บทที่ 24 ท่าทีที่หัวหน้าทีมทดสอบควรมี
บทที่ 24 ท่าทีที่หัวหน้าทีมทดสอบควรมี
กู้ฝานเดินมาที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ของซูถง พลางมองดูการเล่นของซูถงและพูดถึงเรื่องการทำงานล่วงเวลาตอนเย็น
“คืนนี้นักลงทุนของบริษัทเราจะมา ดังนั้นเราต้องทำงานล่วงเวลาเล็กน้อย ประมาณถึงหนึ่งทุ่ม”
“มื้อเย็นเราก็หาอะไรกินที่บริษัทกันเลยก็แล้วกัน”
ซูถงพยักหน้า “ไม่มีปัญหาค่ะ คุณกู้ เป็นนักลงทุนประเภทเทวดาของบริษัทเราหรือเปล่าคะ?”
กู้ฝานถึงกับไม่รู้จะตอบอย่างไรดี “นักลงทุนประเภทเทวดา? เอ่อ... ก็ประมาณนั้นมั้ง จริงๆ แล้วน่าจะเรียกว่า ‘นักลงทุนประเภทปีศาจ’ จะเหมาะกว่านะ...”
“หา? คุณเล่นเกมนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ถึงได้ชำนาญขนาดนี้!!”
กู้ฝานสังเกตเห็นทันทีว่าเขาแทบจะมองไม่เข้าใจการเล่นของซูถงเลย!
เธอบังคับตัวละคร ‘ซิซีฟัส’ (Sisyphus) อย่างชำนาญ พาตัวละครกระโดดไปมาบนแพลตฟอร์มที่ลอยอยู่ในอากาศ เมื่อลงพื้นก็หลบหลีกสิ่งกีดขวางทุกอย่างข้างหน้าอย่างคล่องแคล่ว เป็นการเล่นที่ต่อเนื่องไร้ที่ติ จนผ่านด่านนี้ไปได้อย่างง่ายดาย!
นี่มันฝีมือการเล่นของเธอจริงๆ เหรอ?
ต้องรู้ไว้ว่าก่อนหน้านี้แค่สิบวัน กู้ฝานยังเห็นซูถงพลาดบ่อยๆ อยู่เลย
ทำไมถึงพัฒนาขึ้นเร็วขนาดนี้?
กู้ฝานอุทานด้วยความตกใจ “คุณไปฝึกจนชำนาญแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ซูถงยังคงจ้องจอเกมอย่างตั้งใจ เธอพูดตอบขณะเล่น “หา? คุณกู้ ฉันเล่นมาเกือบ 150 ชั่วโมงแล้วค่ะ จะชำนาญขนาดนี้มันแปลกตรงไหนเหรอ…”
กู้ฝานขมวดคิ้ว “ไม่น่าจะใช่นะ คุณจะเล่นได้ถึง 150 ชั่วโมงได้ยังไง?”
เกมนี้เสร็จสมบูรณ์หลังจากการทดสอบสองสัปดาห์ และวางขายมาได้สามวัน ซึ่งมีช่วงสุดสัปดาห์สามครั้ง
ถ้าคิดจากเวลาทำงานปกติวันละแปดชั่วโมง ซูถงน่าจะเล่นได้แค่ 80 ชั่วโมงเท่านั้น
แล้ว 150 ชั่วโมงมาจากไหน?
ซูถงตอบแบบไม่ใส่ใจ “ฉันกลับบ้านไปก็ฝึกต่อทุกวันเลยค่ะ ตอนกลางคืนกับวันหยุดสุดสัปดาห์ก็เล่นเหมือนกัน”
กู้ฝานตกใจ “คุณไม่ต้องทุ่มเทขนาดนั้นก็ได้มั้ง…”
ซูถงพูดอย่างจริงจัง “ไม่ได้ค่ะ ในฐานะหัวหน้าทีมทดสอบของบริษัท นี่มันหน้าที่ของฉัน ถ้าคนภายนอกรู้ว่าหัวหน้าทีมทดสอบของเราเล่นเกมไม่เก่ง มันคงน่าอายมากใช่ไหมคะ? แต่ฉันมันโง่เอง เล่นมาตั้งนานแล้วยังพลาดบ้างบางครั้งเลย”
กู้ฝานถึงกับพูดไม่ออก
ถ้าเขาไม่รู้จักนิสัยของซูถงดีอยู่แล้ว คงคิดว่าเธอพูดเอาหน้า
เล่นไป 150 ชั่วโมงแล้วได้ระดับนี้ มันก็เกินไปหน่อยไหม!
