บทที่ 6 เงินของผู้มีอาชีพหาง่ายจริงๆ!
"คงต้องจ่ายเงินหาคนมาเป็นพี่เลี้ยงแล้วล่ะ หวังว่าเขาจะไม่เรียกราคาแพงเกินไป" หลินหยวนพูดพลางจัดการอะไรบางอย่างในโทรศัพท์
จ่ายเงินหาคนมาเป็นพี่เลี้ยง?
กู่เฉินถึงกับเงียบไปกับประโยคนี้
เงินของผู้มีอาชีพหาง่ายขนาดนี้เลยหรือ?
เขาพาคนอื่นเลเวลอัพ แต่กลับต้องจ่ายเงินให้คนอื่น? นี่มันเกินไปแล้ว!
เขามองไปรอบๆ ทุกคนต่างเว้นระยะห่างจากพวกเขาทั้งสองคน
ไม่ผิดแล้ว พวกเขาถูกแบ่งแยก
ในสถานการณ์นี้ ดูเหมือนว่านอกจากจ่ายเงินหาคนมาเป็นพี่เลี้ยงแล้ว จริงๆ ก็ไม่มีทางออกอื่น
หลินหยวนทำงานเร็ว หลังจากโพสต์ข้อความในฟอรั่มไม่นาน ก็มีคนส่วนหนึ่งส่งข้อความมาคุยเรื่องสถานการณ์และราคา
แต่เมื่อพวกพี่เลี้ยงเหล่านั้นรู้ว่าหัวหน้าทีมเป็นนักอัญเชิญสามัญชน ก็เงียบหายไป
แต่มีตัวประกอบคนหนึ่งส่งข้อความมาหากู่เฉิน
ใช่แล้ว ตัวประกอบ
พวกที่ตลอดทางแค่พูดคุยเล่น ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ต้องเข้าสู่สถานะการต่อสู้ เห็นท่าไม่ดีก็สามารถออกจากดันเจี้ยนได้ทันที
พูดง่ายๆ คือคนที่ไม่มีพลังมากพอ จ่ายเงินมาขอแชร์ประสบการณ์
หนึ่งดันเจี้ยน หัวหน้าทีมได้ประสบการณ์ส่วนใหญ่ ตัวประกอบได้แค่ส่วนน้อย แต่ก็ยังดีกว่าเล่นคนเดียว
ดังนั้น การหาพี่เลี้ยงต้องจ่ายเงิน แต่การหาตัวประกอบกลับต้องเก็บเงิน
"ปกติดันเจี้ยนมือใหม่ เก็บค่าตัวประกอบเท่าไหร่?" กู่เฉินถามหลินหยวน
"ตัวประกอบดันเจี้ยนมือใหม่... ไม่แน่ใจ..." หลินหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดอยู่ครู่หนึ่ง "คนละสี่ห้าพันบาทมั้ง"
กู่เฉินพยักหน้า เสนอราคาแปดพันให้อีกฝ่าย รอการต่อรอง
ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตกลงทันที แต่บอกว่ามีสองคน ขอให้รับทั้งคู่
กู่เฉินตกลงทันที คนละแปดพัน สองคนก็หนึ่งหมื่นหกพัน นี่มันมากกว่าค่าครองชีพทั้งปีของเขาอีก
อืม... เงินของผู้มีอาชีพหาง่ายจริงๆ
หลังจากตกลงกันแล้ว กู่เฉินก็เชิญหลินชิงชิง ตัวประกอบที่เป็นนักรบหญิงเข้าทีม
จากนั้น หลินชิงชิงก็เชิญซู่หราน นักฆ่าหญิงอีกคนเข้ามา
อาชีพนักรบไม่เป็นมิตรกับสามัญชนเท่าไหร่ ถ้าไม่มีอุปกรณ์ดีๆ ช่วงแรกของการเลเวลอัพจะลำบากมาก
และเมื่อถึงเวลาลงดันเจี้ยนจริงๆ โดยทั่วไปนักรบต้องมีเลเวลสูงกว่าอาชีพอื่นสองระดับ คนถึงจะต้องการ
ส่วนอาชีพนักฆ่าอีกคน ยิ่งไม่เป็นมิตรกับสามัญชน
ตัวเองการ์ดไม่สูง เปราะบาง ช่วงแรกพลังโจมตีก็สู้พ่อมดหรือนักธนูไม่ได้ เลเวลอัพช้ากว่านักรบอีก
ไม่แปลกที่พวกเธอยอมจ่ายเงินเพื่อเข้าร่วมทีมของกู่เฉิน
พูดตรงๆ สี่คนในทีมตอนนี้ สุ่มเอาคนไหนไปยืนที่ลานดันเจี้ยนทั้งวัน ก็คงไม่มีใครชวนเข้าทีม
นอกจากจะยอมจ่ายเงินเอง
สำหรับหลินชิงชิงและซู่หราน แม้คนละแปดพันจะแพงไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็มีโอกาสผ่านดันเจี้ยนมือใหม่
แต่ซู่หรานก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ
"ชิงชิง เธอจะเข้าทีมนี้จริงๆ เหรอ? ฉันเพิ่งได้ยินคนพูดว่า หัวหน้าทีมนี่เป็นนักอัญเชิญสามัญชนนะ!"
