บทที่ 43 รสสตรอว์เบอร์รี

###

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

ภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน เฉินเสี่ยวเป่ยยกแก้วใหญ่ขึ้น เหมือนเป็นน้ำเปล่าธรรมดา แล้วจัดการดื่มเหล้าแก้วที่เรียกว่า “ระเบิดใต้ทะเลลึก” หมดในรวดเดียว

“อะไรกัน… เจ้านั่น… เจ้าหนุ่มนั่นกล้าดื่ม ‘ระเบิดใต้ทะเลลึก’ หมดในครั้งเดียว! นี่ฉันตาฝาดหรือเปล่า...”

ชั่วพริบตา แขกทุกคนในบริเวณนั้นถึงกับตกตะลึงไปหมด!

แม้แต่บาร์เทนเดอร์เองยังยืนอึ้งเป็นตัวหนังสือคำว่า “มึนงง” ใหญ่โตบนใบหน้า!

พวกเขาเคยอยู่ในวงการสถานบันเทิงยามค่ำคืนมาอย่างยาวนาน ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นใครดื่มเหล้าระเบิดใต้ทะเลลึก แต่ดื่มแบบหมดรวดเดียวอย่างนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเคยเห็น!

“เจ้าหนุ่มคนนี้ล่ะสุดยอดจริง! ฉันยอมแพ้!”

“ตอนนี้พูดว่ายอมแพ้ยังเร็วไปหน่อย ดื่มแบบนี้ ไม่แน่ว่าเขาจะมีคอแข็ง! ถ้าในสิบวินาทีเขายังไม่ล้มลง แบบนั้นถึงจะเรียกได้ว่าฮีโร่ตัวจริง!”

“ถูกต้อง! ระเบิดใต้ทะเลลึกนั้นรุนแรงมาก แถมยังออกฤทธิ์ช้า! ดูเถอะ! เขาต้องล้มแน่!”

ทุกคนพูดคุยกันไปต่าง ๆ นานา

มีคนไม่น้อยที่ยังสงสัยในความสามารถในการดื่มของเฉินเสี่ยวเป่ย และต้องการเห็นเขาเสียหน้า

แต่แล้วในวินาทีถัดมา คำพูดของเฉินเสี่ยวเป่ยเกือบทำให้ทุกคนกัดลิ้นตัวเอง!

“เหล้านี่ก็ธรรมดา ๆ ยังไม่แรงพอเลย!”

เฉินเสี่ยวเป่ยดันแก้วเปล่าไปด้านข้าง พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “วันนี้พี่มาซื้อเมา! เอาเหล้าที่แรงกว่านี้มา! รู้ไหมอะไรคือเหล้าแรงจริง ๆ?”

เอ่อ…

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็ทำหน้าเหมือนโดนฟาดด้วยหมา!

ระเบิดใต้ทะเลลึกยังไม่แรงพอ?

จะเอาแอลกอฮอล์ทางการแพทย์มาให้ดื่มเลยไหม?

“เอ่อ…พี่ครับ คุณดื่มได้เยอะมาก แต่ที่นี่ไม่มีเหล้าที่แรงกว่านี้แล้ว หรือว่าจะเอา ‘ระเบิดใต้ทะเลลึก’ อีกสักแก้วดีไหม?”

บาร์เทนเดอร์ถึงกับยอมแพ้ มองเฉินเสี่ยวเป่ยเหมือนมองเทพเจ้าแห่งสุรา เต็มเปี่ยมด้วยความเคารพ

แขกในบริเวณรอบ ๆ ก็แสดงออกด้วยความชื่นชมอย่างมาก

“นี่คือเหล้าที่แรงที่สุดแล้วเหรอ?”

เฉินเสี่ยวเป่ยรู้สึกงุนงง

ในความเป็นจริง ความสามารถในการดื่มของเขาแย่มาก

เขาเป็นคนมาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ครั้งแรกที่เขาดื่มเหล้าคือกับเพื่อนร่วมห้องตอนปิ้งเนื้อดื่มเบียร์ ครั้งนั้นดื่มยังไม่หมดขวดก็เมาแล้ว

วันนี้ทำไมถึงดื่มได้ขนาดนี้?

