เครื่องจำลองสยองขวัญ บทที่ 640 ศาลเจ้าเทพห้าทิศ
'หยวนคง' หยุดฝีเท้า จูงมือศิษย์น้อยผิวพรรณงดงามดุจหยกขาว มองไปยังคนที่เดินมาจากฝั่งตรงข้าม
ในตอนนี้ 'เขา' ไม่อาจก้าวไปข้างหน้าหรือถอยหลัง
เพราะด้านหลังของ 'เขา' สุนัขยักษ์ขนสีทองอร่ามดุจเหล็กกล้ากำลังไล่ติดตามมา
ร่างที่ก้าวออกมาจากเงามืด - ซูอู่จ้องมองหยวนคง เอ่ยเสียงเย็นชา "ชาวบ้านมีวิธี 'เรียกขวัญ' เป็นการเรียกดวงวิญญาณของเด็กที่ตกใจหลุดออกจากร่างกาย
มักต้องมีคนคอยร้องเรียกอยู่นอกหน้าต่าง เพื่อเรียกดวงวิญญาณของเด็กกลับมา
บางท้องถิ่นห้ามให้สุนัขเข้าใกล้ขณะทำพิธี เพราะเชื่อว่าเสียงเห่าของสุนัขจะทำให้ดวงวิญญาณของเด็กตกใจหนีไป
แต่บางท้องถิ่นกลับผูกสุนัขไว้หน้าห้องของเด็ก เพราะเชื่อว่าเมื่อดวงวิญญาณกลับมา อาจถูกภูตผีปีศาจหลอกล่อพาไป
เพราะเสียงเห่าของสุนัขมีพลัง 'ทำลายความมืด สยบวิญญาณร้าย'
พวกเขาจึงผูกสุนัขไว้หน้าบ้าน เพื่อไล่ภูตผีที่จะมาลักพาดวงวิญญาณของลูกหลาน
เจ้าคิดว่าความเชื่อสองอย่างนี้
อย่างไหนถูกต้องกว่ากัน?"
หยวนคงก้มหน้าลง จูงมือศิษย์น้อยไว้โดยไม่พูดอะไร
'เขา' กับร่างนี้เชื่อมต่อกันไม่แนบแน่นนัก หากเชื่อมต่อแน่นแล้ว ความหวาดกลัวในใจคงสะท้อนมาถึงร่างกาย ทำให้ขนลุกชันไปแล้ว!
ก่อนหน้านี้สุนัขยักษ์โจมตีจิตใจของเขา ทำให้เขาต้องทุ่มสมาธิทั้งหมดไปกับการรับมือ
ไม่ทันได้คิดว่าในช่วงที่สุนัขยักษ์โจมตีเขานั้น
ศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าได้ย่องเข้ามาใกล้ บีบให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจหนีหรือสู้!
หยวนคงรู้สึกเสียใจ
หากรู้เช่นนี้แต่แรก เขาคงไม่ลงมือกับสุนัขยักษ์ก่อนเพราะความรังเกียจในใจ - หากตอนนั้นรีบหนีไป บางทีผลลัพธ์อาจไม่เป็นเช่นนี้!
"ข้าว่าความเชื่อที่สองถูกต้อง" ซูอู่ยืนนิ่ง พูดต่อไปโดยไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่าย "สุนัขที่เลี้ยงไว้ในบ้าน อยู่ในอาณาเขตของตน จะไม่เห่าใส่คนในบ้าน จะเห่าใส่แต่คนนอก
พื้นที่ที่เจ้าอยู่ตอนนี้
ทุกแห่งหนบนเขาลูกนี้ ล้วนเป็นอาณาเขตของ 'มนุษย์' เป็นพื้นที่ที่ 'มนุษย์' อาศัยอยู่
เจ้าไม่ใช่มนุษย์ แต่กลับมาเดินอยู่ที่นี่ สุนัขของข้าเห่าใส่เจ้าย่อมเป็นเรื่องธรรมดา
เจ้าแย่งชิงร่างและรากฐานชีวิตของหยวนคง
แล้วดวงวิญญาณของหยวนคงล่ะ หายไปไหน?
อย่าบอกนะว่าถูกเจ้านำไปใช้ในพิธีสาปแช่งอาจารย์ของข้า?"
