บทที่ 565 ฝ่าบาทราชินี!

หูเยว่เออร์ไม่ได้อยู่ในเมืองอี้ เธอกำลังนำกองเรือของตนไปพิชิตเผ่าอื่นๆ

เธอได้ปกครองเผ่าอสูรในโลกอสูรไปแล้วครึ่งหนึ่ง หลังจากปกครองแล้วก็ใช้ประตูลำเลียงย้ายชาวอสูรจากเผ่าต่างๆ มายังเมืองอี้เพื่อขยายเมือง

หลังจากจัดการเสร็จ พวกเขาก็จะบุกโจมตีเผ่าต่อไป เพื่อผนวกเผ่านั้นเข้ามา

"มาแล้ว! พวกเขามาแล้ว! ราชินีได้พิชิตอีกหนึ่งเผ่า พวกเธอกลับมาแล้ว!" ซูยี่ได้ยินเสียงโห่ร้อง

จากนั้น ซูยี่และคณะก็มาถึงลานประตูลำเลียง

แน่นอน มีชาวอสูรนับไม่ถ้วนปรากฏตัวที่ลานประตูลำเลียง เข้าแถวเป็นกองๆ ถูกนำตัวไปยังสถานที่ต่างๆ

เผ่านี้มีขนาดไม่เล็ก มีประชากรราวแสนคน นับว่าเป็นเผ่าขนาดใหญ่

แต่กำลังแบบนี้ต่อหน้ากองเรือของหูเยว่เออร์ก็เปราะบางราวกระดาษ ไม่อาจต้านทานการบดขยี้ของกองเรือได้เลย

"ราชินี! ราชินี! ราชินี!"

เหล่าอสูรเริ่มโห่ร้อง เพราะพวกเขาเห็นหูเยว่เออร์ที่สวมมงกุฎ

ตอนนี้หูเยว่เออร์ดูงดงามยิ่งขึ้น ขณะเดียวกันก็มีบุคลิกพิเศษเพิ่มขึ้น ดูมีเสน่ห์มากขึ้น

"ไม่นึกว่าหูเยว่เออร์จะมีบารมีขนาดนี้" ซูยี่อดที่จะรำพึงไม่ได้ พวกอสูรเห็นเขาแค่คำนับ แต่เมื่อเจอหูเยว่เออร์กลับเป็นคนละเรื่องเลย

แน่นอน ซูยี่ก็เข้าใจได้

เพราะอสูรมีแนวคิดเคารพผู้แข็งแกร่งค่อนข้างมาก เมื่อหูเยว่เออร์เอาชนะเผ่าของพวกเขาได้ ก็กลายเป็นผู้นำสูงสุดของพวกเขา

การตื่นเต้นที่ได้เห็นผู้นำที่แข็งแกร่งที่สุดของตน ก็เป็นเรื่องปกติ

เมื่อหูเยว่เออร์ยกมือขึ้น เหล่าอสูรก็เงียบลง

"ขอต้อนรับสมาชิกใหม่เข้าสู่ยี่กั๋ว มาเป็นพลเมืองของเรา เป็นพี่น้องของเรา" เสียงของหูเยว่เออร์ไม่ดังมาก แต่แผ่กระจายไปทุกที่

นี่คือผลงานของระบบกระจายเสียง ตอนสร้างเมืองพวกเขาติดตั้งอุปกรณ์สื่อสารไว้มากมาย

ในทันใด เสียงปรบมือก็ดังกึกก้อง

อสูรที่เข้าร่วมถึงรู้ว่า การเป็นพลเมืองของยี่กั๋วนั้นดีแค่ไหน เป็นชีวิตที่แตกต่างจากที่เคยเป็นมาโดยสิ้นเชิง เป็นวิถีชีวิตใหม่ทั้งหมด เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

หูเยว่เออร์ให้อสูรเงียบลงอีกครั้งเพื่อทำธุระของตน

ตอนนี้การก่อสร้างเมืองบางส่วนอยู่ในขั้นตรวจรับแล้ว แต่ก็ยังมีอีกมากที่ยังก่อสร้างอยู่

