บทที่ 90: ผลักออร์เวลล์ลงสู่เหวลึก บ้านเก่าตระกูลแบล็ก! (ฟรี)
"คณะลูกขุน หลังจากการพิจารณาตลอดทั้งคืน พวกท่านได้บรรลุการตัดสินขั้นสุดท้ายแล้วหรือไม่?"
เมื่อได้ยินคำถามของหลุยส์ เพอร์ริน เหล่าพ่อมดลูกขุนทั้ง 49 คนต่างจับจ้องไปที่ชายชราผู้หนึ่ง
เพียงดูจากรูปลักษณ์ภายนอก ชายชราผู้นี้น่าจะมีอายุมากกว่าแปดสิบปี
เขาคือคนที่ลูคัสรู้จัก หรือพูดให้ถูกก็คือ ผู้คนในโลกเวทมนตร์ส่วนใหญ่ต่างรู้จักเขา
วิกเตอร์ เบอร์ทรานด์ อดีตรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์ฝรั่งเศส
ลูคัสขมวดคิ้ว ไม่คาดคิดว่าชายคนนี้จะมา
วิกเตอร์ เบอร์ทรานด์คือผู้นำการต่อต้านเกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์
"หลังจากการพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ศาลเวทมนตร์สูงสุดได้ลงมติให้เพิกถอนการยึดร้านค้าภายใต้ชื่อกลุ่มการลงทุนเซนต์โดยเยอรมนีและฝรั่งเศส"
"ค่าชดเชย 800,000 แกลเลียนที่ลูคัส กรินเดลวัลด์เสนอถูกปฏิเสธ แต่เมื่อพิจารณาถึงความสูญเสียทางเศรษฐกิจอย่างมหาศาลของร้านค้า 63 แห่งในปีที่ผ่านมา กระทรวงเวทมนตร์เยอรมนีและฝรั่งเศสจะชดเชยเป็นจำนวนทั้งสิ้น 200,000 แกลเลียน"
วิกเตอร์ส่งแผ่นกระดาษในมือให้ผู้ช่วยศาลที่อยู่ข้างๆ เพื่อส่งเอกสารการตัดสินให้กับหัวหน้าผู้พิพากษา
ลูคัสที่นั่งอยู่ด้านล่างถอนหายใจอย่างโล่งอกในใจ
เขาคิดว่าชายชราผู้นี้มาเพื่อก่อปัญหา แต่ไม่คาดคิดว่าจะมาเพียงเพื่อพิธีการเท่านั้น
แม้เขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมวิกเตอร์ เบอร์ทรานด์ถึงช่วยเขา แต่ขอเพียงชนะก็พอ
ตอนนี้ลูคัสมองไปที่ออร์เวลล์ในห้องพิจารณาคดี และเห็นว่าใบหน้าของเขาแสดงสีหน้าที่น่าเกลียดอย่างยิ่ง
เขาเที่ยวป่าวประกาศในเยอรมนีว่าลูคัสและกลุ่มเซนต์เป็นอาชญากรชั่วร้าย
แต่ตอนนี้อาชญากรในคำพูดของเขากลับชนะการพิจารณาคดี
และกำลังจะเอาค่าชดเชย 100,000 แกลเลียนไปจากเขา
หากเหล่าพ่อมดแม่มดในเยอรมนีรู้เรื่องนี้ ตำแหน่งรัฐมนตรีของเขาคงแขวนอยู่บนเส้นด้าย
ไม่สิ ควรพูดว่าตอนนี้เขาเข้าสู่การนับถอยหลังก่อนการลงจากตำแหน่งแล้ว
ลูคัสลุกขึ้นและขอบคุณคณะลูกขุนรอบตัว
"ขอบคุณสำหรับคำตัดสินที่เที่ยงธรรม ผมขอรับรองว่าตราบใดที่ผมยังอยู่ที่นี่ กลุ่มการลงทุนเซนต์จะเพิ่มความพยายามเป็นสองเท่าเพื่อสนับสนุนอนาคตของประชาคมเวทมนตร์ฝรั่งเศส"
ด้วยคำรับรองของเขา พ่อมดหนุ่มบางคนที่อยู่ที่นั่นดูพึงพอใจ
ในตอนนี้ออร์เวลล์ลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ
"ทุกท่าน ผมขอสาบานต่อเมอร์ลิน ชายคนนี้ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เห็นภายนอก ได้โปรดคิดให้ดีอีกครั้ง เขาเป็นกรินเดลวัลด์นะ!"
