บทที่ 38 การค้นพบที่น่ากลัว!

“คุณชายอู๋ เราอย่าพูดอะไรไร้สาระเลย”

เฉินเสี่ยวเป่ยถามว่า: “คุณเป็นผู้ตามจีบเมิ่งเฉินใช่ไหม? วันนี้คุณไปมหาลัยเพื่อรับเธอใช่หรือเปล่า?”

“ผมถามเธอแล้ว แต่เธอบอกว่ามีธุระต้องทำ และไม่ได้ให้ผมไป” อู๋จวิ้นฝานตอบ

“ฮ่าฮ่า คุณรู้ไหมว่าเธอไปทำอะไร?” เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้มกว้าง

“ไม่รู้” อู๋จวิ้นฝานส่ายหัวและถามกลับ: “คุณรู้เหรอ?”

“แน่นอนสิ”

เฉินเสี่ยวเป่ยชี้ไปที่หัวตัวเองและพูดว่า: “เธอพาผมไปตัดผม นี่ไง ทรงผมนี้เป็นฝีมือของช่างผมประจำตัวของเธอ”

“ฮึ คุณพูดเกินไปแล้ว ช่างผมประจำตัวของเมิ่งเฉินไม่ใช่คนธรรมดาเลยนะ แม้แต่ผมยังจองตัวได้ยากมาก” อู๋จวิ้นฝานแค่นเสียงและไม่เชื่อ

“ไม่เชื่อเหรอ? ดูนี่สิ” เฉินเสี่ยวเป่ยหยิบนามบัตรออกมาและยื่นให้

“นี่…นี่มันนามบัตรของมิแรนด้า! เมิ่งเฉินพาคุณไปตัดผมจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? นี่มันเป็นไปได้ยังไง?” อู๋จวิ้นฝานตะลึงจนพูดไม่ออก

“ไม่ใช่แค่ตัดผมหรอก เธอยังซื้อชุดสูทนี้ให้ผมด้วย”

เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้มเยาะและพูดว่า: “แค่ชุดสูทนี้ก็ราคา 8 หมื่นหยวนแล้ว! ผมบอกเธอว่าไม่ต้องซื้อ แต่เธอยืนยันจะให้ผม ผมเลยต้องรับไว้แบบไม่เต็มใจ”

เอ่อ…

ใบหน้าของอู๋จวิ้นฝานแข็งค้าง รู้สึกเหมือนโดนโจมตีอย่างรุนแรง และใจของเขาแทบแตกสลาย

แต่เฉินเสี่ยวเป่ยไม่ปล่อยให้จบแค่นั้น เขาแทงอีกดาบ: “ใช่แล้ว คุณชายอู๋ เมิ่งเฉินเคยให้ของขวัญคุณบ้างไหม?”

“ไม่…ไม่เคย…”

First blood! อู๋จวิ้นฝานล้มตายสนิท!

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยว และในใจเหมือนถูกกระแทกจนแทบอาเจียนออกมา

“คุณชายอู๋ ดูเหมือนว่าคุณจะมั่นใจเกินไปหน่อยนะ”

เฉินเสี่ยวเป่ยพูดด้วยท่าทีจริงจัง: “เรื่องชาติตระกูล ผมยอมรับว่าผมสู้คุณไม่ได้ แต่เรื่องบุคลิก รูปร่าง และโดยเฉพาะหน้าตา ผมคิดว่าผมดีกว่าคุณ การที่เมิ่งเฉินเลือกผม ก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุด”

“ผม…” อู๋จวิ้นฝานรู้สึกอึดอัดจนพูดไม่ออก ใบหน้าเขาร้อนผ่าว รู้สึกเหมือนโดนดูถูกอย่างแรง เขาที่เคยเป็นหนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของชิงเถิงกลับโดนเฉินเสี่ยวเป่ยเทียบและชนะไป!

เฉินเสี่ยวเป่ยมองเขาด้วยสายตาล้อเลียน พลางคิดในใจว่า: ไม่ใช่ฉันอยากว่าใครนะ แต่เรื่องการปั่นและดูถูกคนอื่น ที่นี่ใครก็ไม่เทียบฉันได้!

