บทที่ 362 : ตบหน้าไม่รู้จักคน
ปัง!!! หนิงเฉินกุมท้องล้มลงนอนหงาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แก้มจักรพรรดินีแดงระเรื่อ นางหดกำปั้นกลับ จ้องหนิงเฉิน "ข้าเห็นเจ้าคงไม่อยากมีมือไว้ใช้แล้วสินะ?" หนิงเฉินนวดท้องยิ้มขื่น "ไม่ใช่ความผิดข้า มันเป็นปฏิกิริยาตามธรรมชาติ..." เวลาผู้ชายจูบ มือเหมือนติดเรดาร์ มักจะลูบไล้ไปทั่ว หนิงเฉินลุกขึ้...