พอคิดดูให้ละเอียด น่าจะเกี่ยวข้องกับการฝึกพลังของเขา

ก่อนการฝึก ร่างกายของเขามีค่าพลังเพียง 1 แต่หลังจากใช้ยาล้างไขกระดูกและฝึกจนทะลุระดับใหม่ ค่าพลังร่างกายของเขาก็เพิ่มขึ้นถึง 100

นอกจากความแข็งแกร่งแล้ว สมรรถภาพร่างกายยังเพิ่มขึ้นตามไปด้วย

ดังนั้น ความสามารถในการดื่มก็ดีขึ้นมาก

“แบบนี้แล้ว ฉันจะซื้อเมายังไง?” เฉินเสี่ยวเป่ยทำหน้าหงุดหงิด

อารมณ์ที่ไม่ดีต้องการการดื่มให้เมา แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถเมาได้เลย นี่คือสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดสุด ๆ...

“ฉันมีเหล้าชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้คุณเมาได้!”

ในขณะนั้นเอง เสียงสาวน้อยใสหวานดังมาจากกลุ่มฝูงชน ราวกับเคลือบด้วยน้ำผึ้ง ฟังแล้วชวนให้อบอุ่นใจ

“โห…สาวน้อยคนนี้สวยมาก!”

“อะไรนะ! นี่แหละตัวจริง! ใบหน้านั่น! หุ่นนั่น! สมบูรณ์แบบ!”

“โห…ไม่นึกเลยว่า ในบาร์จะเจอสาวงามแบบนี้!”

สายตาทุกคู่หันไปยังที่มาของเสียง ก่อนจะมีเสียงอุทานด้วยความตกตะลึงดังทั่วบริเวณ

แขกบางคนมองสาวน้อยคนนั้น แล้วหันกลับมามองคู่ของตัวเอง ความคิดผุดขึ้นในใจ “ทำไมผู้หญิงถึงได้ต่างกันขนาดนี้ ทั้งหน้าตาและรูปร่างเลย…”

ใบหน้ารูปไข่ คิ้วโค้งเหมือนใบหลิว ดวงตากลมโตใสดั่งน้ำพุที่กระจ่างใส

แต่สิ่งที่ดึงดูดที่สุดคือรูปร่างที่สามารถเรียกได้ว่าระเบิดทุกสายตา!

อายุเพียง 18 หรือ 19 ปีเท่านั้น ทำไมถึงได้พัฒนามาได้ขนาดนี้?

“เหวินหยวน!?”

เมื่อสาวน้อยเดินเข้ามาใกล้ เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับจำเธอได้ทันที

“คุณรู้จักฉันด้วยเหรอ?” สาวน้อยที่ชื่อเหวินหยวนยิ้มถาม

“คุณคืออันดับสามในสี่สาวงามของมหาวิทยาลัยชิงเถิง ผมจะไม่รู้จักคุณได้ยังไง?” เฉินเสี่ยวเป่ยเกาศีรษะตอบ

“ฉันก็รู้จักคุณเหมือนกันนะ เฉินเสี่ยวเป่ย” เหวินหยวนกระพริบตาและยิ้มอย่างมีเสน่ห์

“คุณรู้จักผมได้ยังไง?” เฉินเสี่ยวเป่ยสงสัย

ตัวเขาในมหาวิทยาลัยก็แค่คนธรรมดา ทำไมสาวงามอันดับสามถึงรู้จักเขา?

“ลองดื่มเหล้าของฉันดูสิ ถ้าคุณไม่เมา ฉันจะบอกคุณเอง” เหวินหยวนพูดยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ตกลง ผมกำลังหาเหล้าที่ทำให้เมาอยู่พอดี” เฉินเสี่ยวเป่ยตอบตกลงทันที

“ปิดตาก่อนสิ”

เหวินหยวนพูดพลางยื่นแก้วให้ แล้วเมื่อเห็นเฉินเสี่ยวเป่ยปิดตาตาม เธอก็ดื่มเหล้าในแก้วไปเล็กน้อย

ชั่วขณะต่อมา ทุกคนในบริเวณนั้น รวมถึงเฉินเสี่ยวเป่ย ต่างก็อึ้งไปหมด!

