ตอนที่ 16 ห้องขังใต้ดินและการสอบสวน
ตอนที่ 16 ห้องขังใต้ดินและการสอบสวน
ภูเขาไฟมะเดื่อศักดิ์สิทธิ์
บนยอดเขา ท่ามกลางเมฆหมอกดำขาวที่หมุนวน เจ้าเมืองแห่งเมืองเซียนเพลิงมะเดื่อนั่งสมาธิอยู่บนอากาศ ท่ามกลางอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเครียด
เขาเอ่ยเรียกผู้ใต้บังคับบัญชาระดับแก่นทองคำของตน “ฉือถุน”
ฉือถุนเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างเตี้ยล่ำ แม้ตาข้างหนึ่งจะบอด แต่ร่างกายกลับแข็งแกร่งด้วยมัดกล้ามที่ปูดโปน ดูราวกับเสาหินที่เคลื่อนที่ได้
“ฉือถุน ข้าสั่งให้เจ้าติดตามผู้บ่มเพาะสายปีศาจเงาดำอย่างสุดกำลัง” เจ้าเมืองกล่าวขณะนั่งอยู่บนอาสนะผ้าฟาง
รอบกายเขามีเมฆขาวและหมอกดำม้วนตัวอย่างไม่หยุดนิ่ง ราวกับเป็นภาพสะท้อนของอารมณ์โกรธเกรี้ยวและหม่นหมองในใจ
ฉือถุนแสดงสีหน้าลำบากใจ “ท่านเจ้าเมือง ด้วยคำสั่งของท่าน ข้าย่อมไม่ปฏิเสธ แม้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้ายินดี แต่ด้วยเคล็ดวิชา ‘จิตหินชะลอสงคราม’ ของข้าที่มุ่งเน้นความหนักแน่นและความอดทน อาจทำให้ข้าไม่เหมาะกับงานนี้นัก”
“ไม่เป็นไร” เจ้าเมืองโบกมือเบาๆ ก่อนหยิบสมบัติวิถี กระดิ่งเตือนจิต ออกมาจากแขนเสื้อ
กระดิ่งสีเหลืองอ่อนขนาดเล็กและงดงามลอยไปยังฉือถุน ผู้ซึ่งรีบยื่นมือทั้งสองรับไว้อย่างระมัดระวัง
เจ้าเมืองออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เมื่อมีกระดิ่งเตือนจิตนี้ เจ้าจะมีพลังเพียงพอในการติดตามและจัดการผู้บ่มเพาะสายปีศาจ จงไปทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ!”
ฉือถุนรับคำและลาจาก นำกระดิ่งเตือนจิตไปยังจุดหมายแรกของเขา—คุกใต้ดิน
“เริ่มจากเรื่องง่ายไปยากก่อน ผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงเหล่านี้เกี่ยวข้องโดยตรง ข้าจะสอบสวนพวกเขาก่อน มิฉะนั้น หากตระกูลหนิงมาเรียกตัวพวกเขากลับ จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก”
“ก่อนหน้านี้ ผู้บ่มเพาะสายปีศาจเงาดำใช้พวกเขาในการพรางตัว และเบี่ยงเบนความสนใจของเจิ้งซวงโกว อาจเป็นไปได้ว่ามีผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ในกลุ่มนี้”
แม้เขาจะคิดเช่นนั้น แต่ในใจลึกๆ ฉือถุนก็รู้ดีว่าความเป็นไปได้นี้มีน้อยมาก
“อย่างไรเสีย ข้าจะถือโอกาสนี้ทดลองใช้กระดิ่งเตือนจิต และทำความคุ้นเคยกับมันให้เร็วที่สุด”
หนิงโจวและกลุ่มผู้รอดชีวิตถูกเจิ้งซวงโกวช่วยออกมาจากลานกว้างใต้ดิน โดยไม่ได้ถูกจับกุมในตอนแรก
แต่การปรากฏตัวของตำหนักเซียนลาวาและเสียงระฆังถ่ายทอดวิถีที่ก้องกังวานไปทั่วเมือง ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป
เจ้าเมืองออกคำสั่งด้วยตัวเองให้ควบคุมตัวผู้รอดชีวิตทั้งหมด รวมถึงกลุ่มของหนิงโจว และนำพวกเขาไปคุมขังเพื่อการสอบสวนอย่างเข้มงวดในคุกใต้ดิน
ในอีกแง่หนึ่ง การสอบสวนครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงการค้นหาหลักฐาน แต่ยังเป็นการใช้อำนาจบีบบังคับให้เหล่าผู้รอดชีวิตเก็บความลับเกี่ยวกับการปรากฏตัวของตำหนักเซียนลาวาไว้
ณ จุดนี้ เจ้าเมืองพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อฟื้นฟูสถานการณ์ และปิดบังความลับเกี่ยวกับตำหนักเซียนลาวา
ฉือถุนเริ่มต้นการสอบสวนจากผู้บ่มเพาะระดับก่อตั้งรากฐานในตระกูลหนิง และไม่นานก็ถึงคราวของผู้บ่มเพาะระดับหลอมรวม
หนิงโจวเป็นหนึ่งในนั้น และเขาถูกพาตัวไปยังห้องสอบสวนเดี่ยว เพื่อเผชิญหน้ากับฉือถุนเพียงลำพัง
ฉือถุนเปิดสมุดบันทึกในมือโดยไม่เงยหน้า ใช้จิตสัมผัสปกคลุมทั่วร่างของหนิงโจว “เจ้ามิใช่คนของสมาคมล่าอสูร เหตุใดจึงไปปรากฏตัวที่ถ้ำลาวาอสูรอัคคีแดง?”
