บทที่ 29 การเดินทางและของขวัญไม่คาดฝัน

ขณะขับรถอยู่อย่างตั้งใจ คนขับแท็กซี่ได้ยินบทสนทนาของเย่ฟานกับเสี่ยวจิ้ง เกี่ยวกับเข่าที่แดงของเธอ เขาจึงเผลอมองไปยังกระจกมองหลัง เมื่อเห็นเข่าของเสี่ยวจิ้งที่ยังแดงเล็กน้อย ความอิจฉาของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างท่วมท้น

เขาทั้งชีวิตไม่เคยสัมผัสกับผู้หญิงที่สวยขนาดนี้เลย แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับมีถึงสามคนที่รายล้อมอยู่ด้วย เขาจะไม่อิจฉาได้อย่างไร? แม้ใจอยากจะมองพวกเธอต่อ แต่ด้วยหน้าที่การขับรถ เขาจึงจำใจต้องละสายตากลับมา

รถใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็จอดที่ลานจอดรถใต้ดินของห้างสรรพสินค้า สามสาวรีบลงจากรถตามมาด้วยเย่ฟาน พวกเขาเดินตรงไปที่ลิฟต์

คนขับรถมองตามทั้งสี่คนออกไป และในขณะที่เขาเห็นเย่ฟานตบเบา ๆ ที่สะโพกของผู้หญิงทั้งสามคนทีละคน เขาก็ถอนหายใจยาว ก่อนจะขับรถจากไปพร้อมกับความรู้สึกหดหู่และอิจฉา ชีวิตของคนรวยนั้นมีแต่คนอื่นอยากจะเป็น

ในห้างสรรพสินค้า “พี่ฟานคะ เราจะมาซื้ออะไรเหรอ?” เฉียวเฉียว ถามพร้อมกับโอบแขนเย่ฟานแนบเอวของเธอพลางยิ้ม

“ฉันตั้งใจจะมาซื้อนาฬิกาสักเรือน และก็ว่าจะซื้อนาฬิกาให้พวกเธอด้วย” เย่ฟานตอบ พร้อมบีบเบา ๆ ที่เอวของเฉียวเฉียว

“นาฬิกาน่ะ ฉันไม่ค่อยต้องการเท่าไหร่” เฉียวเฉียวพูดพลางส่ายหัว และชี้ไปที่โทรศัพท์ในมือของเขา “แต่โทรศัพท์ของคุณดูเหมือนจะใช้มานานแล้ว ฉันว่าจะซื้อให้คุณสักเครื่องดีกว่า”

“โอ้ ใจป้ำขนาดนี้? รวยขนาดนั้นเลยเหรอ?” เย่ฟานหัวเราะและไม่คิดจริงจังกับคำพูดของเธอ ก่อนจะพาสามสาวเดินเล่นต่อไป

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่นาที พวกเขาก็เจอร้านมือถือที่มีป้ายบอกว่าเป็นร้านทดลองใช้มือถือทันสมัย เมื่อเห็นร้านนั้น เฉียวเฉียวก็รีบดึงแขนเย่ฟานไว้ “นั่นไง มีร้านมือถืออยู่ตรงนั้น เราเข้าไปดูกันเถอะ”

“คุณจะซื้อโทรศัพท์ให้ผมจริง ๆ เหรอ?” เย่ฟานถามอีกครั้ง เมื่อเริ่มรู้ตัวว่า เฉียวเฉียว ไม่ได้ล้อเล่น

“แน่นอนสิ! ฉันไม่ใช่คนมีเล่ห์เหลี่ยมมากมายแบบนั้นหรอก” อิ๋งอิ๋ง ตอบแทนเฉียวเฉียวพร้อมกับยิ้มบาง และแอบปรายตามองไปทางเสี่ยวจิ้ง เหมือนจะช่วยเพื่อนสนิทของเธอ

เสี่ยวจิ้งเลือกที่จะนิ่งเงียบ เธอไม่ได้ตอบโต้ใด ๆ เพราะรู้ตัวดีว่าเธอไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อโทรศัพท์ราคาแพงได้ เธอจึงไม่สามารถเข้าร่วมการประชันครั้งนี้

เย่ฟานเองก็สังเกตเห็นความตึงเครียดในหมู่สามสาว แต่เขาเลือกที่จะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะเขารู้ดีว่าการเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ของผู้หญิงนั้นมีแต่จะนำปัญหามาให้

เมื่อทั้งสี่คนเดินเข้าไปในร้านมือถือ เฉียวเฉียวก็หันมาถามเย่ฟานด้วยรอยยิ้ม “พี่ฟานชอบโทรศัพท์รุ่นไหนคะ? ฉันจะเลือกให้คุณ”

“ไม่เอา Apple ฉันไม่ชอบ ส่วน Xiaomi ฉันเคยชอบ แต่หลังจากได้ยินคำพูดที่ว่า ‘ได้กลุ่มคนธรรมดาก็ได้โลก’ ฉันเลยเลิกสนใจ งั้น Huawei ก็แล้วกัน” เย่ฟานตอบพร้อมแสดงทัศนะเกี่ยวกับการตลาดที่เขาไม่ชอบใจ