“คุณชายอู๋! ทำอะไรอยู่? ทำไมหน้าซีดแบบนั้น?” เสียงคุ้นเคยดังมาจากทางไกล

กลุ่มหนุ่มสาวลูกเศรษฐีกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

คนที่พูดเดินนำหน้า เขาคือเหวินเฟิง

“อ๋อ ไม่มีอะไร”

อู๋จวิ้นฝานเป็นคนที่มีมารยาทมาก เขาจึงสงบใจแล้วพูดว่า: “คุณชายเฟิง มาทำความรู้จักเพื่อนใหม่หน่อยสิ เดี๋ยวผมจะแนะนำ…”

“หืม?”

เหวินเฟิงและเฉินเสี่ยวเป่ยสบตากันด้วยความไม่พอใจทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงดูแคลน: “ไม่ต้องแนะนำ คนแบบนี้ไม่ต้องรู้จักหรอก ยังไงผมก็จำไม่ได้อยู่ดี”

ลูกน้องของเหวินเฟิงที่อยู่รอบ ๆ ก็เริ่มหัวเราะเยาะทันที

“คนแบบนี้หลุดเข้ามาในงานได้ยังไง? เขาไม่ใช่คนในกลุ่มของเราแน่นอน”

“ดูจากชุดที่เขาใส่ ท่าทางจะเป็นชุดเช่ามาแน่ ๆ!”

“รีบไปเรียกรปภ.มาดูสิ ถ้าในรายชื่อแขกไม่มีชื่อเขา ก็ไล่ออกไปเลย อยู่ที่นี่มีแต่จะทำลายความอยากอาหารของคนอื่น!”

เหล่าคนกลุ่มหนึ่งพากันพูดจาเสียดสีเฉินเสี่ยวเป่ยอย่างเต็มที่

“เฉินเสี่ยวเป่ยเป็นแขกที่ฉันเชิญมาเอง แต่พวกคุณที่มากินข้าวฟรีกับเหวินเฟิงน่ะ ช่วยอยู่นิ่ง ๆ จะดีกว่า ไม่งั้นฉันไล่พวกคุณออกไปหมดแน่!”

ในตอนนั้นเอง หลานเมิ่งเฉินก้าวเข้ามา

เธอสวมชุดกระโปรงยาวสีม่วง ผมดำขลับถูกเกล้าไว้เผยให้เห็นลำคอขาวราวหยก ดูสง่างามและเต็มไปด้วยความมั่นใจ

น้ำเสียงของเธอเย็นชา แฝงไปด้วยความเด็ดขาด มีความเป็นผู้นำสูง

“คุณหนูหลาน…”

เหล่าคนรวยหนุ่มสาวต่างนิ่งเงียบเหมือนหนูเจอแมว รีบหุบปากและไม่กล้าหายใจแรง

“เมิ่งเฉิน คุณมาแล้ว…”

เหวินเฟิงเผยสีหน้าหลงใหลเมื่อเห็นร่างอันงดงามของหลานเมิ่งเฉิน ถึงกับน้ำลายแทบไหล

หลานเมิ่งเฉินเมินเฉยต่อเขา และเดินตรงไปหาเฉินเสี่ยวเป่ย: “เสี่ยวเป่ย ไปกันเถอะ”

“เมิ่งเฉิน ผม…” อู๋จวิ้นฝานพยายามจะพูดบางอย่าง

แต่หลานเมิ่งเฉินขัดขึ้นทันที: “คุณจะพูดอะไร? ฉันเคยคิดว่าคุณเป็นคนดี แต่คุณกลับปล่อยให้เสี่ยวเป่ยถูกกลั่นแกล้งโดยไม่ช่วยอะไร ฉันผิดหวังในตัวคุณมาก!”

พูดจบ เธอก็จับข้อมือเฉินเสี่ยวเป่ยแล้วพาเดินออกไปทันที

“ฉัน…”

อู๋จวิ้นฝานอึ้งจนพูดไม่ออก รู้สึกเหมือนจะร้องไห้

เขากับเฉินเสี่ยวเป่ยพูดกันไม่ถึงสิบประโยค จะให้ช่วยยังไงล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น หลานเมิ่งเฉินก็เข้ามาช่วยก่อนแล้วด้วย เขาแทบไม่มีโอกาสได้ช่วยเลย

อู๋จวิ้นฝานรู้สึกเสียใจอย่างหนักในใจ

รอบ ๆ มีแต่คนเต็มไปด้วยความตกใจ

“หมอนั่นเป็นใครกัน? คุณหนูหลานถึงได้ปกป้องเขาขนาดนี้!”

