บทที่ 174: อยู่ปกป้องเมือง!
บทที่ 174: อยู่ปกป้องเมือง!
การตายของอสูรยักษาราตรีไม่ได้นำมาซึ่งความสงบสุข แต่มันกลับนำมาซึ่งความหวาดกลัวที่มากยิ่งขึ้น
สำหรับชาวเมือง พวกเขาต่างเคารพรักรองแม่ทัพจ้าวหมิง แต่อีกฝ่ายกลับตายไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว…ส่วนคนที่อยู่กินและใช้ชีวิตกับพวกเขามาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นอสูรสายปลอมตัว!
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ใครๆก็ต้องหวาดผวา
ณ เวลานี้
โจวซงกำลังโศกเศร้ากับการสูญเสียพี่น้องร่วมรบ การตายของจ้าวหมิงทำให้เขายากที่จะยอมรับได้
ปรมาจารย์อสูรที่ถูกอสูรสายปลอมตัวลอบสังหาร จะไม่เหลือร่างกายไว้…เรื่องนี้ทำให้โจวซงไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะฝังศพจ้าวหมิงด้วยซ้ำ
"พี่โจว" เซียวซิงหยูเดินเข้ามาเเล้ววางมือบนไหล่ของอีกฝ่าย
แสงจากกองไฟสะท้อนดวงตาแดงก่ำของโจวซง
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเสียใจนะ พี่เป็นเจ้าเมือง พี่ต้องทำหน้าที่ปลอบประโลมชาวเมือง อย่าให้ความหวาดกลัวแพร่กระจายไปมากกว่านี้"
"น้องเซียว เจ้าพูดถูก"
โจวซงยืนขึ้นบนเวที กล่าวสุนทรพจน์อย่างองอาจ เพื่อปลอบประโลมจิตใจของประชาชนที่หวาดกลัว
….
อีกด้าน
ฉินเยี่ยนหรันได้เรียกนักเรียนปี 1 ห้อง 3 ของวิทยาลัยชิงหลงมารวมตัวกัน
"นักเรียนทุกคน การสอบของพวกเธอจบแล้ว คืนนี้ให้ขึ้นรถไฟกลับไปยังเมืองหลงอิ๋นได้เลย"
"หัวหน้าฉิน รอบรถไฟไม่ใช่พรุ่งนี้เช้าเหรอคะ?"
"ไม่ พรุ่งนี้เช้าไม่ได้ ต้องคืนนี้เลย"
ฉินเยี่ยนหรันผ่านสนามรบมามาก เธอจึงมีความรู้สึกไวกว่าคนปกติ
การตายของอสูรยักษาราตรีเป็นลางบอกเหตุว่าเมืองหวงหยานกำลังจะเผชิญกับสงคราม, และนักเรียนเหล่านี้ล้วนเป็นอนาคตของประเทศ พวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายไม่ได้
ดังนั้น ฉินเยี่ยนหรันจึงตัดสินใจ ให้นักเรียนขึ้นรถไฟออกจากดินแดนแห่งนี้ในคืนนี้เลย
"น้องซิงหยู!" ฉินเยี่ยนหรันพบเซียวซิงหยูในฝูงชน
"สิ่งที่เธอทำเมื่อกี้ ฉันเห็นหมดแล้ว เธอและองค์หญิงร่วมมือกันจนจับอสูรสายปลอมตัวได้ ตามกฎแล้ว คะแนนของเธอจะเพิ่มเป็นระดับ SS"
โดยปกติแล้ว คะแนนสอบกลางภาคสูงสุดคือระดับ S
ก่อนหน้านี้ เซียวซิงหยูฆ่าอสูรราชาอนาคอนด้าหัวมงกุฎด้วยตัวคนเดียว เขาจึงได้คะแนนระดับ S
เเต่ครั้งนี้ เซียวซิงหยูมีส่วนสำคัญในการจับอสูรสายปลอมตัวยักษาราตรี ดังนั้นคะแนนของเขาจึงเกินขีดจำกัดปกติ เพิ่มเป็นระดับ SS
"น้องซิงหยูฟังพี่นะ เธอกลับไปกับเพื่อนๆเถอะ"
"พี่เยี่ยนหราน ผมไปไม่ได้ครับ"
"ทำไมล่ะ?"