“ได้เลยค่ะ ขอ Huawei รุ่นที่ดีที่สุดของคุณ” เฉียวเฉียวพูดกับพนักงานด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

ไม่นานนัก ผู้จัดการร้านก็เดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์สามรุ่น ได้แก่

1. Huawei Porsche 5G พร้อม RAM 12GB และ ROM 256GB
2. Huawei Porsche 5G พร้อม RAM 12GB และ ROM 512GB
3. Huawei Porsche 5G รุ่นพิเศษ พร้อม RAM 12GB และ ROM 512GB

ราคาของทั้งสามรุ่นคือ 14,000 หยวน, 16,000 หยวน และ 20,000 หยวนตามลำดับ

“เอารุ่น 20,000 หยวนค่ะ รูดบัตรเลย” เฉียวเฉียวพูดพลางยื่นบัตรธนาคารให้พนักงาน พร้อมปรายตามอง เสี่ยวจิ้งด้วยความท้าทาย

แม้เสี่ยวจิ้งจะไม่พูดอะไร แต่สายตาของเธอก็แฝงไปด้วยความสบายใจ เธอไม่เชื่อว่าเงินนั้นเป็นของเฉียวเฉียวเอง และมั่นใจว่าน่าจะเป็นเงินที่เย่ฟานให้มา การกระทำนี้ทำให้เสี่ยวจิ้งมั่นใจว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดที่จะอยู่ในความสัมพันธ์กับเย่ฟาน

หลังจากซื้อโทรศัพท์เสร็จ เย่ฟานและสามสาวเดินเล่นต่อไปในห้าง ไม่นานพวกเขาก็เข้าร้านเสื้อผ้า สามสาวรีบตรงเข้าไปเลือกเสื้อผ้าอย่างตื่นเต้นและทิ้งเย่ฟานไว้ตามลำพัง

เย่ฟานไม่ได้สนใจเรื่องเลือกเสื้อผ้า เขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูวิดีโอบน TikTok แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้น

“เย่ฟาน! นี่นายจริง ๆ เหรอ? ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเจอกันที่นี่ นายก็มาซื้อเสื้อผ้าหรือเปล่า?”

ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย เย่ฟานจำได้ทันทีว่านั่นคือ หลิวชวน และ ถังอวี้ เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย

“หลิวชวน, ถังอวี้! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เย่ฟานยิ้มตอบและยื่นมือไปทักทาย

“ไม่ได้เจอนายตั้งนานเลย!” ถังอวี้ยิ้มพร้อมกับเอ่ยทักทาย

“พวกนายสองคนคบกันแล้วเหรอ?” เย่ฟานมองไปยังหลิวชวนและถังอวี้ อย่างสงสัย แม้ว่าในใจเขาจะคาดเดาคำตอบได้อยู่แล้ว แต่ก็อดถามออกมาไม่ได้

“ใช่แล้ว! หลังจากที่ฉันพยายามจีบเธออยู่นาน ในที่สุดถังอวี้ก็ยอมตกลงคบกับฉัน” หลิวชวนพูดด้วยความภูมิใจ เพราะถังอวี้เคยเป็นดาวเด่นของชั้นเรียนในช่วงมหาวิทยาลัย

“ยินดีด้วยนะ พวกนายมาซื้อเสื้อผ้ากันเหรอ?” เย่ฟานหันไปมองถังอวี้แล้วถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้ว ใกล้จะถึงวันแต่งงานของพวกเราแล้ว ฉันเลยมาซื้อเสื้อผ้าให้ถังอวี้” หลิวชวนตอบพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข

“นายก็มากับแฟนสาวมาซื้อเสื้อผ้าเหมือนกันเหรอ?” ถังอวี้ถามเย่ฟานด้วยความสงสัย

“เปล่าหรอก แค่พาเพื่อนมาซื้อเสื้อผ้าเท่านั้น” เย่ฟานตอบพร้อมหัวเราะเล็กน้อย เขาไม่ได้บอกความจริงเรื่องที่มีสามสาวอยู่รอบตัว

“ที่นี่เสื้อผ้าราคาไม่ถูกเลยนะ ดูเหมือนว่านายคงจะหาเงินได้ไม่น้อยในช่วงนี้สินะ” หลิวชวนพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม “ตอนนี้นายทำงานที่ไหนบ้าง? งานเป็นยังไงบ้าง?”

“ก็พออยู่ได้ ไม่ถึงกับลำบาก” เย่ฟานตอบแบบผ่าน ๆ พลางถามกลับ “แล้วนายล่ะ มาซื้อเสื้อผ้าที่นี่ งานน่าจะไปได้ดีใช่ไหม?”

“ก็ถือว่าโอเคนะ ฉันเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการเมื่อไม่นานมานี้ เงินเดือนเดือนละสามหมื่นกว่าแล้ว” หลิวชวนพูดอย่างภาคภูมิใจ เขารู้สึกว่าการที่เขายังหนุ่มแต่มีรายได้ขนาดนี้ เป็นเรื่องที่น่าภูมิใจมาก

(จบบท) ###