แต่ก็ยังมีส่วนใหม่ๆ เปิดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะจำนวนประชากรของยี่กั๋วเพิ่มขึ้นตลอด บ้านที่สร้างไว้แต่แรกเริ่มไม่พอแล้ว

"ซูยี่!" หูเยว่เออร์รู้ว่าซูยี่กลับมาแล้วและอยู่ในเมืองอี้ จึงรีบสละการจัดการบางอย่างมาพบซูยี่ทันที

ขณะเดียวกัน ก็เห็นซูยี่พาผู้บริหารระดับสูงของกองทัพบลูสตาร์มาด้วยหลายคน

"เธอกลับมาแล้ว จัดการเสร็จแล้วเหรอ?" หูเยว่เออร์พุ่งเข้าหาซูยี่ทันที แล้วกระโดดขึ้นไปบนตัวซูยี่ โอบคอซูยี่ไว้

หูเยว่เออร์ไม่สนใจมุมมองและความคิดของคนอื่นเลย

ถึงอย่างไร ผู้บริหารระดับสูงของกองทัพบลูสตาร์แม้จะรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับซูยี่ ก็ทำอะไรไม่ได้

คนเดียวที่อาจเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเธอกับซูยี่ได้ก็คือหลิงเยว่ที่อยู่ข้างกายซูยี่

แต่เธอกับหลิงเยว่ก็เป็นพี่น้องกันแล้ว บรรลุเป้าหมายเดียวกันแล้ว

ดังนั้น ความสัมพันธ์ของเธอกับซูยี่จึงไม่มีทางเปลี่ยนแปลงแน่นอน

"คิดถึงเธอจัง คิดถึงมากๆ เลย" หูเยว่เออร์กระซิบที่ข้างหูซูยี่เบาๆ ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเล็กน้อย

แบบนี้ ซูยี่ก็แทบทนไม่ไหวแล้ว

สุดท้าย เขาก็ยังควบคุมปฏิกิริยาและความคิดของตัวเองได้

"โลกอสูรเปลี่ยนแปลงมากเกินไปแล้ว รู้สึกว่าอีกไม่กี่เดือนมาที่นี่ ก็คงจินตนาการไม่ออกแล้วว่าครึ่งปีก่อน โลกนี้ยังเป็นอารยธรรมแบบเผ่าอยู่เลย" ซูยี่อดที่จะรำพึงไม่ได้

ที่โลกอสูรมีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ได้ ส่วนใหญ่เป็นเพราะแผนการที่หูเยว่เออร์วางไว้ รวมถึงความพยายามที่เธอทุ่มเท

หากไม่มีความทุ่มเทของเธอ โลกอสูรคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงแบบนี้

"ใช่แล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอกับพี่หลิงนะ ถ้าไม่มีพวกเธอ ก็คงไม่มีโลกใหม่ของพวกเราในตอนนี้" หูเยว่เออร์มอบความดีความชอบทั้งหมดให้ซูยี่และหลิงเยว่

"พอเถอะ เราไม่ต้องยกย่องกันไปมาหรอก ไปกันเถอะ ไปลองชิมอาหารท้องถิ่นของอสูร พวกนี้ล้วนเป็นฝีมือของพวกอสูร ปรับให้เหมาะกับการกินของมนุษย์ ฉันลองแล้ว รสชาติดีมาก และมีเอกลักษณ์ต่างจากอาหารของบลูสตาร์โดยสิ้นเชิง" หลิงเยว่คิดว่า มาถึงโลกอสูรแล้ว ก็ต้องลองชิมรสชาติเฉพาะของโลกนี้

"ใช่ๆๆ วัตถุดิบพิเศษของพวกเรา ผสมกับวิธีปรุงบางอย่างของบลูสตาร์ อร่อยมากจริงๆ" ว่าแล้ว หูเยว่เออร์ก็พาซูยี่และคณะไปยังวังของเธอ