"ผมจะอยู่ปกป้องเมือง" เซียวซิงหยูพูดอย่างแน่วแน่ เเละคำพูดนี้ทำให้ฉินเยี่ยนหรันปวดหัวทันที
"น้องบ้า เธอไม่ได้ยินที่อสูรยักษาราตรีพูดก่อนตายเหรอ?"
"เห็นได้ชัดว่ากองทัพอสูรวางแผนไว้แล้ว พรุ่งนี้เย็นพวกมันจะบุกโจมตีเมือง…ไม่ใช่แค่นั้น อสูรยักษาราตรียังพูดถึงบิดาแห่งสวรรค์อีก"
"ผมรู้ครับ บิดาแห่งสวรรค์-อุลดิส เป็นหนึ่งในอสูรระดับเทพเจ้า"
"เธอก็รู้นี่ ว่ามันเป็นอสูรระดับเทพเจ้า…แล้วเธอยังจะอยู่ที่นี่อีกเหรอ? ไม่กลัวตายรึไง!" ฉินเยี่ยนหรันตะโกนเสียงดัง
เซียวซิงหยูรักชีวิตตัวเองมาก ตามหลักการพัฒนาแบบไม่ประมาท ตัวเลือกที่ดีที่สุดตอนนี้คือขึ้นรถไฟหนีไปจากเมืองนี้พร้อมกับเพื่อนๆ
แต่เซียวซิงหยูก็ยังมีอีกหลักการหนึ่ง:
ความมั่งคั่งมักอยู่ท่ามกลางอันตราย!
ตอนนี้คะแนนสอบกลางภาคของเซียวซิงหยูอยู่ที่ระดับ SS
เเต่ภารกิจพิเศษที่ระบบมอบหมายกำหนดว่าคะแนนต้องถึงระดับ SSS
จากสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนว่าจะมีโอกาสได้คะแนนระดับ SSS ก็ต่อเมื่ออยู่ที่นี่ ต่อสู้เคียงข้างโจวซงและคนอื่นๆเพื่อปกป้องเมืองเเล้วสร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่กว่า
พูดก็พูดเถอะ รางวัลของภารกิจมันยั่วใจเหลือเกิน!
หินพลังอสูรระดับ SSS สุ่ม + คูปอง 20,000 แต้ม
รางวัลมากมายขนาดนี้ จะช่วยให้เซียวซิงหยูมีไพ่ตายเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ความแข็งแกร่งก็จะพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดด
"น้องซิงหยู ฟังพี่เถอะ ออกไปจากที่นี่นะ"
"พี่เยี่ยนหรัน พี่อย่าพูดอีกเลย ยังไงผมก็จะอยู่ที่นี่"
"เจ้าเด็กคนนี้..."
ฉินเยี่ยนหรันไม่สามารถโน้มน้าวเซียวซิงหยูได้ สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้
……
เวลาห้าทุ่ม
ณ ห้องประชุมในจวนเจ้าเมือง
โจวซงได้ทำการเรียกประชุมด่วน
หลิวรุ่ยเจี๋ย ซุนล่าง และปรมาจารย์อสูรระดับหัวหน้าทีมขึ้นไปทั้งหมดต่างมาเข้าร่วมประชุม
สมาชิกกิลด์นภา รวมถึงเซียวซิงหยูและซ่างกวนเฉียนก็เข้าร่วมประชุมด้วยเช่นกัน
"จากคำพูดก่อนตายของอสูรยักษาราตรี, พรุ่งนี้เย็น กองทัพอสูรจะเข้าโจมตีเมืองหวงหยาน พวกท่านมี ความคิดเห็นอย่างไรกันบ้าง?"