"แค่นี้ยังกล้าบอกว่าจะทำคะแนน SSS? อย่าให้พวกเราต้องเสียม้วนเคลื่อนย้ายไปเปล่าๆ"
หลินชิงชิงก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก
"ไม่มีเงินนี่นา ทีมอื่นเริ่มต้นที่หนึ่งหมื่นห้าพันทั้งนั้น มีแค่ทีมนี้ที่ถูกที่สุด"
"อีกอย่าง หัวหน้าทีมประกาศแล้วว่าจะทำคะแนน SSS ต้องมีของดีแน่ๆ ลองดูเถอะ ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสแล้ว"
พวกเธอส่งคำขอเข้าทีมไปหลายสิบครั้งแล้ว แต่ไม่มีใครตอบรับเลยสักคน
ไม่มีใครยอมจับทีมกับพวกเธอ นอกจากจะหาพี่เลี้ยง แต่ราคาตลาดเธอก็จ่ายไม่ไหว
ซู่หรานพูดอย่างจนใจ "ก็ได้ เอาเป็นว่าลองเสี่ยงดู ถึงแพ้พนันก็ยังมีม้วนเคลื่อนย้ายรักษาชีวิต"
แม้จะเป็นดันเจี้ยนมือใหม่ แต่อัตราการตายก็ไม่ต่ำ เพราะผู้มีอาชีพต้องออกจากสถานะการต่อสู้ถึงจะออกจากดันเจี้ยนได้
และวิธีออกจากการต่อสู้คือต้องถอยห่างจากสัตว์ประหลาดให้ไกลพอ หรือไม่ก็ฆ่ามันให้ตาย
ถ้าพลาดไป ก็จะถูกสัตว์ประหลาดไล่ล่า จนตายอย่างทรมาน
เพราะตัวประกอบไม่ต้องเข้าร่วมการต่อสู้ตลอดทาง เห็นท่าไม่ดีก็ออกได้เลย มีข้อได้เปรียบนี้ แปดพันต่อดันเจี้ยนก็คุ้มแล้ว
หลังจากหลินชิงชิงและซู่หราน ก็มีคนคุ้นเคยอีกคนเข้าร่วมทีม
ชายหนุ่มรูปร่างสูงหล่อ สวมชุดนักสู้ระดับดีเยี่ยมเต็มยศ
"หัวหน้าห้อง คุณจะเข้าร่วมทีมของพวกเราเหรอ?" หลินหยวนทำหน้าตกใจ
กู่เฉินมองใบหน้าคุ้นเคยตรงหน้า ในใจก็รู้สึกประหลาดใจ
นักสู้รูปร่างสูงหล่อตรงหน้านี้คืออู๋จื้ออี้ หัวหน้าห้องของพวกเขา
อู๋จื้ออี้เป็นคนที่ปกติค่อนข้างหยิ่ง แม้จะมาจากครอบครัวสามัญชน แต่ในใจกลับดูถูกสามัญชน
ครอบครัวเขาฐานะไม่เลว แต่ก็ยังไม่ถึงมาตรฐานชนชั้นสูง
แม้จะสวมชุดนักสู้ระดับดีเยี่ยมเต็มยศ แต่บนพื้นผิวอุปกรณ์เต็มไปด้วยรอยการต่อสู้ ชัดเจนว่าซื้อมาจากตลาดมือสอง
เมื่อได้ยินคำถามของหลินหยวน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "ใช่ ฉันมาเป็นตัวประกอบในทีมของพวกนาย แต่ขอบอกก่อน ถ้าเจอสถานการณ์ที่พวกนายจัดการไม่ได้ ฉันจะออกมือ ตอนนั้นฉันต้องการประสบการณ์หนึ่งในสามของทั้งทีม"
ได้ยินคำพูดนี้ มุมปากของกู่เฉินยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม
น่าจะเป็นแบบนั้น อู๋จื้ออี้คนที่หยิ่งขนาดนั้น ทำไมถึงอยากเข้าร่วมทีมของเขาเป็นตัวประกอบ ที่แท้ก็มาหาผลประโยชน์