เสียงของซูอู่ขาดหาย ร่างของเขาหายวับไปจากที่เดิม -
เงาด้านข้างของหยวนคงเดือดพล่าน ของเหลวสีดำข้นไหลทะลักออกมาจากเงาที่เดือดพล่าน ร่างของซูอู่ถูกของเหลวข้นห่อหุ้มไว้ แล้วแยกตัวออกมา ในจังหวะนั้น ดาบมหาปทุมในมือของเขาก็ฟันเข้าใส่ด้านหลังของหยวนคง -
ดาบไม่ได้ฟันเข้าใส่ร่างของหยวนคง
แต่ฟันเข้าใส่ความว่างเปล่าเบื้องหลัง!
ความว่างเปล่านั้นระลอกคลื่นกระเพื่อม เส้นผมดำมากมายลอยขึ้นมาจากคลื่น ปลายผมงอกเป็นศีรษะสตรีมากมาย ศีรษะเหล่านั้นรวมตัวกันอยู่เหนือศีรษะของซูอู่ ส่งเสียงละเมอราวกับเสียงคลื่น!
"วางดาบลง วางดาบลง..."
"เพียงดาบเชือดลง ความปรารถนาก็สำเร็จ!"
"ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในใจเจ้า คือหลุดพ้นจากการฆ่าฟันและการต่อสู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น เมื่อเป็นเช่นนั้น บัดนี้มีโอกาสที่จะทำให้ความปรารถนาสำเร็จ เพียงแค่เจ้าวางดาบในมือลง..."
เสียงละเมอราวคลื่นกระทบจิตใจของซูอู่
พยายามโน้มน้าวให้เขาวางดาบมหาปทุมลง!
เสียงละเมอนั้นถึงกับส่งผลต่อวัตถุไร้ชีวิตรอบข้าง - เสื้อผ้าบนร่างของซูอู่ราวกับงอกมือขึ้นมา ดึงรั้งให้เขาถอยหลัง ต่อต้านดาบที่กำลังจะฟันลงมา!
"ดูเหมือนเจ้าจะมีสติปัญญาและความคิด -
เมื่อมีสติปัญญา ทำไมยังกล้าออกมาจากศาลเจ้า?
ไม่รู้หรือว่าโลกในตอนนี้ อันตรายสำหรับเจ้ามาก?
ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว -"
ซูอู่หัวเราะเย็นชา ความคิดของเขาเดือดพล่าน!
พระมหากาฬหกกรแห่งราชันย์บัลลังก์แดงลอยขึ้นมาจากด้านหลัง พลัง 'เทพธาราภิเษก' จุดวงล้อเพลิงรอบพระมหากาฬหกกร เปลวไฟสีทองแดงแผ่ซ่านออกไป ห่อหุ้มเส้นผมที่มีศีรษะสตรีติดอยู่ทั้งหมดเข้าไปในเปลวเพลิง
กลืนกิน
เผาไหม้อย่างต่อเนื่อง!
เส้นผมที่กระจัดกระจายกลายเป็นทะเลเพลิง!
ระหว่างแขนทั้งหกของพระมหากาฬหกกร มีวงกลมสีดำที่สั่นไหวลอยอยู่!
วงกลมสีดำบีบรัดราวกับหัวใจ
รอบๆ เปลวเพลิงดังเสียงเต้นของหัวใจ!
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
'หัวใจปีศาจ' และพลัง 'เทพธาราภิเษก' รวมเป็นหนึ่งเดียวกันบนร่างพิทักษ์ของซูอู่ อาศัยกฎการสังหารของเทพธาราภิเษก ขุดค้นพลังของหัวใจปีศาจให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น - เสียงเต้นของหัวใจบิดเบือน 'ความปรารถนา' ที่หยวนคงปล่อยออกมา ทำให้เส้นผมดำที่ลุกไหม้ด้านหลังหยวนคงม้วนกลับ พุ่งเข้าสู่ความมืดมิด!
ร่างของหยวนคงชะงักกึกทันที!
ซูอู่ฟันดาบมหาปทุมในมือลง เข้าใส่ความว่างเปล่าที่เส้นผมลุกไหม้พุ่งกลับเข้าไป!
วูบ!
ในจังหวะนั้น ใบหน้าของหยวนคงละลายราวกับเทียนไข กลายเป็นความว่างเปล่า
รอบกายของ 'เขา' มีกลิ่นธูปรุนแรงจนแสบจมูกลอยออกมา
ในกลิ่นธูป มีเมล็ดพันธุ์แห่งความปรารถนามากมายถูกเขาจุดขึ้นพร้อมกัน รวมตัวกันเป็นฉัตรสีแดงเข้มเหนือศีรษะ ฉัตรหมุนวน ใบหน้าว่างเปล่าของหยวนคงงอกใบหน้าใหม่
ใบหน้าใหม่งดงามราวหยกขาว เป็นใบหน้าของเด็ก!
