บทที่ 584: สมควรแล้วที่ไม่ควรคาดหวัง
ประตูห้องทำงานค่อยๆเปิดออก พร้อมกับนักเรียนสองสามคนที่สวมชุดเครื่องแบบแบบเดียวกันเดินออกมาทีละคน สัตว์อสูรสีเหลืองนวลที่ยืนอยู่หน้าประตูมองไปรอบๆอย่างใจเย็น ทันทีที่มันเห็นเหยี่ยวเกราะเหล็ก เหยี่ยวตัวนั้นก็ส่งยิ้มกว้างที่สุดที่มันจะทำได้กลับไปให้ “ลูลู่” สัตว์อสูรสีเหลืองนวลชะงักไปครู่หนึ่งเหมือนกำล...