"รัฐมนตรีออร์เวลล์ ตอนที่ท่านและผมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในประเด็นนี้ ท่านบอกว่าศาลฝรั่งเศสของเราจะเป็นผู้ตัดสิน และท่านจะไม่แทรกแซงผลการตัดสินในรูปแบบใดๆ แต่คำพูดของท่านเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไร? ท่านต้องการผิดคำพูดหรอ?"
ผู้พูดคือผู้อำนวยการกรมบังคับใช้กฎหมายเวทมนตร์ฝรั่งเศส
ในฐานะหัวหน้าแผนกที่ทรงอำนาจที่สุด คำพูดของผู้อำนวยการมีน้ำหนักมาก
เมื่อเห็นเช่นนั้น ออร์เวลล์มองไปยังตำแหน่งสูงสุดในห้องพิจารณาคดีและเห็นหลุยส์ เพอร์รินแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
ทุกอย่างจบแล้ว!
คำสี่คำนี้แวบผ่านในความคิดของเขาขณะที่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดอาลัย
หลุยส์ เพอร์รินลุกขึ้นและประกาศมติของศาลเวทมนตร์สูงสุดแห่งฝรั่งเศสอีกครั้ง
[ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำความสำเร็จใหม่: วีรบุรุษการต่อสู้ด้วยลิ้น: รางวัล: 500 คะแนนความสำเร็จ ]
การพิจารณาคดีสิ้นสุดลงและสมาชิกศาลเวทมนตร์สูงสุดเริ่มทยอยออกไป
ลูคัสไม่ได้ออกไปทันที แต่อยู่ต่อและทักทายพ่อมดทุกคนที่จากไป ขอบคุณแต่ละคนสำหรับการตัดสินที่เที่ยงธรรม
ท่าทีที่สง่างามและถ่อมตนของเขาได้รับความโปรดปรานจากทุกคน
รวมถึงหลุยส์ เพอร์ริน ลูคัสก้าวไปข้างหน้าเพื่อแสดงความขอบคุณ
รอจนกระทั่งทุกคนออกไป
ผู้อำนวยการกรมบังคับใช้กฎหมายเวทมนตร์ เดวิด ฟิลดิง มาพบลูคัส
"คุณกรินเดลวัลด์ ขอบคุณที่บริจาคหนึ่งแสนแกลเลียนให้กับมูลนิธิเด็กกำพร้าเวทมนตร์แห่งฝรั่งเศส"
"ผมต้องขอบคุณผู้อำนวยการฟิลดิงต่างหาก ขอบคุณที่ให้โอกาสเช่นนี้แก่ผม กลุ่มเซนต์เป็นผู้สนับสนุนการกุศลที่เข้มแข็งมาตลอด"
ไม่นานมานี้ สมาชิกของกลุ่มเซนต์ได้พบข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับเดวิด ฟิลดิง
ในฐานะผู้อำนวยการใหญ่แห่งกรมบังคับใช้กฎหมายเวทมนตร์ เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิขึ้นแม้จะมีตารางงานที่ยุ่ง
ทันทีที่รู้ถึงสถานการณ์ทางการเงินที่น่าเป็นห่วงของมูลนิธิ ลูคัสก็ส่งหนึ่งแสนแกลเลียนไปให้อีกฝ่าย
นั่นคือเหตุผลที่ลูคัสบอกเมื่อวานว่าชัยชนะถูกผนึกไว้แล้ว ขอเพียงเขาสร้างความประทับใจให้คณะลูกขุนก่อน ผู้อำนวยการฟิลดิงก็จะช่วยจัดการส่วนที่เหลือเอง
"อ้อ ผู้อำนวยการฟิลดิง ทำไมอดีตรัฐมนตรีวิกเตอร์ เบอร์ทรานด์ถึงมาที่นี่วันนี้?"
