บทที่ 281 กลับสู่ฮอกวอตส์ (ฟรี)

หลิน เซียวและแฮร์รี่เพิ่งย่างเท้าลงบนพื้นดิน ก่อนที่ผู้ดูแลจะจากไป พวกเขาได้ตรวจสอบตำแหน่งบนแผนที่และกล่าวลา

ผู้ดูแลบอกกับหลิน เซียวและแฮร์รี่ว่า เมื่อใดที่พวกเขาต้องการกลับมา เพียงแค่ปล่อยแสงจากไม้กายสิทธิ์ที่ใดก็ได้ในประเทศจีน เขาจะรู้สึกได้ และภายในสามวันเขาจะมารับพวกเขาอย่างแน่นอน

หลังจากกล่าวลา ผู้ดูแลค่อยๆ ดำดิ่งกลับสู่ทะเลลึกและค่อยๆ หายลับไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา

กลับมาบนแผ่นดินแล้ว ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่การจากไปของผู้ดูแลก็ทำให้พวกเขารู้สึกสูญเสียเช่นกัน นอกจากนี้พวกเขาได้อาศัยอยู่ในสถาบันเวทมนตร์แห่งจีนมานาน ทุกๆ ช่วงเวลาที่นั่นล้วนมีค่าควรแก่การจดจำ

แฮร์รี่เดินมาข้างหลิน เซียว "หลิน เซียว เราจะจัดการยังไงต่อดี"

หลิน เซียวกล่าว "กลับฮอกวอตส์โดยเร็วที่สุดเถอะ นอกจากนี้เราก็ห่างหายไปนานแล้ว"

หลังจากพูดจบ หลิน เซียวก็เปิดแผนที่และชี้นิ้วลงไป "นี่คือตำแหน่งที่เราอยู่ตอนนี้ เราสามารถเดินไปทางตะวันออกจากตรงนี้ ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงก็จะถึงสถานีรถไฟ จากนั้นเราก็นั่งรถไฟกลับฮอกวอตส์"

แฮร์รี่มองหลิน เซียวโดยไม่มีท่าทีเสียดาย แต่ลังเลที่จะกลับไปโดยตรง

หลิน เซียวมองเขาและถามด้วยรอยยิ้ม "มีอะไรหรอ พูดมาเถอะ มีอะไรที่เราคุยกันไม่ได้หรือไง"

แฮร์รี่มองเขา "หลิน เซียว นายตัดสินใจจะกลับจริงๆ เหรอ นาย...ไม่แก้แค้นเหรอ"

หลิน เซียวยิ้มและพูดว่า "นายคิดว่าฉันจะเป็นคนที่ไม่แก้แค้นจริงๆ น่ะหรอ ไม่ต้องกังวลไป ฉันจะต้องแก้แค้นแน่นอน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ อย่าห่วงเลย ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร พวกเราต้องรีบกลับฮอกวอตส์โดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นเราจะไปโรงเรียนสาย"

เมื่อได้ยินหลิน เซียวพูดแบบนั้น แฮร์รี่จึงพยักหน้า "งั้นก็ฟังนายละกัน กลับฮอกวอตส์ก่อน แต่เราต้องตกลงกันก่อนว่าถ้านายจะแก้แค้น นายต้องพาฉันไปด้วย ฉันจะอยู่เคียงข้างนาย"

หลิน เซียวพยักหน้า "ไม่ต้องห่วง! แต่ระหว่างทางเราต้องปิดบังร่องรอยของเราให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

แม้ว่าเราจะห่างหายไปมากกว่าหนึ่งเดือน แต่ในตัวเรามีพลังของต้นไม้ฟีนิกส์

ถ้าพลังของมนุษย์ต้นไม้มาจากต้นไม้ที่ฟีนิกส์อาศัยอยู่และผู้อำนวยการหลี่ เธอต้องรู้สึกถึงลมหายใจของเราได้แน่

นอกจากนี้ ตามกฎของฮอกวอตส์ ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ในโลกของคนธรรมดาได้ ดังนั้นเราจะปิดกั้นลมหายใจไว้เลย"

แฮร์รี่พยักหน้า "ไอ้พวกมนุษย์ต้นไม้บ้านั่น สักวันเราจะต้องกำจัดพวกนี้ให้หมด"

"ไปกันเถอะ" หลิน เซียวมองแฮร์รี่และพูด

"ได้"

ทั้งสองเดินมาเกือบหนึ่งชั่วโมง และโลกของคนธรรมดาดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนแปลง

ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม

สิ่งที่พวกเขาเคยประสบมาก่อนหน้านี้เหมือนความฝัน

แต่ไม้กายสิทธิ์ในมือของพวกเขากำลังเตือนพวกเขาอีกครั้งว่ามันไม่ใช่มิวทู มันเป็นสิ่งที่พวกเขาได้ประสบมาจริงๆ

ขณะที่เดิน พวกเขาได้พบเห็นสิ่งแปลกๆ มากมาย อย่างแรกคือ ผู้คนทั้งหมดที่เดินอยู่บนถนนต่างก้มหน้าและดวงตาว่างเปล่า ราวกับพลังเวทของพวกเขาถูกดึงออกไป

นอกจากนี้ ในเมืองผิงเฉิงมีพ่อมดแม่มดเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ในบรรดาผู้คนที่เดินผ่านพวกเขาไป แปดในสิบคนมีการแกว่งไหวของพลังเวทแบบพ่อมดแม่มด และทั้งหมดมีร่องรอยของมนตร์ดำปกคลุมอยู่