หนิงโจวก้มมองพื้นอย่างนอบน้อม กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนตอบเสียงสั่นๆ พร้อมเล่าเรื่องราวการพบกับหนิงเฉินและหนิงหย่ง รวมถึงเหตุการณ์ที่ถูกยั่วยุให้ไปที่ถ้ำนั้น และเล่ารายละเอียดอื่นๆ อีกมากมาย
ฉือถุนฟังแล้วขมวดคิ้วแน่น
[เด็กหนุ่มระดับหลอมรวมขั้นสามเช่นนี้ ข้าไม่มีความสนใจใดๆ เลย
เด็กคนนี้มีพลังระดับต่ำ พึ่งออกไปสำรวจถ้ำลาวาเป็นครั้งแรก ก็เจอเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ ถือว่าโชคร้ายยิ่งนัก
แต่ในอีกมุมหนึ่ง การที่เขารอดชีวิตมาได้ก็ถือว่าโชคดี เพราะมีผู้บ่มเพาะระดับที่สูงกว่าเขาหลายคนยังต้องสังเวยชีวิต]
หากหนิงโจวเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว เขาคงโดดเด่นและน่าสงสัยอย่างมาก แต่ความจริงมิได้เป็นเช่นนั้น ผู้บ่มเพาะระดับหลอมรวมที่รอดชีวิตยังมีอีกสองคน คือหนิงเฉินและหนิงหย่ง
[ผู้บ่มเพาะสายปีศาจเงาดำ ใช้ซากอสูรล่อเหล่าผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงไปยังพื้นที่นั้น จากนั้นกระตุ้นฝูงอสูรเพื่อปิดบังร่องรอยของตนเอง
มันเพียงแค่ใช้พวกเขาเป็นเหยื่อและโล่ป้องกัน ไม่ได้มีใครในตระกูลหนิงเป็นสายลับของมัน
ถ้าข้าเป็นมัน ข้าก็ไม่เลือกเด็กน้อยระดับหลอมรวมขั้นสามอย่างหนิงโจวผู้นี้มาเป็นสายลับหรอก]
ถึงกระนั้น ฉือถุนก็ไม่ปล่อยให้ความประมาทเกิดขึ้น ในขณะสอบสวน เขาได้ใช้กระดิ่งเตือนจิต อย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเปิดใช้งาน ค่ายกลถามใจ ในห้องสอบสวน
กระดิ่งเตือนจิต สามารถตรวจจับเจตนาร้ายรอบตัวได้อย่างแม่นยำ หากมีใครในตระกูลหนิงมีความคิดร้ายต่อฉือถุน กระดิ่งจะส่งเสียงเตือนทันที
ส่วน ค่ายกลถามใจ ใช้ตรวจสอบคำพูด หากคำพูดและจิตใจของผู้พูดไม่สอดคล้องกัน ค่ายกลจะปล่อยแสงสีแดงหรือสีเหลืองออกมา
ตลอดกระบวนการสอบสวนหนิงโจว กระดิ่งเตือนจิตและค่ายกลถามจิตไม่ได้ส่งสัญญาณใดๆออกมาเลย
เดิมที ฉือถุนแทบไม่มีข้อสงสัยใดๆต่อหนิงโจว เมื่อพิจารณาร่วมกับผลจากกระดิ่งเตือนจิตและค่ายกลถามจิต ข้อสงสัยที่เหลืออยู่ก็ถูกขจัดออกไปจนหมด
“เจ้าออกไปได้” ฉือถุนกล่าวพร้อมโบกมือ
“อืม?” เขาเอียงคอด้วยความแปลกใจ
เลือดกำลังไหลออกจากจมูกของหนิงโจวทั้งสองข้าง
หนิงโจวเองก็อึ้งไปเล็กน้อย เขายกหลังมือเช็ดจมูกก่อนจะมองเห็นคราบเลือดบนหลังมือ
“ท่านขอรับ! ไม่เป็นอะไรเลย ไม่ต้องกังวล!” หนิงโจวรีบโบกมือ
“ข้าอาจได้รับบาดเจ็บภายในตอนอยู่ในถ้ำลาวา แต่ข้ายังสบายดี ข้าไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลย”
ฉือถุนพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะโบกมือไล่เขาออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก
หนิงโจวค้อมตัวให้เขา เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เปิดประตูและปิดลงเบาๆ
ขณะที่ฉือถุนเตรียมจะสอบสวนคนถัดไป เขาหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนส่งจิตสัมผัสไปสั่งการผู้คุมด้านนอก “ไปแจ้งคนของพวกเจ้า ดูแลผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงให้ดี เหตุใดจึงยังมีคนที่มีบาดแผลภายใน? รีบรักษาให้เรียบร้อย!”
