บทที่ 39 ผีร้ายสิงร่าง!
บนใบหน้าของคุณย่า เฉินเสี่ยวเป่ยกลับมองเห็นใบหน้าอีกใบหนึ่ง!
ผมยุ่งเหยิง เบ้าตาลึกโบ๋ ไม่มีลูกตา มีเพียงความว่างเปล่าสีดำสนิท ปากฉีกกว้างจนเห็นเขี้ยวแหลมคม และลิ้นยาวห้อยออกมา
ผีสิงร่าง!
หัวใจของเฉินเสี่ยวเป่ยเต้นรัว เขาพยายามสุดชีวิตเพื่อระงับไม่ให้ตัวเองกรีดร้องออกมา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอเหตุการณ์แบบนี้ และกลัวว่าหากเขาทำให้ผีร้ายตื่นตกใจ จะเกิดเรื่องร้ายแรงตามมา
เฉินเสี่ยวเป่ยสูดลมหายใจลึก ตั้งสติ
เมื่อมองอย่างละเอียด เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าผีที่น่าสะพรึงกลัวนั้นแผ่พลังงานเย็นสีฟ้าอ่อน รูปทรงโปร่งแสงและซ้อนทับอยู่กับใบหน้าของคุณย่า มันน่ากลัวอย่างยิ่ง
เฉินเสี่ยวเป่ยใช้ “ดวงตาสงครามยมโลก” ของเขาเพื่อสังเกต
ติ๊ง! ผีร้ายขั้นต้น พลัง: ******, ร่างกาย: รูปแบบวิญญาณ, พลังต่อสู้: 300!
“เวรเอ้ย! รูปแบบวิญญาณ! หมายความว่ากำปั้นของฉันไม่มีผลกับมันเหรอ? ต่อให้ฉันยืมพลังของเซี่ยงอวี่มาก็ไร้ประโยชน์!”
เฉินเสี่ยวเป่ยคิดอย่างรวดเร็วในใจ: “ฉันต้องใจเย็น…ห้ามทำให้ผีร้ายตกใจจนกว่าจะหาวิธีจัดการได้ ไม่อย่างนั้นมันจะใช้พลัง 300 หน่วยบดขยี้ฉันภายในไม่กี่วินาทีแน่!”
“เสี่ยวเป่ย เรื่องที่ฉันพูดเมื่อกี้…” หลานเมิ่งเฉินเห็นเฉินเสี่ยวเป่ยนิ่งไป เธอจึงกระซิบบอก
“เอ่อ…ฉันปวดฉี่น่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เฉินเสี่ยวเป่ยตอบเลี่ยง ๆ
หลานเมิ่งเฉินที่ฉลาดเฉียบคมเข้าใจว่าเฉินเสี่ยวเป่ยคงมีเหตุผลบางอย่าง จึงพูดว่า: “ออกไปเลี้ยวซ้ายก็มีห้องน้ำนะ ฉันจะรอเธออยู่ที่นี่”
“อืม ขอบคุณมาก!”
เฉินเสี่ยวเป่ยรีบวิ่งออกไปทันที
เมื่อเข้าห้องน้ำ เขาล็อกประตูทันที และหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิด “กลุ่มอั่งเปาสามโลก” อย่างรวดเร็ว
ตอนนี้มีเพียงกลุ่มอั่งเปาสามโลกเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาจัดการปัญหานี้ได้!
ทางเลือกแรกในการปราบผีร้ายคือท่านพยายม
แต่สถานการณ์นี้เร่งด่วน และเขาไม่รู้ว่าท่านพยายมจะออนไลน์หรือเปล่า เฉินเสี่ยวเป่ยจึงตัดสินใจพิมพ์ข้อความไปในกลุ่มทันที
เฉินเสี่ยวเป่ย: @สมาชิกทั้งหมด ฉันเจอผีร้ายพลัง 300 หน่วย ใครช่วยกำจัดมันให้ฉันได้บ้าง?
นาจาตัวน้อย: ว้าว! เสี่ยวเป่ยเซียนออนไลน์แล้ว! (อีโมจิอ้อนสามตัว)
แม่ทัพเทียนเผิง: พี่ชาย! ในที่สุดก็เห็นนายโผล่มาสักที! ท่านอาจารย์ทงเทียนมีคำสั่ง ห้ามเราไปรบกวนนาย แต่นี่ฉันคิดถึงนายแทบบ้า! (อีโมจิส่งจูบสามตัว)
เอ้อหลางเสิน: @สมาชิกทั้งหมด มารวมตัวกันดูเสี่ยวเป่ยเซียน!
