บทที่ 55 ปรมาจารย์เมฆาล่องลอย
ในกระโจมของสำนักไร้ขอบเขต เมื่อศิษย์นำศีรษะของซ่งหานมาวางไว้กลางกระโจม บรรยากาศก็เงียบสงัด ทุกสายตาจับจ้องไปยังศีรษะที่ถูกห่อไว้อย่างกระจัดกระจาย ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนที่นั่งสูงสุดเพ่งมองด้วยแววตาคมกริบ ใบหน้าแสดงความสงสัยปนตกใจ