่อสัมผัสถึงน้ำหนักและวัสดุ แล้วพูดกับพนักงานว่า “นาฬิกานี้ ผมเอา 5 เรือน”
“คุณผู้ชาย จะซื้อทั้งหมด 5 เรือนเลยใช่ไหมคะ?” พนักงานอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะถามย้ำด้วยความตื่นเต้น
“ใช่ครับ คิดเงินได้เลย” เย่ฟานพยักหน้าแล้วหยิบบัตรธนาคารส่งให้พนักงาน
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ ดิฉันจะรีบจัดการให้ทันที” พนักงานรีบนำเครื่องรูดบัตรมา แล้วดำเนินการชำระเงินอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลังเพื่อหยิบนาฬิกาอีก 4 เรือนมาเตรียมบรรจุในกล่องอย่างเรียบร้อย
(จบบท)