สุนัขสวรรค์เห่าฟ้า: โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!
ตี่จู่เอี๊ย: เซียน! ขอจับขาเซียนหน่อยนะ!
ทหารสวรรค์ ก.: +1!
ทหารสวรรค์ ข.: +2!
เฉินเสี่ยวเป่ย: เฮ้ย! อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ! ตอนนี้พูดเรื่องสำคัญ! ปราบผี! ปราบผี! ปราบผี!
ราชาปีศาจวัว: เซียน! สนใจเช่าค้อนเหล็กสวรรค์ของข้าไหม? ทุบทีเดียวฆ่าผีร้ายขั้นต้นได้หมื่นตัว! ราคาเช่าแค่วันละ 1000 แต้มสามโลก!
ขุนพลสวรรค์หลี่จิ้ง: เซียน! เช่าเจดีย์เก้าชั้นของข้าดีกว่า! ราคา 1000 แต้ม ใช้ได้สองวัน!
พระถังซัมจั๋ง: เซียน! เช่าไม้เท้าอัญเชิญของอาตมาสิ! พร้อมจัดพิธีส่งวิญญาณให้ด้วย แพ็กเกจราคาพิเศษแค่ 998!
ไท่ไป๋จินซิง: เช่าสิ่งของของข้าสิ…
เซียนเท้าเปล่า: ของข้า…
.....
เหล่าเทพเซียนและปีศาจต่าง ๆ กระโดดเข้ามาโฆษณาของวิเศษของตัวเองอย่างเต็มที่
เฉินเสี่ยวเป่ยแทบจะร้องไห้ออกมา
คนพวกนี้ ช่างมีพรสวรรค์กันจริง ๆ!
ถ้าพวกเขามาเปิดร้านขายของออนไลน์บนโลก คงกลายเป็นเศรษฐีในเวลาไม่นานแน่!
แต่เฉินเสี่ยวเป่ยไม่มีเวลามาเสียเวลากับพวกเขา เขากัดฟันพิมพ์ข้อความไปว่า: “@สมาชิกทั้งหมด ของวิเศษของพวกคุณดีมาก แต่ผมมีแต้มสามโลกแค่ 87 ใครยินดีให้เช่าโปรด @ผมกลับมานะ”
…
…
…
ผ่านไปครึ่งนาที กลุ่มก็เงียบสนิท ไม่มีใครตอบกลับมาเลย
“เวรเอ้ย! พวกพ่อค้าที่สนแต่กำไร! พวกคุณรอดูได้เลย!” เฉินเสี่ยวเป่ยหัวเสียถึงขนาดอยากด่าแม่ใครสักคน
แต่ในตอนนั้นเอง ข้อความหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในกลุ่ม
โชคดีที่ยังมีคนที่มีน้ำใจ!
ท่านพยายม: “เซียนเฉิน! ข้าสามารถส่งอาวุธปราบผีให้ท่านได้ โดยไม่ต้องใช้แต้มสามโลก!”
เฉินเสี่ยวเป่ย: “ดีมาก! ท่านพยายมนี่สุดยอดจริง ๆ!”
ท่านพยายม: “แต่ถ้าท่านพอใจ ข้าขอแลกเปลี่ยนกับขนมล่าเถียวได้ไหม? ช่วงนี้ข้าฝันถึงขนมล่าเถียวทุกคืน กินอย่างอื่นแล้วมันไม่อร่อยเลย… (อีโมจิขอร้องสามตัว)”
เฉินเสี่ยวเป่ยแทบจะหลุดหัวเราะออกมา
ท่านพยายมยังคิดถึงขนมล่าเถียวอยู่เลย!
เฉินเสี่ยวเป่ย: “ไม่มีปัญหา ผมบังเอิญมีล่าเถียวอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ส่งไปให้นะ ได้ไหม?”
ท่านพยายม: “ได้! ได้! ได้! เยี่ยมไปเลย! (อีโมจิไหลน้ำลายสามตัว)”
ติ๊ง!
ท่านพยายมส่งอั่งเปามาให้คุณ ได้รับ “ดาบไม้ท้อปราบผีขั้นต้น” หนึ่งเล่ม ถูกเก็บในหีบสมบัติเรียบร้อยแล้ว
“ฮ่าฮ่า! แลกของวิเศษด้วยล่าเถียว ช่างคุ้มค่าจริง ๆ!”