ดวงตาของหลิน เซียวและแฮร์รี่ดูจริงจัง ทั้งคู่จมอยู่ในความคิดอันลึกล้ำ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเดาได้ว่าพวกมนุษย์ต้นไม้จะโจมตีคนธรรมดาต่อไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดว่าสถานการณ์จะแย่ขนาดนี้ เพียงแค่หนึ่งเดือนกว่าที่พวกเขาจากมา

ทั้งเมืองผิงเฉิงถูกมนตร์ดำปกคลุมอย่างเห็นได้ชัด ในประเทศจีน ไม่มีใครทำเช่นนี้ได้นอกจากมนุษย์ต้นไม้ และเมืองผิงเฉิงดูเหมือนจะกลายเป็นสถานที่ของมนุษย์ต้นไม้ไปแล้ว เขาใช้มนตร์ดำกับคนธรรมดา และมันช่างโหดร้ายที่สุด

อย่างไรก็ตาม แค่พวกเขาสองคน พวกเขาคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมนุษย์ต้นไม้แน่

ตอนที่เขาต่อสู้กับต้นไม้ที่ฟีนิกส์อาศัยอยู่ เขาก็รู้เรื่องนี้แล้ว

เหตุผลของฮอกวอตส์

มีแค่พวกเขาสองคน หากมนุษย์ต้นไม้รู้ร่องรอยของพวกเขา คงยากที่จะหนีรอดจากเขาได้

อย่างไรก็ตาม หลิน เซียวมองผู้คนบนถนน หลายคนเป็นคนธรรมดา พวกเขากำลังถูกดูดพลังเวทอย่างช้าๆ โดยไม่รู้ตัว และถ้าไม่มีใครปลุกพวกเขา พวกเขาจะสูญเสียจิตใจและเสียชีวิตในไม่ช้า

แต่ด้วยแค่พวกเขาสองคน...

"หลิน เซียว พวกนี้เป็นคนธรรมดานะ!" แฮร์รี่และหลิน เซียวมีความเข้าอกเข้าใจกันอย่างเป็นธรรมชาติ พวกเขาอยู่ด้วยกันมานาน สิ่งที่หลิน เซียวกำลังคิด เขาย่อมรู้...

สถานการณ์ตรงหน้าพวกเขาแย่มาก และพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้หนีอีกต่อไป

"ไม่"

หลิน เซียวส่ายหน้า "แฮร์รี่ เราต้องกลับไปก่อน

แม้ว่าสถานการณ์ตอนนี้จะแย่ แต่ฉันเชื่อว่าผู้อำนวยการหลี่และคนอื่นๆ จะรู้สถานการณ์ที่นี่เร็วๆ นี้

ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ คนพวกนี้จะไม่เป็นอะไรในตอนนี้

จะมีปัญหาอะไร

ก่อนที่เราจะทดสอบ สถาบันเวทมนตร์หัวซานได้ปิดทางเชื่อมทั้งหมดสู่โลกภายนอก แต่ตอนนี้ทางเชื่อมถูกเปิดแล้ว พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนี้

"แต่อย่าลืมว่า เราต้องกลับฮอกวอตส์โดยเร็วที่สุด ดัมเบิลดอร์กำลังรอเราอยู่ ถ้าเราไม่กลับ เราจะถูกกวาดล้างในอีกที่หนึ่ง ดังนั้น เราจะอยู่ที่นี่ตอนนี้ได้ยังไง อย่ากังวลไป ดูจากสภาพของคนพวกนี้ มนุษย์ต้นไม้คงไม่วางแผนจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดในคราวเดียว"

แฮร์รี่แน่นอนว่ารู้ถึงความลำบากใจของหลิน เซียว ในใจเขาไม่อยากไปหามนุษย์ต้นไม้ แต่เพราะเขา แฮร์รี่ พอตเตอร์ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในจีน เขาก็ยังเป็นบุตรแห่งชะตากรรมที่ฮอกวอตส์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ฮอกวอตส์จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเผชิญหน้ากับพ่อมดแม่มดแห่งจีน

ในความคิดของหลิน เซียว เขาสามารถทำงานหนักเพื่อคนเหล่านี้ได้ แต่แฮร์รี่ทำไม่ได้

แฮร์รี่มองเขาและพูดว่า "หลิน เซียว ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงฉัน แต่..."

หลิน เซียวหยุดไม่ให้เขาพูดต่อ "แฮร์รี่ หลังจากเหตุการณ์นี้ เราควรจะเข้าใจมากขึ้นว่าความรับผิดชอบของแต่ละคนคืออะไร ฉันจัดการกับพวกมนุษย์ต้นไม้เพราะความแค้น ความแค้นของญาติพี่น้องฉัน

แต่ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญกว่าคือการพานายกลับฮอกวอตส์อย่างปลอดภัย ไม่ใช่การจัดการกับพวกมนุษย์ต้นไม้

แต่เพราะเราไม่สบายใจ ก็เอาเถอะ ให้เราสร้างความวุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ ให้กับมนุษย์ต้นไม้ที่ว่านี้

นายดูพ่อมดแม่มดมากมายบนถนนสิ ทุกคนเต็มไปด้วยมนตร์ดำ นายว่าไง ถ้าเราทำให้พ่อมดแม่มดพวกนี้หายไปทั้งหมด โลกเวทมนตร์ทั้งหมดของจีนจะมีความคิดอะไรเกี่ยวกับพวกมนุษย์ต้นไม้ บางที เมืองหนึ่งอาจไม่ใช่อะไรเลย แต่ถ้าเราทำลายพ่อมดแม่มดของมนุษย์ต้นไม้ต่อไปเรื่อยๆ อะไรจะเกิดขึ้นกับพวกมนุษย์ต้นไม้ในโลกเวทมนตร์"

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]