บทที่ 60 สุดยอดวิชา
“จะพิสูจน์อย่างไรน่ะหรือ? ฉันก็เป็นแฟนของเธออยู่แล้ว ไม่เชื่อคุณถามเธอดูสิ”
เฉินเสี่ยวเป่ยรีบส่งสัญญาณทางสายตาให้เซี่ยงอวี่
เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยงอวี่ถึงกับตกตะลึงในใจ รู้สึกเหมือนมีม้าพันตัววิ่งพล่านอยู่ข้างใน!
“ข้าคือราชันแห่งซีฉู่นะ! จะให้ยอมรับว่าเป็นแฟนของเจ้าหรือ? เจ้านี่มันไร้ยางอาย แต่ข้ายังต้องรักษาศักดิ์ศรีไว้!”
“คุณหนูเหวิน คุณยังลังเลอะไรอยู่หรือ?” ลั่วผูถีมองด้วยสายตาเย็นชาและแฝงความสงสัย
“ไม่มี…ไม่มีอะไร…”
เซี่ยงอวี่อึ้งไปเล็กน้อย ใบหน้างดงามของเขาเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
เขาไม่อยากยอมรับจริง ๆ แต่หากไม่ยอมรับก็จะถูกมองว่าเป็นโรคจิตและอาจถูกจับเข้าคุก
ด้วยนิสัยที่ใจร้อนของเขา มีโอกาสสูงที่จะทำให้เรื่องราวบานปลาย และนั่นจะทำให้ถูกหักบุญสามภพ ซึ่งจะกระทบต่อเป้าหมายการบรรลุเซียนในอนาคต
ไม่ได้! เขาต้องรับสถานการณ์นี้ไว้!
เซี่ยงอวี่กัดริมฝีปากก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความละอาย: “เฉินเสี่ยวเป่ยเป็นแฟนของฉัน ความสัมพันธ์ของพวกเราดีมาก”
เสียงของเขายังคงใสไพเราะเหมือนเดิม ฟังแล้วทำให้เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับขนลุก และในใจได้แต่ท่องว่า “ฉันไม่ใช่ชายรักชาย! ฉันไม่ใช่ชายรักชาย! ฉันไม่ใช่ชายรักชาย!” (เรื่องสำคัญต้องพูดสามครั้ง)
ลั่วผูถีหรี่ตามองเล็กน้อยก่อนพูดด้วยน้ำเสียงแฝงความสงสัย: “ฉันรู้สึกว่าคุณกำลังโกหก ต้องมีหลักฐานอะไรที่ชัดเจนหน่อย”
“คุณตำรวจ! คุณกำลังพูดจาไร้เหตุผลหรือเปล่า! เรื่องแบบนี้จะมีหลักฐานอะไรได้?” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดอย่างหัวเสีย
“ฉันไม่ได้ไร้เหตุผล เพียงแต่คุณดูน่าสงสัยเกินไป คดีปล้นเครื่องประดับต้าฟงเกี่ยวข้องกับคุณ คดีของตระกูลเหวินก็เกี่ยวข้องกับคุณ ฉันจะจับตามองคุณมากหน่อย มันไม่สมควรหรือ?”
ลั่วผูถียิ้มบาง ๆ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่งดงามมาก แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยภัยคุกคามที่ลึกซึ้ง
แม้ว่าทั้งสองคดีเฉินเสี่ยวเป่ยจะหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาแล้ว แต่การที่ต้องถูกผู้หญิงอันตรายแบบนี้จับตามองตลอดไปก็ไม่ใช่เรื่องดี
“คุณต้องการหลักฐานอะไรล่ะ?” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจ
“ถ้าคุณบอกว่าเป็นคู่รักกัน ก็ลองพูดเรื่องที่มีแต่คนรักกันเท่านั้นที่รู้สิ” ลั่วผูถีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับนิ่งอึ้งไป
ความจริงแล้ว เขารู้เพียงแค่ชื่อของอีกฝ่ายคือเหวินหยวน และเคยจูบเธอหนึ่งครั้ง นอกนั้นเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย แล้วจะพูดอะไรออกไปได้ล่ะ?