เฉินเสี่ยวเป่ยดีใจมาก รีบเปิดหีบสมบัติเพื่อตรวจสอบ
ดาบไม้ท้อปราบผีขั้นต้น ผลิตโดยยมโลก ดาบนี้สามารถปราบผีร้ายขั้นต้นได้ในครั้งเดียว ต้องการดึงออกมาไหม?
ดึงออกมา!
แสงสีแดงวาบขึ้น และปรากฏดาบไม้ท้อขนาดเท่านิ้วมือในมือของเฉินเสี่ยวเป่ย
บนดาบมีพลังหยางและความแข็งแกร่งเปล่งออกมา ซึ่งเป็นศัตรูตัวฉกาจของผีร้ายและสิ่งชั่วร้าย!
“ฮึ! เจ้าผีร้ายตัวเล็ก! รอเป่ยเกอมาส่งเจ้าขึ้นสวรรค์ได้เลย!”
ตอนนี้เฉินเสี่ยวเป่ยมั่นใจเต็มเปี่ยม กำลังจะออกไปจัดการ แต่ในขณะนั้น กลุ่มแชทก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง
แม่ทัพเทียนเผิง: “ท่านเหยียนหวัง ขนมล่าเถียวมันคืออะไร?”
ท่านพยายม: “มันคืออาหารอันล้ำค่าที่มีเพียงเซียนเฉินเท่านั้นที่หาได้! (อีโมจิไหลน้ำลายสามตัว)”
ราชาปีศาจวัว: “เซียนเฉิน! ขอขนมล่าเถียวให้ข้าบ้างเถอะ!”
ขุนพลสวรรค์หลี่จิ้ง: “ข้าก็ขอเหมือนกัน!”
เหล่าสมาชิกในกลุ่มที่นิ่งเงียบก่อนหน้านี้ต่างโผล่ขึ้นมาใหม่ พวกเขาแต่ละคนล้วนอยากลิ้มลองอาหารในตำนานอย่างล่าเถียว
“ฮึ! ตอนที่ฉันต้องการความช่วยเหลือ พวกเจ้าแต่ละคนทำตัวเป็นอากาศ! แล้วตอนนี้กลับอยากกินล่าเถียว? โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ หรอก!”
เฉินเสี่ยวเป่ยแสยะยิ้มและพิมพ์ตอบ: “ล่าเถียวคือสุดยอดอาหารที่ล้ำค่า! ข้าต้องลำบากมากกว่าจะได้มา! ราคาชิ้นละ 10,000 แต้มสามโลก มีแค่ 10 ชิ้นเท่านั้น ใครสนใจรีบจอง!”
ราชาปีศาจวัว: “แพงเกินไป…ซื้อไม่ไหว…”
เอ้อหลางเสิน: “แค่อาหาร จะสำคัญกว่าความดีความชอบได้ยังไง? ไม่ซื้อ! ไม่ซื้อ!”
…
เสียงในกลุ่มต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่มีใครยอมจ่ายเงินในราคาที่สูงขนาดนั้น
เฉินเสี่ยวเป่ยก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
ด้วยท่านพยายมเป็นเหมือนป้ายโฆษณาชั้นยอด ไม่ช้าก็จะมีคนตะครุบเหยื่อแน่นอน!
ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการกำจัดผีร้าย!
เฉินเสี่ยวเป่ยเก็บโทรศัพท์อย่างรวดเร็วและวิ่งกลับไปที่ห้องใหญ่
“เมิ่งเฉิน เธอออกไปก่อน ฉันอยากคุยกับคุณย่าสองต่อสอง” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดตรงไปตรงมา
“แต่…” หลานเมิ่งเฉินลังเลเล็กน้อย
“ถ้าเธอเชื่อใจฉัน ออกไปก่อน ไม่ว่าได้ยินอะไร อย่าเข้ามา” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ก็ได้ ฉันฝากคุณย่าไว้กับนาย!” หลานเมิ่งเฉินรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ แต่เธอเลือกที่จะเชื่อใจเฉินเสี่ยวเป่ย จึงลุกขึ้นและเดินออกไป
“ไอ้หนุ่ม ฉันก็คิดอยู่แล้วว่านายมีปัญหา ดูเหมือนว่านายจะมุ่งเป้ามาที่ฉันจริง ๆ!”
ดวงตาของคุณย่าเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อน และเสียงที่พูดออกมาก็เยือกเย็นและน่ากลัว
“เจ้าผีร้ายที่ยึดร่างของผู้อื่น เจ้าเต็มไปด้วยความชั่วร้าย วันนี้ฉันจะกำจัดเจ้าให้สิ้นซาก!” เฉินเสี่ยวเป่ยจ้องมองด้วยสายตาที่แน่วแน่