ในฐานะที่ตระกูลหนิงเป็นหนึ่งในสามตระกูลใหญ่แห่งเมืองเซียนเพลิงมะเดื่อ ฉือถุนไม่ต้องการทำให้พวกเขาขุ่นเคือง
แน่นอน หากมีการพบว่าผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงคนใดมีความเกี่ยวข้องกับผู้บ่มเพาะสายปีศาจเงาดำ เรื่องนั้นย่อมเป็นอีกกรณีหนึ่ง
หนิงโจวถูกพาตัวไปยังพื้นที่รักษาในทันที เพื่อเข้ารับการรักษาอีกครั้ง
ที่เลือดกำเดาไหลออกมา เป็นเพราะหนิงโจวแอบกระตุ้นพลังจาก “ตราประทับพุทธะมาร”
ตราประทับนี้สามารถสร้างรอยจิตภายใน ส่งผลต่อความคิดของผู้อื่นจากภายนอก ขณะเดียวกันยังช่วยปกป้องตนเองจากภายใน ด้วยการควบคุมอารมณ์และจิตใจอย่างละเอียด
ตราประทับนี้มีหลักการว่า:
“เปลี่ยนแปลงผู้อื่นด้วยมาร แต่รักษาตนเองด้วยพุทธะ”
หลังจากได้รับการรักษา หนิงโจวถูกพากลับไปยังห้องขัง
ก่อนเข้าไป เขาได้ยินเสียงการโต้เถียงดังมาจากในห้องขัง
เหล่าผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงกำลังถกเถียงกันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับเนื้อหาของเสียงระฆังถ่ายทอดวิถี
เมื่อหนิงโจวเดินเข้าไปในห้องขัง หลายคนหันมามองเขา เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง บางคนก็พยักหน้าให้เล็กน้อย ก่อนจะกลับไปเข้าร่วมการถกเถียงต่ออย่างเอาเป็นเอาตาย
การเดินทางสู่ถ้ำลาวาในครั้งนี้ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างหนิงโจวและเหล่าผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงแน่นแฟ้นขึ้นอย่างมาก
หนิงเฉินและหนิงหย่งลุกขึ้นเดินมาหาหนิงโจวด้วยความห่วงใย พวกเขาถามไถ่อาการของเขาอย่างใกล้ชิด
แม้ทั้งสองจะทำตามคำสั่งของหนิงจ้านจี แต่พวกเขาก็รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ เพราะเหตุการณ์ครั้งนี้เกือบคร่าชีวิตของหนิงโจว
ไม่เพียงแค่ความรู้สึกผิดเท่านั้น
ในระหว่างการผจญภัยในถ้ำลาวา แม้ว่าหนิงโจวจะมีความกลัว แต่เขาก็แสดงความกล้าหาญออกมาในช่วงเวลาวิกฤต และยังช่วยปลุกความกล้าหาญในใจของหนิงเฉินและหนิงหย่งในช่วงเวลาคับขันนั้น
พฤติกรรมเช่นนี้ทำให้ทั้งสองรู้สึกใกล้ชิดกับหนิงโจวยิ่งขึ้น และยังรู้สึกชื่นชมในตัวเขา
ด้วยเหตุนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจึงเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”
“เราเป็นผู้บ่มเพาะตระกูลหนิง อีกทั้งตระกูลเรายังมีบรรพชนระดับแก่นทองคำ หากมีผู้ใดใช้วิชาค้นวิญญาณกับเรา ตระกูลย่อมปกป้องเราแน่นอน!”