เพราะเกมนี้มีระดับความยากอยู่แล้ว!
“หรือว่า…ซูถงอาจจะไม่ใช่คนที่เล่นเกมไม่เก่งจริงๆ? ที่เธอเล่นแย่ก่อนหน้านี้ อาจเป็นเพราะเพิ่งเริ่มเล่นเกม ยังไม่มีพื้นฐาน หรือไม่ก็…พรสวรรค์ด้านเกมของเธอถูกกระจายไปด้านอื่น?”
กู้ฝานเริ่มมีข้อสันนิษฐานที่ดูเหลือเชื่อ
ในช่วงสัปดาห์แรกของการทดสอบ กู้ฝานตั้งใจสังเกตการเล่นของซูถง และพบว่าพรสวรรค์ด้านเกมของเธอไม่สูง ไม่เพียงแต่มือไม่คล่อง ยังไม่เข้าใจกลไกของเกมอีกด้วย
นี่เป็นข้อเสียธรรมชาติในด้านพรสวรรค์ของเธอ และเป็นเหตุผลโดยตรงที่กู้ฝานเลือกเธอมาเป็นหัวหน้าทีมทดสอบ
คนที่ไม่เข้าใจกลไกของเกม จะไม่สามารถค้นพบจุดบกพร่องสำคัญที่กู้ฝานซ่อนไว้ได้ และนั่นก็จะไม่ทำลายแผนการของเขา
แต่มีคำกล่าวว่า “เมื่อพระเจ้าปิดประตูบานหนึ่งให้คุณ พระองค์จะเปิดหน้าต่างบานหนึ่งให้แทน”
ซูถงกลับมีข้อได้เปรียบทางธรรมชาติในอีกด้านหนึ่ง
นั่นคือ ความอดทนและความมุ่งมั่น!
ในเวลา 17 วัน เธอเล่นไปถึง 150 ชั่วโมง แม้กระทั่งหลังเลิกงานก็ยังเล่น ถ้าเป็นเกมอื่นอาจเข้าใจได้ แต่เกม ‘ซิซีฟัส’ (Sisyphus) เป็นเกมที่เน้นการทรมานใจผู้เล่นโดยแท้!
แถมเธอยังไม่รู้จักวิธีใช้บั๊ก ‘เร่งความเร็วหินกลิ้ง’ และ ‘ปีกมังกร’ ที่ช่วยให้การเล่นง่ายขึ้น แต่กลับเล่นตามวิธีที่ยากที่สุด และยังสามารถเล่นได้นานขนาดนี้
นี่แสดงให้เห็นว่า สภาพจิตใจและความอดทนของเธอนั้นอยู่ในระดับที่น่าทึ่งมาก
และสิ่งนี้ก็ถือเป็นพรสวรรค์ด้านเกมอย่างหนึ่ง
ในเกมเดียวกัน บางคนเริ่มต้นได้เร็วและโดดเด่น แต่ขาดความอดทน เจออุปสรรคก็เลิกเล่น หรือเปลี่ยนไปเล่นเกมอื่น แต่บางคนแม้จะเริ่มต้นช้า แต่มีความมุ่งมั่นที่จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเวลาผ่านไป คนแบบหลังจะเป็นผู้ที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของเกมนี้
และนี่ก็เป็นพรสวรรค์อีกประเภทหนึ่ง
เห็นได้ชัดว่า คุณสมบัติแบบนี้ของซูถงยังช่วยเรื่องการเรียนรู้ของเธอได้มาก ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นคนเก่ง
หากพื้นฐานของเธอได้รับการสนับสนุนด้วย ‘เร่งความเร็วหินกลิ้ง’ และ ‘ปีกมังกร’ จะเป็นอย่างไร?
