บทที่ 193 จิตสำนึกที่ดีของวงการ
"ซูป๋อ พวกเรากลับกันเถอะ ป่านนี้แล้ว ถ้าไม่รีบกลับตอนนี้ก็จะมืดแล้ว" หลินชิงย่านั่งบนก้อนหิน นวดเท้า เดินมานานมาก แม้วิวสวยงาม แต่เท้าก็เมื่อยไปหมด "ได้ แอบเดินมาไกลโดยไม่รู้ตัว งั้นเราขึ้นไปดูจวนอาจารย์เต๋าแวบหนึ่งแล้วกลับกันเถอะ" ซูป๋อดูเวลา จากตอนนี้เดินกลับก็ต้องหนึ่งหรือสองทุ่มถึงจะออกจากเขตท่อ...
