บทที่ 187 บทส่งท้าย
บทที่ 187 บทส่งท้าย ในขณะที่ทุกคนหวาดกลัวจนตัวสั่น กลัวว่าผู้คนนับพันคนภายในคฤหาสน์จะถูกสังหารโดยร่างลึกลับนั้น แสงแดดสีทองอันอ่อนโยนก็ค่อยๆ หายไป “พอแล้ว” เขาบ่นพึมพำ ดวงตาที่ไร้ชีวิตของ “ทองคำสุริยะ” จ้องมองไปในระยะไกล โดยตระหนักดีว่าการกระทำของเขาทำให้ผู้เชี่ยวชาญผู้ทรงอิทธิพลของระดับราชาจำนวนมาก...