“แถมยังจับมือเขาพาเดินเข้าไปในบ้านอีก หมายความว่าอะไร?”

“ให้ตายสิ! แม้แต่อู๋จวิ้นฝานกับเหวินเฟิงยังไม่มีโอกาสจับมือเธอเลย หมอนี่มีดีอะไร?”

เหวินเฟิงกัดฟันแน่นด้วยความอิจฉา อยากจะกระโจนไปหาเฉินเสี่ยวเป่ยแล้วสู้กันซะเดี๋ยวนั้น

อีกด้านหนึ่ง

หลานเมิ่งเฉินพาเฉินเสี่ยวเป่ยมาหยุดหน้าห้องโถงใหญ่

“เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม?” เฉินเสี่ยวเป่ยถามอย่างสงสัย

“คุณย่าอยู่ข้างใน” หลานเมิ่งเฉินตอบ

“อ๋อ ไปสวัสดีผู้ใหญ่สินะ ถือเป็นเรื่องที่ควรทำ” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดพลางจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เรียบร้อย

“เดี๋ยวก่อน”

หลานเมิ่งเฉินกัดริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนพูดด้วยเสียงหนักแน่น: “ฉันอยากให้คุณช่วยดูดวงให้คุณย่าฉันหน่อย”

“ทำไมล่ะ?” เฉินเสี่ยวเป่ยแปลกใจ

“สุขภาพของคุณย่าฉันเคยดีมาก แต่ไม่นานมานี้ สุขภาพจิตและร่างกายก็ทรุดลงอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่หมอตรวจแล้วก็ไม่พบปัญหาอะไร…” หลานเมิ่งเฉินอธิบาย

“ถ้าหาวิธีทางวิทยาศาสตร์ไม่ได้ ก็เลยอยากลองใช้ศาสตร์ลึกลับ?” เฉินเสี่ยวเป่ยเข้าใจทันที

“ใช่ ฉันหวังว่าคุณจะช่วยได้” หลานเมิ่งเฉินพยักหน้า

“ได้เลย ไว้ใจฉันเถอะ ฉันจะจัดการให้เรียบร้อย” เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้มและตอบรับ

จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้อง

ภายในห้องตกแต่งสไตล์จีนโบราณ ทั้งเฟอร์นิเจอร์เป็นไม้จันทน์ทั้งหมด

ทางเข้ามีฉากกั้นลายโบราณ กลางห้องมีเตาเผาทองเหลืองขนาดใหญ่ที่มีกลิ่นหอมจาง ๆ ของกำยาน

เมื่อก้าวเข้ามาในห้อง ให้ความรู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปในยุคอดีต

เฉินเสี่ยวเป่ยประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจเกินไป เพราะหลานเมิ่งเฉินเคยบอกว่าคุณย่าชอบสะสมของโบราณ

“เมิ่งเฉินมาแล้วหรือ?”

คุณย่าของหลานเมิ่งเฉินที่กำลังพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้โยก ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

คุณย่าอายุเกิน 80 ปีแล้ว และเหมือนที่หลานเมิ่งเฉินบอก สุขภาพดูทรุดโทรม ใบหน้าซูบผอมเหมือนไม่ได้กินอิ่มมานาน

“คุณย่าคะ นี่เพื่อนของหนู เฉินเสี่ยวเป่ย เขามาอวยพรวันเกิดให้คุณค่ะ” หลานเมิ่งเฉินแนะนำ

“สวัสดีครับคุณย่า ผมขออวยพรให้คุณย่ามีสุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาวเหมือนภูเขาและทะเลครับ!” เฉินเสี่ยวเป่ยยิ้มและก้มหัวทำความเคารพ

“เด็กดี เด็กดี ลุกขึ้นเถอะ ไม่ต้องเกรงใจนะ” คุณย่าพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แต่เสียงฟังดูอ่อนแรง

“หืม!?”

ขณะที่เฉินเสี่ยวเป่ยลุกขึ้น หัวใจของเขาก็เต้นแรง เพราะเขาค้นพบสิ่งที่น่ากลัวบางอย่าง!