บทที่ 42 : การเยี่ยมเยียน
เมื่อเห็นเสิ่นโย่วชวีตกใจขนาดนั้น ที่สำคัญคือเธออยากร้องไห้แต่ก็ไม่กล้า เพียงแค่รีบใช้หลังมือปาดน้ำตาที่เอ่อคลอ ระหว่างนั้นยังต้องแอบมองเฉินฮั่นเซิง กลัวว่าเขาจะโมโหอีก ช่างน่าสงสารเหมือนคนที่ถูกรังแกไม่มีผิด "โอเค พอแล้วๆ งั้นไม่พูดเรื่องคบกันก่อนก็ได้ ฉันเป็นคนชอบพูดด้วยเหตุผล ไม่เคยบังคับใคร" เฉิ...