บทที่ 166 คนแก่ไร้ประโยชน์
ใต้ผิวน้ำเงียบสงัดราวกับรังไหมที่ห้อยอยู่บนปลายใบไม้ มีเพียงเสียงลมพัดผ่าน "กุ๊บกั๊บ" มือที่เคาะศีรษะทำให้ฟองอากาศลอยขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างช้าๆ "เจ้านี่พูดได้ด้วยรึ?!" เหลียงฉวี่ทุบกระดองของหอยมุกยักษ์อย่างแรง เสียงดังสนั่น กระแสน้ำที่เกิดขึ้นทำให้สาหร่ายพริ้วไหว จนถึงตอนนี้ เหลียงฉวี่รู้เพียงจากปากของป...