ต้องบอกว่าซูถงเป็นคนที่เชื่อฟังจริงๆ ก่อนหน้านี้กู้ฝานบอกให้เธอเล่นเกม ‘เฮลแทร็กส์’ (Hell Tracks) โดยไม่ดูบทแนะนำ เธอก็ทำตามจริงๆ แม้แต่ในเกม ‘ซิซีฟัส’ (Sisyphus) เธอก็ยังเล่นเองโดยไม่ดูบทแนะนำเลย
ไม่อย่างนั้น เมื่อคืนซูถงคงได้ดูวิดีโอเกี่ยวกับ ‘มังกรชูหัว’ (Long Taishou) ไปแล้ว
คิดมาถึงตรงนี้ กู้ฝานพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องฝึกต่อแล้ว คุณเปิดเว็บไซต์วิดีโอแล้วค้นหาคลิปการสอนเล่นสดของติ้งจิ้งชื่อ (Ding Jiangshi) ดูสิ”
เดิมที กู้ฝานคิดว่าซูถงจะตื่นเต้นเมื่อได้เห็นการเล่นของติ้งจิ้งชื่อ แต่ไม่คาดคิดว่าเธอกลับดูซึมเศร้า และดูเหมือนจะหมดกำลังใจ
กู้ฝานรู้สึกแปลกใจ “คุณเป็นอะไรไป?”
ซูถงชี้ไปที่วิดีโอการสอนเล่น ‘ปีกมังกร’ (Long Zhenchi) บนหน้าจอ “คุณกู้ ฉันทำผิดหรือเปล่าคะ...BUG ที่ร้ายแรงขนาดนี้ฉันกลับไม่ได้ทดสอบเจอเลย…”
สีหน้าของเธอดูหดหู่มาก
แม้ว่าบนอินเทอร์เน็ตยังมีการโต้เถียงกันอย่างหนักว่า ‘การเร่งความเร็วของหินกลิ้ง’ (Rolling Stone Speedup) และ ‘ปีกมังกร’ นั้นถือว่าเป็น BUG หรือไม่ แต่ซูถงในฐานะที่เคยดูแผนการออกแบบเกม เธอรู้ชัดเจนว่าในแผนการออกแบบไม่มีฟีเจอร์นี้ระบุไว้เลย
เธอจึงรู้สึกว่าตัวเองในฐานะหัวหน้าทีมทดสอบนั้นไร้ความสามารถ
กู้ฝานอดไม่ได้ที่จะยิ้มเจื่อนๆ เพราะความรู้สึกผิดของเธอเกิดจากความรับผิดชอบ? มันไม่จำเป็นถึงขนาดนั้นเลย!
ความจริงแล้ว สาเหตุที่กู้ฝานเลือกซูถงมาเป็นหัวหน้าทีมทดสอบ ก็เพราะเธอหา BUG ไม่เจอนั่นแหละ!
แต่กู้ฝานก็รู้ดีว่า ในอนาคตสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีกบ่อยๆ ดังนั้นครั้งนี้จึงจำเป็นต้องแก้ไขอย่างเหมาะสม
ซูถงเป็นพนักงานคนแรกของเขา อีกทั้งยังอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าทีมทดสอบที่สำคัญมาก ดังนั้นเรื่อง BUG นี้ ทั้งสองคนต้องเข้าใจกันดี เพื่อช่วยกันพัฒนา ‘นรกกลับด้าน’ (Reverse Heaven) ให้กลายเป็นบริษัทเกมที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก และทำลายแผนการของลิลิธให้สำเร็จ
คิดมาถึงตรงนี้ กู้ฝานพูดปลอบใจ “เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของซูถงก็แสดงความตื่นเต้นออกมา “เอ๊ะ? หรือว่า นี่ไม่ใช่ BUG แต่เป็นกลไกเกมที่คุณกู้ออกแบบไว้อยู่แล้วเหรอคะ?”