ที่นี่สร้างเสร็จไปบางส่วนแล้ว พอให้เธออยู่ได้ และพอต้อนรับผู้บริหารระดับสูงของกองทัพบลูสตาร์ได้

ไม่นาน ทุกคนก็มาถึงอาคารริมทะเลสาบ

"มาที่นี่แล้ว รู้สึกเหมือนอยู่บ้านเกิดเลย" หนิงหย่าเห็นที่นี่แล้วอดนึกถึงเมืองเล็กๆ ริมแม่น้ำที่บ้านเกิดของเธอไม่ได้

แต่บ้านเกิดของเธอถูกเผ่าแมลงทำลายไปแล้ว สิ่งก่อสร้างเก่าแก่เหล่านั้นกลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว

"น้องคนนี้คือ?" หูเยว่เออร์แน่นอนว่ารู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์พิเศษระหว่างซูยี่กับหนิงหย่า

แค่ได้กลิ่นจากตัวหนิงหย่า เธอก็รู้ว่าบนตัวหนิงหย่ามีกลิ่นของซูยี่แล้ว

ช่วยไม่ได้ การดมกลิ่นของอสูรไวขนาดนี้

ขณะเดียวกัน เธอก็นึกถึงก๊าซที่หลิงเยว่เอาไปจากเธอก่อนหน้านี้

ตอนนั้นหลิงเยว่ก็บอกเธอแล้วว่า ยังมีหญิงสาวอีกหลายคนที่หลงรักซูยี่ เธอต้องใช้ก๊าซพวกนั้นช่วยให้พวกเธอกับซูยี่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์

ตอนนี้หูเยว่เออร์เข้าใจแล้ว หญิงสาวที่หลิงเยว่พูดถึงก็คือหนิงหย่า

"สองน้องสาวคนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบกัน นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จากพี่" ว่าแล้ว หูเยว่เออร์ก็หยิบอัญมณีคล้ายคริสตัลสองชิ้นออกมา

"นี่คือผลึกจิ้งจอก มรดกที่บรรพบุรุษเผ่าจิ้งจอกทิ้งไว้ให้ มีคุณสมบัติมหัศจรรย์มากมาย หนึ่งในนั้นคือช่วยให้อายุยืน ทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งอยู่เสมอ" ว่าแล้ว หูเยว่เออร์ก็มอบผลึกจิ้งจอกสองชิ้นให้หนิงหย่าและลู่หราน

"พี่หูเยว่ ทำไมแค่พวกเธอสองคนถึงได้ ทำไมฉันกับพี่หลิงซวงถึงไม่ได้ล่ะ?" ลู่หนิงถามอย่างไม่พอใจ

เพราะในบรรดาผู้บริหารระดับสูงของกองทัพบลูสตาร์มีผู้หญิงไม่มาก นอกจากหลิงเยว่ ลู่หราน หนิงหย่า ก็เหลือแค่เธอกับหลิงซวงเท่านั้น

"แน่นอนว่ามีสิ จะไม่มีได้ยังไง พี่เตรียมผลึกจิ้งจอกไว้ให้พวกเธอด้วยเหมือนกัน แต่ว่าพวกเธอต้องพยายามหน่อยนะ ต้องเรียนรู้จากน้องสาวคนใหม่ของพี่" ว่าแล้ว หูเยว่เออร์ก็ขยิบตา

"เรียนรู้? เรียนรู้อะไร ฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย?" ลู่หนิงมองหูเยว่เออร์อย่างงุนงง เธอไม่เข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของหูเยว่เออร์จริงๆ

"เรียนรู้วิธีฝึกฝนของพวกเธอไง!" ซูยี่รีบพูดแทรก เขาไม่อยากตายเร็ว

"ก็แน่นอนว่าต้องเรียนรู้วิธีเป็นผู้หญิงของซูยี่ เป็นน้องสาวของพี่ไง" หูเยว่เออร์ไม่สนใจซูยี่ พูดข่าวใหญ่ออกมาตรงๆ

(จบบท)