เหวินหยวนเดินเข้าไปใกล้ ใช้สองมือโอบคอเฉินเสี่ยวเป่ยก่อนจะจูบเขาอย่างร้อนแรง

เธอค่อย ๆ ส่งเหล้าในปากของเธอให้เฉินเสี่ยวเป่ยทีละนิด

“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”

เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก นี่มันเหนือความคาดหมายของเขาอย่างสิ้นเชิง!

ผู้ชายรอบข้างล้วนแสดงสีหน้าทั้งอิจฉาและขัดใจ บางคนถึงกับอยากกระโดดเข้ามาตะโกนว่า “ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้! อยากทำแบบนี้มาลงที่ฉันสิ!”

เหล้าถูกส่งจนหมด แต่เฉินเสี่ยวเป่ยยังคงตกอยู่ในห้วงความรู้สึกแสนพิเศษนั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มตอบโต้กลับ เหวินหยวนก็ไม่ได้ถอยหนี

ทั้งสองเริ่มจูบตอบโต้กันราวกับเป็นสงครามขนาดย่อม

ประมาณสามนาทีต่อมา เหวินหยวนดันเฉินเสี่ยวเป่ยออกด้วยแรงสุดท้ายก่อนจะหอบหายใจหนัก

“คุณนี่มันแย่จริง…”

เหวินหยวนกัดริมฝีปากเบา ๆ ดวงตากลมโตของเธอเปล่งประกายอย่างเย้ายวน เธอเหมือนภูติสาวน้อยที่ดึงดูดและผลักไสในเวลาเดียวกัน

“เอ่อ…จริง ๆ แล้วผมไม่ใช่คนง่าย ๆ นะ…” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดอาย

“คุณไม่ง่ายเลย คุณคือคนยากมากต่างหาก!” เหวินหยวนพูดพลางจ้องเขาอย่างไม่พอใจ

เฉินเสี่ยวเป่ยหน้าแดงขึ้นทันที รู้สึกอายเล็กน้อย

“เหล้านี่อร่อยไหม?” เหวินหยวนถามพร้อมรอยยิ้ม

“อืม อร่อยมาก…มันมีรสสตรอว์เบอร์รี…” เฉินเสี่ยวเป่ยพยักหน้าอย่างจริงจังพร้อมสีหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ

เหวินหยวนชะงัก ก่อนจะพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงงอนว่า “เจ้านี่มันซื่อบื้อจริง ๆ รสนั้นเพราะก่อนมาฉันกินสตรอว์เบอร์รีไว้…”

ใบหน้าของเธอขึ้นสีแดงเรื่อ ดูมีเสน่ห์และน่ารักในเวลาเดียวกัน

เฉินเสี่ยวเป่ยถึงกับมึนงงและหลงเสน่ห์เธอในชั่วขณะนั้น นี่อาจจะเป็นอาการของ “เหล้าไม่เมา คนกลับเมาเอง”

ในหัวของเฉินเสี่ยวเป่ยเต็มไปด้วยคำถาม “หรือว่าเธอพยายามจะจีบฉัน?”

นี่มันเป็นไปไม่ได้!

ต้องรู้ไว้ว่า คนที่ตามจีบเหวินหยวนมีมากมายเกินจะนับ ทั้งยังเป็นคนรวยและหน้าตาดีทุกคน

แม้ว่าเฉินเสี่ยวเป่ยจะหน้าตาดีและเป็นเหมือนเนื้อหอม แต่คงไม่ถึงขั้นที่เหวินหยวนจะมาแสดงออกขนาดนี้

“ต้องมีอะไรแปลก ๆ ในเรื่องนี้แน่…”