"ผมเชิญเขามา แม้ลุงของผมจะเกษียณมาหลายปีแล้ว แต่บารมีของเขายังคงอยู่"
"เขายังฝากบอกท่านด้วยว่าหลังจากผ่านไปหลายทศวรรษ อย่าพูดถึงอดีต ขอเพียงท่านทำสิ่งต่างๆ เพื่อโลกเวทมนตร์ในอนาคตด้วยความจริงใจ"
ไม่คาดคิดว่าจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้ระหว่างทั้งสอง
ไม่แปลกเลยที่ฟิลดิงมีอำนาจมากในกระทรวงเวทมนตร์ฝรั่งเศส
...
ห้าวันผ่านไปนับจากการพิจารณาคดี
ลูคัสพาเฮอร์ไมโอนี่และโช แชงเที่ยวปารีสในช่วงนี้
เวลาที่เหลือใช้ไปกับการติดต่อกับครอบครัวชาวฝรั่งเศสต่างๆ เพื่อสร้างความสัมพันธ์
ขอบคุณความประทับใจที่ดีที่เขาสร้างไว้ในศาล ยังไม่มีใครปฏิเสธที่จะเปิดประตูต้อนรับเขา
"ป้าวินดา แกลเลียนหนึ่งแสนจากเยอรมนีมาหรือยัง?"
"ยังไม่มาเลย"
ลูคัสโยนหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะ
บนหน้าแรกเป็นภาพของออร์เวลล์กำลังเดินออกจากกระทรวงเวทมนตร์เยอรมนี
หนึ่งแสนแกลเลียนกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้อูฐล้ม
ในเวลาเพียงห้าวัน เหล่าพ่อมดแม่มดเยอรมันลงคะแนนเสียง 90% เพื่อขับออร์เวลล์ออกจากตำแหน่ง
"ป้าวินดา ถ้าฉันชวนออร์เวลล์มาทำงานในกลุ่มเซนต์ของเรา เขาจะยอมไหม?"
วินดาหัวเราะคิกและพูดว่า "ฉันว่าเขาคงยอมตายดีกว่าทำงานให้กลุ่มของเรานะ"
"จิ๊ น่าเสียดายจริง!"
เหตุผลที่ลูคัสพูดเช่นนั้น
ก็เพราะตอนที่ออร์เวลล์ลงจากตำแหน่ง ระบบให้รางวัลเขา 100 คะแนนความสำเร็จ
บอกว่าเป็นรางวัลจากความสำเร็จ "เอาชนะศัตรูที่แข็งแกร่ง"
แต่ศัตรูที่ว่าแข็งแกร่งนี้กลับมีค่าเพียง 100 คะแนน ซึ่งไม่คุ้มค่าเท่าไหร่
ครั้งนี้ลูคัสได้รับค่าชดเชย 200,000 แกลเลียนจากสองประเทศ
แต่เขาไม่ค่อยมีความสุขนัก
ลูคัสบริจาควัสดุต่างๆ รวม 100,000 แกลเลียนให้กับสองประเทศในช่วงสองปีที่ผ่านมา
ครั้งนี้ เพื่อให้แน่ใจว่าจะได้โอกาสชนะ เขายังบริจาคอีก 100,000 แกลเลียนให้กับมูลนิธิของผู้อำนวยการฟิลดิง
เขาวางแผนจะใช้ประโยชน์จากเหตุการณ์นี้ และสิงโตก็อ้าปาก แม้จะน้อยกว่า 800,000 แต่ 500,000 หรือแม้แต่ 300,000 ก็ยังดี
แต่ไม่คาดคิดว่าชายแก่วิกเตอร์ เบอร์ทรานด์จะให้ค่าชดเชยเพียง 200,000 แกลเลียน
เขาคงต้องการบอกลูคัสว่าพวกเขาจะไม่เป็นหนี้กันอีกต่อไป
วิกเตอร์ เบอร์ทรานด์ เป็นคนที่จัดการด้วยยากจริงๆ
ในตอนนั้นเอง ประตูถูกเปิดออกอย่างกะทันหันและอเบอร์เนธีเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
"ร้านค้ากว่า 60 แห่งเปิดใหม่แล้ว และคนของเราก็ยุ่งมาก แต่นายยังนั่งคุยอยู่ที่นี่"
"ลุงอเบอร์เนธี ฉันมอบธุรกิจของสองประเทศให้ตระกูลแครโรว์แล้วไม่ใช่หรอ ทำไมลุงถึงกังวลมากนักล่ะ?"
อเบอร์เนธีกำลังจะโต้ตอบสองสามคำ
แต่ก่อนที่จะพูดออกมา แกลเลียนหนึ่งแสนจากกระทรวงเวทมนตร์เยอรมนีก็มาถึง
...
