บทที่ 417 : เพลิงบนเรือใหญ่
ยามฟ้าสางเช้าตรู่ หนิงเฉินเพิ่งกลับถึงจวนอู่กง ในฐานะราชทูตต้าซวน ข้าไม่อาจหายตัวไปนานเกินไป จักรพรรดินีต้องเข้าเฝ้า ไม่อาจนอนตื่นสายได้ นึกถึงความบ้าคลั่งเมื่อคืน หนิงเฉินส่ายหน้าพลางหัวเราะ จักรพรรดินีช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน แม้จะเหนื่อยล้าแทบขาดใจ ก็ยังคงยืนหยัดอยู่เบื้องบน เวลาผ่านไปกว่าสิบวันแล้...