มองดูศิษย์น้อยที่เขาจูงมือไว้ - ที่แท้นั่นไม่ใช่ศิษย์น้อย แต่เป็นตุ๊กตาขี้ผึ้ง!
ไฟลุกโชนบนศีรษะของตุ๊กตาขี้ผึ้ง น้ำตาเทียนไหลหยดลงมาไม่หยุด!
ซูอู่ฟันดาบออกไป ได้ยินเสียงเด็กกรีดร้องจากความว่างเปล่า - ตุ๊กตาขี้ผึ้งที่ยืนอยู่ข้างหยวนคงถูกเผาจนละลายกลายเป็นน้ำตาเทียนมากมาย
ส่วนใบหน้าเด็กที่งอกขึ้นใหม่บนใบหน้าของหยวนคง ก็หลุดออกมาราวกับถูกมีดร้อนตัดเนยเหลว!
กลิ่นธูปเข้มข้นลอยฟุ้งไปทั่ว ดับเปลวไฟที่ลุกไหม้บนเส้นผมดำ เส้นผมดำลอยไปไกล ลากร่างของหยวนคงให้ลอยตามไป ทิ้งระยะห่างจากซูอู่ในชั่วพริบตา!
น้ำตาเทียนหยดลงมาจากใบหน้าว่างเปล่าของหยวนคงไม่หยุด
ทั้งใบหน้าเริ่มเป็นหลุมบุ๋ม
น้ำตาเทียนหยดลงมาไม่หยุด
ใบหน้าของ 'เขา' ค่อยๆ กลายเป็นแอ่งลึก
ในแอ่งขาวซีด งอกรูดำมากมาย รูเหล่านั้นเรียงรายอยู่ในแอ่ง ราวกับแมลงวันเกาะบนซากศพ ทำให้ผู้เห็นเกิดความรู้สึก 'รังเกียจ คลื่นเหียน หวาดกลัว' และความรู้สึกอื่นๆ ที่ยากจะบรรยาย!
ลายเส้นมหาเต๋าประหลาดและลายเส้นปีศาจผสมปนเปกันหมุนวนอยู่ในรูดำเหล่านั้น
ในรูที่ราวกับรังผึ้ง งอกใบหน้าขาวซีดขึ้นมามากมาย
ทั้งชายหญิง ทั้งแก่หนุ่ม
ริมฝีปากของใบหน้าทั้งหมดขยับไปมาโดยไร้จุดหมาย เสียงละเมออธิษฐานความปรารถนาต่างๆ ลอยอยู่ในอากาศ แผ่กระจายไปในความว่างเปล่าพร้อมกับลายเส้นประหลาดและลายเส้นปีศาจที่ผสมปนเป!
ที่ใดสักแห่งในความว่างเปล่า -
ร่างของ 'หวังไฉ่' ปรากฏขึ้นทันที รอบกายมันมีกลิ่นอายประหลาดหนาแน่น กลิ่นอายนั้นปิดกั้นความว่างเปล่า ทำให้มันชะงักอยู่กับที่ ไม่อาจโจมตีความคิดของหยวนคงได้อีก!
แม้แต่พลังกลืนกิน 'ความไม่บริสุทธิ์' ของ 'หวังไฉ่'
ในตอนนี้ก็ไม่อาจทำอะไรกลิ่นอายประหลาดนั้นได้แม้แต่น้อย!
ซูอู่เคยสัมผัสกลิ่นอายประหลาดแบบนี้บนร่างของ 'อิ่งหลิง' ที่ถูกใช้เป็น 'ตำแหน่งศพ' ในพิธี 'ศพบูชายัญ' เขาแน่ใจยิ่งว่า หยวนคง คือ 'เทพห้าทิศ' หรือพูดให้ถูกคือ หยวนคงในตอนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของ 'เทพห้าทิศ' ไปแล้ว!
เงาใต้เท้าของเขาเดือดพล่าน
วงล้อเพลิงที่ห่อหุ้มพระมหากาฬหกกรแห่งราชันย์บัลลังก์แดงขยายออกไปไม่หยุด เปลวไฟสีทองแดงสว่างไสวทั่วฟ้า - อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเงาปีศาจของซูอู่ หรือพลังของเทพธาราภิเษกและหัวใจปีศาจ ล้วนไม่อาจส่งผลใดๆ ต่อสภาวะปัจจุบันของหยวนคง!