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในพริบตา การท่องเที่ยวเจ็ดวันในฝรั่งเศสก็จะสิ้นสุดลง
ครอบครัวเกรนเจอร์สนุกมากในช่วงนี้
ขากลับ ลูคัสก็นั่งเครื่องบินกลับพร้อมพวกเขา
พูดตามตรง ลูคัสไม่เคยบินเครื่องบินมาก่อนในชีวิต
หลังจากได้ลองแล้ว เขาก็รู้สึกกะทันหันว่าการใช้กุญแจนำทางสะดวกกว่า
เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์วิลต์เชียร์ของเขาในที่สุด ดวงอาทิตย์กำลังจะตกและท้องฟ้ากำลังจะตกอยู่ในความมืด
วันต่อมาลูคัสมาถึงคฤหาสน์มัลฟอยแต่เช้า
เมื่อเขาเห็นเดรโกกำลังเล่นกับแครบและกอยล์ในสวน
โดยไม่พูดอะไร เขาเดินเข้าไปและทำให้เด็กชายผมสีแพลทินัมหมดสติแล้วลากตัวไป
แครบและกอยล์มองเดรโกถูกลากออกไปจากคฤหาสน์อย่างงงงัน
เมื่อเดรโกฟื้นจากอาการหมดสติ เขาเห็นลูคัสกำลังทำลายคาถาป้องกันบนตัวอาคาร
"นี่คือกริมโมลด์เพลสใช่ไหม?"
"หือ? นายรู้จักที่นี่ด้วยหรอ งั้นก็ทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้นเยอะเลย"
ในตอนนี้ บ้านเก่าของตระกูลแบล็กได้แสดงรูปลักษณ์ที่แท้จริงออกมา
เพียงดูจากภายนอก ไม่มีใครจะเชื่อว่าบ้านทรุดโทรมที่มีหน้าต่างสกปรกหลังนี้จะเป็นคฤหาสน์ของหนึ่งในตระกูลพ่อมดเลือดบริสุทธิ์ที่เก่าแก่และสูงศักดิ์ที่สุดในโลกเวทมนตร์อย่างตระกูลแบล็ก
"ลูคัส นายมาทำอะไรที่นี่?"
"ฉันมาหาของบางอย่าง"
ลูคัสจับที่จับประตูรูปงูเงินที่บิดเป็นเกลียว
พร้อมด้วยคาถาปลดล็อก
บ้านตระกูลแบล็กที่เต็มไปด้วยฝุ่นมานานหลายปี ในที่สุดก็ต้อนรับผู้มาเยือนคนใหม่
"หือ? ข้างในสะอาดกว่าข้างนอกมากเลย แม่บอกว่าไม่มีคนตระกูลแบล็กเหลืออยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
เมื่อเห็นการตกแต่งภายในที่สะอาดเรียบร้อย เดรโกก็แปลกใจมาก
ลูคัสมองเขาราวกับมองคนโง่
"แม้ว่าคนของตระกูลแบล็กจะไม่ได้กลับมาสักพักแล้ว แต่ที่นี่ยังมีภาพวาดและเอลฟ์ประจำบ้านอยู่นะ"
"ทำไมนายมองฉันแบบนั้น? ฉันยังไม่ให้อภัยที่นายทำให้ฉันหมดสติเลยนะ"
ลูคัสไม่สนใจเดรโกที่ตะโกนอยู่ข้างหลังและก้าวเข้าไปในระเบียงทางเดินที่ยาว
เนื่องจากคาถาขยายพื้นที่ไร้ร่องรอย ด้านในคฤหาสน์ตระกูลแบล็กจึงกว้างใหญ่มาก
ขณะที่ลูคัสกำลังจะพบเป้าหมายของการมาครั้งนี้
เสียงแหบแห้งและแก่ชราดังขึ้นจากมุมมืดในระยะไกล
"โอ้ คุณชายมัลฟอย ยินดีต้อนรับ!"
เดรโกรีบหันศีรษะมองไปทางมุมห้อง และภายใต้แสงสลัวเขาเห็นเอลฟ์ประจำบ้านยืนอยู่ที่นั่น จ้องมองพวกเขาทั้งสองด้วยมีดในมือ
FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]