ชุดของอู๋จื้ออี้แม้จะดูดี แต่ยังไม่พอที่จะนำทีมลงดันเจี้ยนและรับประสบการณ์คนเดียว
ดังนั้นเขาจึงจับตาดูกู่เฉิน
ที่เข้าร่วม ก็เพราะกำลังเดิมพันว่ากู่เฉินไม่มีความสามารถพอจะนำทีมผ่านดันเจี้ยน
รู้ทันแต่ไม่พูด
กู่เฉินตกลงตามเงื่อนไขของอู๋จื้ออี้ หลังจากตกลงราคากันแล้ว ก็รีบเชิญเข้าทีม
ตอนนี้ สมาชิกทีมก็ครบแล้ว
หนึ่งนักรบ หนึ่งนักดาบ หนึ่งนักสู้ หนึ่งนักฆ่า หนึ่งนักอัญเชิญ ทุกคนเลเวล 1
ไม่มีอาชีพโจมตีอย่างนักธนูหรือพ่อมด ไม่มีอาชีพสนับสนุนอย่างนักบุญหรืออัศวินศักดิ์สิทธิ์
พูดง่ายๆ องค์ประกอบของทีมนี้ดูแล้วชวนปวดหัว
อู๋จื้ออี้ก็เข้าใจจุดนี้ แต่เขาไม่สนใจ เขาแค่เดิมพัน เดิมพันว่านักอัญเชิญสามัญชนอย่างกู่เฉินไม่มีพลังพอจะนำทีม
เมื่อกู่เฉินรับมือไม่ไหวในดันเจี้ยน เขาแค่ออกมือเล็กน้อย ก็จะได้รับประสบการณ์หนึ่งในสามของทั้งทีม
แบบนี้ไม่ดีกว่าไปแบ่งประสบการณ์กับทีมห้าคนข้างนอกหรอกหรือ?
และถ้าเขาคาดการณ์ผิด กู่เฉินสามารถนำทีมผ่านดันเจี้ยนมือใหม่ได้จริง ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดก็แค่เสียแปดพันเท่านั้น
ไม่ใช่ ไม่เรียกว่าเสียแปดพัน แต่เป็นการจ่ายแปดพันเพื่อซื้อประสบการณ์จากการลงดันเจี้ยนคนเดียว
ก็ไม่ถือว่าขาดทุน
"ตรวจสอบสถานะ หลังจากทุกคนพร้อมแล้วก็เข้าดันเจี้ยน" กู่เฉินพูดในช่องสื่อสารทีม
[หลินหยวน (นักดาบ LV.1): พร้อม!]
[หลินชิงชิง (นักรบ LV.1): พร้อม!]
[ซู่หราน (นักฆ่า LV.1): พร้อม!]
[อู๋จื้ออี้ (นักสู้ LV.1): 1]
กู่เฉินยืนอยู่หน้าประตูดันเจี้ยนที่เป็นวังวนพลังงาน เปิดหน้าต่างตัวเลือก เลือกโหมดยาก
ทันใดนั้น แสงสีฟ้าสว่างจ้าก็พุ่งออกมาจากวังวนพลังงาน ส่องไปยังทั้งห้าคน ร่างของพวกเขาก็หายไป
เมื่อเห็นกู่เฉินและคนอื่นๆ หายไป ฝูงชนรอบข้างก็คึกคักขึ้นมาทันที
"โอ้! นักอัญเชิญสามัญชนคนนั้นกล้าพาคนลงดันเจี้ยนจริงๆ ด้วย นี่มันไม่ใช่การฆ่าคนหรอกหรือ?"
"ดูเหมือนเขาจะเลือกโหมดยาก คราวนี้คงมีหวังร้ายมากกว่าดี"
"ทำคะแนน SSS? ฮึ คิดถึงเรื่องรอดชีวิตก่อนเถอะ"
"ดูเถอะ เขาต้องทนไม่ไหวภายในสองชั่วโมงแน่ หวังว่าตอนออกมาจะไม่กลายเป็นเศษเนื้อนะ"
"คนดื้อรั้นฉันเคยเห็นมาเยอะ แต่คนอยากตายแบบนี้เพิ่งเคยเจอครั้งแรก"
"ทำร้ายทั้งตัวเองและคนอื่นจริงๆ"
(จบบท)