“ถ้าฉันบอกสีชุดชั้นในของเธอจะนับได้หรือเปล่า?” เฉินเสี่ยวเป่ยกัดฟันถาม
ลั่วผูถีมองไปที่เซี่ยงอวี่ เห็นเธอสวมกางเกงเอวสูงที่กระชับพอดีตัว หากไม่ถอดออกก็ไม่มีทางเห็นสีชุดชั้นในได้แน่นอน
“ได้ ลองพูดมาสิ” ลั่วผูถีพูดอย่างเรียบง่าย
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินเสี่ยวเป่ยก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
สำหรับคนอื่น การมองทะลุผ่านกางเกงอาจเป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับเฉินเสี่ยวเป่ยที่มีดวงตาวิเศษ มันง่ายเหมือนปอกกล้วย
ดังนั้น สิ่งที่ควรมองหรือไม่ควรมองก็ถูกเขาเห็นจนหมดสิ้น จนเกือบทำให้เลือดกำเดาไหลออกมา
“คุณเป็นอะไร? รีบพูดสิ!” ลั่วผูถีถามอย่างไม่พอใจ
“ฉัน…ฉันบอกเลยแล้วกัน…”
เฉินเสี่ยวเป่ยพยายามควบคุมสีหน้า และพูดติด ๆ ขัด ๆ: “วันนี้เธอสวม…สีดำแบบกึ่งโปร่งใส…”
เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยงอวี่ถึงกับอยากกระอักเลือด ใบหน้าที่งดงามของเขาแดงจัดราวกับลูกมะเขือเทศ ดูเหมือนกำลังเขินอาย
ลั่วผูถีที่คอยสังเกตสีหน้าของทั้งสองคนอยู่ตลอด ใช้สายตาที่มีประสบการณ์ในการอ่านผู้คนมานาน และเธอสามารถสรุปได้ว่าเฉินเสี่ยวเป่ยไม่ได้โกหก และปฏิกิริยาของเซี่ยงอวี่ก็ยืนยันทุกอย่าง
“อืม ดูเหมือนพวกคุณจะเป็นคู่รักกันจริง เรื่องวันนี้ถือว่าจบ แต่ในฐานะแฟน คุณต้องดูแลคุณหนูเหวินให้ดี อย่าให้เธอวิ่งไปไหนมาไหนตามใจชอบอีก” ลั่วผูถีพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
“ได้ ฉันรู้แล้ว...”
เฉินเสี่ยวเป่ยพยักหน้า
แม้จะพยายามอดกลั้น แต่สุดท้ายก็อดไม่ไหว ความร้อนวูบวาบในจมูกทำให้เลือดกำเดาพุ่งออกมาสองสายทันที
“คุณเป็นอะไร? จู่ ๆ เลือดกำเดาไหลออกมาเยอะขนาดนี้!” ลั่วผูถีขมวดคิ้ว ก่อนหยิบกระดาษทิชชูจากกระเป๋ายื่นให้
อย่างไรก็ตาม ต่อให้ลั่วผูถีจะจินตนาการเก่งแค่ไหน เธอก็คงไม่คิดว่าเหตุที่เฉินเสี่ยวเป่ยเลือดกำเดาไหลเกิดจากการใช้ดวงตาวิเศษ มองทะลุและเห็นเธอจนหมดเปลือก!
เธอเป็นหญิงสาวที่อยู่ในวัยเหมาะสมที่สุด รูปร่างสมบูรณ์แบบจนแทบระเบิด ผิวพรรณเนียนนุ่มจนแทบจะบีบให้น้ำออกมาได้!
เฉินเสี่ยวเป่ยยังเป็นชายหนุ่มที่เลือดลมร้อนแรง การที่เขาเลือดกำเดาไม่ไหลจึงแทบเป็นไปไม่ได้!