หนิงเฉินและหนิงหย่งกล่าวอย่างมั่นใจ
หนิงโจวยิ้มพลางพยักหน้า “ตอนข้าเข้าไป ข้าก็รู้สึกกังวลอยู่บ้าง”
“แต่ตลอดการสอบสวน ข้าไม่ได้รับการกลั่นแกล้งใดๆ”
“ข้าคิดว่ามันไม่ยากอะไร เพียงพูดความจริงก็พอ”
หนิงโจวกล่าวปลอบใจทั้งสองคน
“จริงด้วย!” หนิงหย่งและหนิงเฉินตอบพร้อมกัน
ในทันใดนั้นเอง ผู้คุมก็เข้ามาเรียกตัวหนิงเฉินและหนิงหย่งให้ออกจากห้องขัง
เมื่อพวกเขาออกไป หนิงโจวเดินกลับไปยังมุมของเขาในห้องขัง
มุมเล็กๆนั้นมีเก้าอี้ตัวเล็กและโต๊ะเล็กอยู่หนึ่งตัว บนโต๊ะมีผลไม้ ถั่ว และน้ำชาร้อนวางไว้
ผู้บ่มเพาะตระกูลหนิงคนอื่นๆ ก็ได้รับการดูแลในแบบเดียวกัน
การปฏิบัติที่พิเศษเช่นนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องปกติ แต่ทั้งหมดนี้เกิดจากฐานะของพวกเขาในฐานะคนของตระกูลหนิง หนึ่งในสามตระกูลใหญ่แห่งเมืองเซียนเพลิงมะเดื่อ
ตำแหน่งของหนิงโจวอยู่ที่มุมหนึ่งของคุกใต้ดิน
ไม่ไกลจากที่เขานั่ง มีฟางเก่าขาดรุ่งริ่งส่งกลิ่นเหม็นเน่าอยู่กองหนึ่ง ผนังก่ออิฐเต็มไปด้วยคราบเลือดแห้งกรังจำนวนมาก ราวเหล็กของคุกยังมีรอยนิ้วมือที่ถูกจิกไว้จนเป็นร่องลึก
การอยู่ในสถานที่นี้ ชวนให้รู้สึกถึงเสียงคร่ำครวญและเสียงร้องขอชีวิตของเหล่านักโทษที่เคยอยู่ที่นี่
ในใจของหนิงโจวรู้ดีว่า หากความจริงถูกเปิดเผย ชะตากรรมของเขาจะยิ่งเลวร้ายกว่านักโทษเหล่านี้หลายเท่า
และคนแรกที่อาจไม่ปล่อยเขาไป อาจไม่ใช่เจ้าเมือง แต่เป็น ตระกูลหนิงเอง คนที่ดูเหมือนจะเป็นมิตรเหล่านี้ เมื่อถึงเวลา พวกเขาอาจเผยใบหน้าแห่งความโกรธแค้นและออกไล่ล่าเขาอย่างไม่ลดละ
ถึงกระนั้น หนิงโจวกลับไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป
การระเบิดตำหนักเซียนลาวา คือสิ่งที่เขาตัดสินใจไว้นานแล้ว แม้ต้องเสี่ยงชีวิต เขาก็ยอม
เขาค่อยๆนั่งลง หยิบเกาลัดคั่วสุกขึ้นมา
เปลือกเกาลัดถูกเขาบีบแตกออกระหว่างนิ้วทั้งสองด้วยเสียงดัง กร๊อบ
หนิงโจวหยิบเนื้อเกาลัดออกมา เคี้ยวอย่างช้าๆ และกลืนลงคอ
ตำหนักเซียนลาวา ในตอนนี้ สำหรับหนิงโจว เปรียบเสมือนเกาลัดลูกนี้ เปลือกภายนอกที่แข็งแกร่งถูกเขาทุบจนแตก แต่การจะลิ้มรสเนื้อในได้นั้น ยังต้องใช้ความระมัดระวังและการวางแผนอย่างถี่ถ้วน
เขารู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้นั้นใหญ่โตเกินตัว ด้วยพลังเพียงระดับหลอมรวมขั้นสาม การเดินบนเส้นทางนี้เปรียบเสมือนเดินบนผืนน้ำแข็งบางๆ ที่พร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อ หากพลาดเพียงนิด เขาอาจตกลงไปในทะเลสาบน้ำแข็ง ถูกกระแสน้ำใต้น้ำพัดพาไปสู่ความตาย
แม่ของหนิงโจวในอดีต ก็จบชีวิตลงเช่นนี้
หนิงโจวเคี้ยวเนื้อเกาลัดอย่างเงียบๆ ลิ้มรสความหวานอันซ่อนเร้นบนปลายลิ้น ราวกับกำลังลิ้มรสความเสี่ยงอันตรายในสถานการณ์ของตนเอง
ไม่มีใครคาดคิดว่า เด็กหนุ่มธรรมดาที่ดูไร้พิษสงผู้นี้ จะเป็นตัวการที่แท้จริงเบื้องหลังการระเบิดตำหนักเซียนลาวา!