ราวกับพลังปีศาจร้ายกับหยวนคงในตอนนี้เป็นรถไฟสองขบวนที่วิ่งคู่ขนานกันไป ไม่มีวันบรรจบ!
ซูอู่เคยใช้พลังปีศาจร้ายต่อสู้กับ 'เทพห้าทิศ' ที่กำลังจะลงสิง - แต่ตอนนั้นไม่เคยเกิดสถานการณ์เช่นนี้ที่พลังปีศาจร้ายไม่อาจส่งผลใดๆ ต่อเทพห้าทิศเลย!
ตอนที่เทพห้าทิศลงสิงบน 'ลักษณะชะตาจอมปลอม'
ก็ไม่เคยมีสติปัญญาสูงเช่นหยวนคงในตอนนี้ - ดวงตาระหว่างคิ้วของซูอู่มีลูกตาสามดวงซ้อนกัน จ้องมองไปยังหยวนคงที่อยู่ไกลออกไป!
ภายใต้การมองเห็นของ 'ปีศาจเก่าหกสวรรค์แห่งสวรรค์'
ร่างของหยวนคงถูกกลิ่นธูปหลากสีปกคลุม
ลายเส้นมหาเต๋าที่ไร้สีและลายเส้นปีศาจจากเส้นผมดำผสมผสานกัน อาศัยกลิ่นธูปเป็นสื่อ หลอมรวมเป็นกลิ่นอายอีกชนิดที่แตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิงบนร่างของ 'เขา'
ความคิดของซูอู่หมุนวน
ลูกตาสามดวงระหว่างคิ้วพลันรวมเป็นหนึ่ง!
เขาเรียกใช้ 'ท่ามือแห่งปัญญา' ในทันที!
ดาบปัญญาปรากฏขึ้นในชั่วพริบตา
ฟันเข้าใส่ความคิดทั้งหมดของซูอู่!
การใช้ 'ท่ามือแห่งปัญญา' ครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อแยกเหตุปัจจัยภายนอกออกจากกัน แต่เพื่อแยกอุปสรรคและข้อจำกัดในการรับรู้และเข้าใจของตนเอง ทำให้ตนเองกลับคืนสู่สภาวะ 'ทารก' ในชั่วขณะ
ใช้ 'จิตสวรรค์' มองดูหยวนคง!
'ท่ามือแห่งปัญญา' ปรากฏในดวงตาระหว่างคิ้ว ดวงตาทั้งสองของซูอู่เปล่งประกายเจิดจ้า ภายใต้การมองเห็นของ 'จิตสวรรค์' เมื่อเขามองดูหยวนคงอีกครั้ง ก็ขจัดกลิ่นธูปหลากสีและกลิ่นอายประหลาดที่ห่อหุ้มรอบกายหยวนคงออกไปทั้งหมด -
ร่างและผิวหนังของหยวนคงในสายตาของเขากลายเป็นความว่างเปล่า!
ภายใต้ท้องฟ้า
เส้นผมดำที่แผ่กลิ่นอายปีศาจเข้มข้นมากมาย ปักปลายผมเข้าไปในร่างพร่ามัว!
ร่างพร่ามัวนั้น คือร่างที่ซูอู่เคยเห็นในลูกกลมที่พันด้วยเส้นผม ตอนที่เขาใช้ 'คาถาสังหารตำแหน่งมหากรรม' กับ 'จิ่งหง' - ร่างที่นั่งขัดสมาธิอยู่ข้างกองไฟ!
นี่คือเทพห้าทิศ!
เทพห้าทิศกำลังดึงใบหน้าที่อธิษฐานความปรารถนาต่างๆ ออกมาจากร่างไม่หยุด ติดใบหน้าเหล่านั้นลงบนใบหน้าของตน!
ทุกครั้งที่ติดใบหน้าลงบนใบหน้าสีดำของตน เส้นผมดำมากมายก็จะแทงทะลุใบหน้านั้น ดูดกลืนพลังเลือดเนื้อและพลังความปรารถนาของผู้คนจากใบหน้านั้น!
และเมื่อมัน 'บูชา' ใบหน้าให้เส้นผมไป
เส้นผมที่ปักอยู่รอบกายมันก็น้อยลง!
มันจึงสามารถควบคุมเส้นผมได้ ใช้เส้นผมร้อยเรียงลายเส้นมหาเต๋าทั่วร่าง ลอยไปทั่ว ทำให้ลายเส้นถักทอกันในสภาพแวดล้อม ให้มันอยู่ในนั้นได้ -
ลายเส้นที่ถักทอกัน กลายเป็นศาลเจ้า!