กู้ฝานรีบส่ายหน้า “นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน”
แม้ว่าลิลิธจะไม่สามารถมาปรากฏตัวในโลกมนุษย์ในเวลากลางวันได้ แต่กู้ฝานไม่สามารถยืนยันได้ว่าเธอไม่มี ‘สายลับ’ อยู่บนโลก
เพื่อความปลอดภัย กู้ฝานสามารถให้คำใบ้ที่ชัดเจนกับคนที่เขาไว้ใจได้ แต่เขาจะไม่ยอมรับว่า ‘กระสุนโค้ง’ (Bullet Bend) และ ‘ปีกมังกร’ เป็นกลไกเกมที่เขาตั้งใจสร้างขึ้น และจะยืนกรานว่ามันคือ BUG เท่านั้น
ไม่อย่างนั้น เขาอาจถูกลิลิธลงโทษด้วยสัญญาได้
ซูถงกลับดูเศร้าลงอีกครั้ง “แสดงว่า นี่คือ BUG จริงๆ และฉันกลับไม่ได้ทดสอบเจอ…”
กู้ฝานกระแอมสองครั้ง “ที่คุณรู้สึกหดหู่นั้น ส่วนใหญ่เป็นเพราะคุณยังไม่เข้าใจการทำงานในตำแหน่งทดสอบเกมอย่างแท้จริง”
ซูถงแสดงความประหลาดใจ “ทำไมจะไม่เข้าใจล่ะ? การทดสอบเกมเป็นงานที่ง่ายมาก แค่ทดสอบให้ละเอียดเพื่อให้เกมไม่มี BUG ไม่ใช่เหรอคะ?”
กู้ฝานส่ายหน้าเบาๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงลึกซึ้ง “นั่นเป็นเพียงความคาดหวังของบริษัทเกมทั่วไปที่ไม่ได้มาตรฐาน แต่บริษัทเรานั้นแตกต่าง!”
ซูถงถามด้วยความสงสัย “แล้วความคาดหวังของบริษัทเราคืออะไรคะ?”
กู้ฝานเรียบเรียงคำพูดเล็กน้อยก่อนตอบ “ง่ายมาก คุณต้องทำให้ได้สามข้อนี้
“ข้อแรก คุณต้องเข้าใจว่าเราเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่พระเจ้า ผมเขียนโค้ดที่ไม่มี BUG ไม่ได้ และคุณก็ไม่สามารถทดสอบเจอ BUG ได้ทั้งหมด
“เราทำได้แค่สิ่งที่อยู่ในขอบเขตความสามารถของเรา และทำมันให้ดีที่สุด ส่วนสิ่งที่เกินกำลัง เราไม่จำเป็นต้องฝืน
“ข้อที่สอง คุณต้องรู้ว่า เกมเป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยเรื่องราวที่ยากจะคาดเดา หลายครั้งเกมหนึ่งอาจประสบความสำเร็จอย่างไม่คาดคิด หรือพังทลายอย่างไม่คาดฝัน การที่เกมมีรูปแบบการเล่นที่นักออกแบบคาดไม่ถึง ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้บ่อย
“คุณรู้ไหมว่า ผู้เล่นเกลียดนักออกแบบแบบไหนมากที่สุด?
“พวกเขาเกลียดนักออกแบบที่ ‘สอนผู้เล่นเล่นเกม’ และลักษณะของนักออกแบบแบบนี้คือ เมื่อพบว่าผู้เล่นค้นพบวิธีการเล่นที่อยู่นอกเหนือจากที่พวกเขาออกแบบไว้ ก็พยายามหาวิธีแก้ไขและบังคับให้ผู้เล่นเล่นตามที่กำหนด
“ในความหมายหนึ่ง การที่ผู้เล่นค้นพบวิธีการเล่นที่อยู่นอกเหนือกรอบกติกาของเกมนั้น ถือเป็นพรจากสวรรค์ ที่ทำให้เกมมีความเป็นไปได้มากขึ้น
“‘หากฟ้าประทานพรแล้วไม่รับไว้ จะได้รับโทษ’ หากนักออกแบบพยายามลบรูปแบบการเล่นนี้ และสอนผู้เล่นวิธีเล่นเกม พวกเขาก็จะไม่มีทางประสบความสำเร็จ
“ข้อที่สาม คุณคือผู้ทดสอบ และในอนาคตก็จะเป็นนักออกแบบ ไม่ว่าจะเป็นผู้ทดสอบหรือนักออกแบบ สิ่งสำคัญไม่ใช่ ‘การทำนายล่วงหน้า’ แต่คือ ‘การปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์’
“หมายความว่า แทนที่จะเสียใจว่าทำไมคุณไม่พบ BUG นี้ คุณควรเห็นมันเป็นพรหรือโอกาสจากสวรรค์ ศึกษาและใช้ประโยชน์จาก BUG นี้ให้ดี เข้าใจว่าทำไมผู้เล่นถึงชอบมัน และเก่งกว่าผู้เล่นในเรื่องนี้
“นี่แหละคือทัศนคติที่ควรมี”