หากลั่วผูถีรู้ความจริง ตอนนี้ที่ยื่นมาให้คงไม่ใช่กระดาษทิชชู แต่เป็นมีดทำครัวแน่นอน!
“ขอบ…ขอบคุณ…” เฉินเสี่ยวเป่ยรีบรับกระดาษทิชชูมาปิดจมูก
นี่ถือว่าเป็นการล้างแค้นที่ดีสำหรับสิ่งที่เธอทำเมื่อครู่ ทำให้เขารู้สึกสมดุลในใจขึ้นมาหน่อย
เดี๋ยวก่อน!
ยังมีบางสิ่งที่สำคัญที่เขายังไม่ได้ดู!
เฉินเสี่ยวเป่ยตั้งสติ ก่อนใช้ดวงตาแห่งยมโลกอีกครั้ง
“อืม? แปลกมาก ทำไมฉันถึงไม่สามารถมองเห็นพลังต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้ได้?”
เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกประหลาดใจ คิดว่าดวงตาของเขาอาจมีปัญหา
แต่ไม่นาน เขาก็สังเกตเห็นว่ามีแสงสีทองเปล่งออกมาจากกลางหน้าอกของลั่วผูถี
“เป็นวัตถุแห่งพลังหยางบริสุทธิ์!”
เฉินเสี่ยวเป่ยจ้องมอง ก่อนสรุปได้ทันที
ดวงตาแห่งยมโลกเป็นพลังหยินบริสุทธิ์ ดังนั้นจึงถูกพลังหยางบริสุทธิ์ของวัตถุนั้นขัดขวาง ทำให้ไม่สามารถมองเห็นพลังต่อสู้ของลั่วผูถีได้
ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เธอยังมีวัตถุวิญญาณปกป้องร่างกายอีกด้วย!
เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกทึ่ง และในขณะเดียวกันก็เกิดความสงสัยเกี่ยวกับหกประตูและเมืองหลงตูมากขึ้น
แน่นอน แม้ว่าลั่วผูถีจะมีวัตถุวิญญาณปกป้อง แต่เฉินเสี่ยวเป่ยก็ยังมีไม้เด็ดอยู่!
เขาใช้วิชาอักขระแปดทิศเริ่มวิเคราะห์โชคลาภและเคราะห์ร้ายของลั่วผูถี
“ไม่ดีเลย! วันนี้เธอจะมีเคราะห์เลือด!”
เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกกังวล แม้ว่าในใจเขาจะไม่ชอบผู้หญิงอันตรายคนนี้ แต่เมื่อเธอช่วยยื่นกระดาษทิชชูให้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเธอ
“คุณตำรวจ คุณทำไมถึงมาที่ร้านอาหารนี้วันนี้?” เฉินเสี่ยวเป่ยลองถามอย่างระมัดระวัง หากพูดเรื่องเคราะห์เลือดตรง ๆ เธอคงไม่เชื่อ
“คุณถามทำไม?” ลั่วผูถีระมัดระวังและไม่ตอบคำถาม
“แย่แล้ว!”
ทันใดนั้น หัวใจของเฉินเสี่ยวเป่ยบีบตัวอย่างแรง ใบหน้าแสดงถึงความตกใจอย่างยิ่ง
เพราะดวงตาแห่งเปลวเพลิงของเขายังทำงานอยู่ ทำให้เขามองเห็นผ่านประตูห้องน้ำชาย และเห็นชายคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดและหน้ากาก เดินตรงเข้ามา
ในมือของชายคนนั้นถือปืนเอาไว้
หากไม่ผิด ชายคนนี้ต้องการเล่นงานลั่วผูถี และเธอจะต้องเจอเคราะห์เลือดแน่นอน!
ในสถานการณ์ที่วิกฤต เฉินเสี่ยวเป่ยไม่มีเวลาคิดอะไร เขาพุ่งเข้าใส่ลั่วผูถีทันที!
.....
ผู้แปลจะไปฝึกวิชาดวงตาแห่งเปลวเพลิงบ้าง