ฉินเยี่ยนหรันลุกขึ้นยืน พรางกล่าวอย่างหนักแน่น "ท่านเจ้าเมือง กิลด์นภาของพวกเราได้ร่วมมือกับท่านมานาน ในยามมีภัยเเบบนี้ พวกเราจะไม่หนีไปใหน…พวกเราจะอยู่ที่นี่ ร่วมต่อสู้เคียงข้างท่าน"
โจวซงยกมือเเสดงความขอบคุณฉินเยี่ยนหรัน
"ขอบคุณกิลด์นภามากสำหรับความช่วยเหลือครั้งนี้ ฉันจะไม่มีวันลืมบุญคุณนี้เลย!"
"อย่างไรก็ตามท่านเจ้าเมือง ถ้าผู้นำกองทัพอสูรที่กำลังจะบุกเมืองเป็น บิดาแห่งสวรรค์ - อุลดิสจริงๆล่ะก็ ด้วยกำลังของพวกเราเกรงว่า..." ฉินเยี่ยนหรันขมวดคิ้วด้วยความกังวล
ฉินเยี่ยนหรันไม่ได้พูดต่อ แต่ทุกคนก็เข้าใจความหมายได้อย่างชัดเจน
หากต้องเผชิญหน้ากับอสูรระดับเทพเจ้า ปรมาจารย์อสูรที่ต่ำกว่าระดับ 8 ดาว ก็ไม่ต่างอะไรจากเศษอาหารสำหรับอีกฝ่าย
หลิวรุ่ยเจี๋ยหน้าซีดเผือด พรางกล่าวเสียงเบา "ต่อให้เป็นปรมาจารย์อสูรระดับ 8 ดาว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอสูรระดับเทพเจ้า ก็คงรับมือได้แค่ไม่กี่รอบเท่านั้น"
"ใช่ครับ แถมบิดาแห่งสวรรค์ - อุลดิส ยังเป็นอสูรกลายพันธุ์ระดับเทพเจ้าอีก อย่างน้อยต้องเป็นปรมาจารย์อสูรระดับ 9 ดาว ถึงจะพอสู้ได้" ซุนล่างแสดงความคิดเห็นเช่นกัน
โจวซงเองก็กำลังลำบากใจอย่างมาก เขาเป็นปรมาจารย์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองนี้…เเต่ก็เป็นเเค่ระดับ 7 ดาวเท่านั้น
รองลงมาคือหลิวรุ่ยเจี๋ยและซุนล่าง, ทั้งสองคนมีระดับ 6 ดาว
ส่วนทหารในกองทัพ ส่วนใหญ่มีระดับ 4 ดาวและ 5 ดาว
เเละเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง แม้จะมีกำลังพลระดับต่ำมากเท่าใดมันก็ไร้ค่าอยู่ดี
"ท่านเจ้าเมือง ท่านมีโทรศัพท์ดาวเทียมไหมคะ?"
"มี ฝ่าบาทจะ..."
"ข้าจะติดต่อท่านแม่ทัพ ขอให้ส่งปรมาจารย์อสูรระดับ 9 ดาวมาช่วยเมืองหวงหยาน"
โจวซงตื่นเต้นมาก ราวกับคว้าก้อนหินที่ช่วยให้รอดตายได้
"เร็วเข้า! องค์หญิงต้องการโทรศัพท์ดาวเทียม!"
หลังจากนั้น ซ่างกวนเฉียนก็ถือโทรศัพท์ดาวเทียมออกไปนอกห้องประชุม ห้านาทีต่อมาเธอก็กลับเข้ามา
"ท่านแม่ทัพตกลงตามคำขอของข้า จะส่งแม่ทัพใหญ่ลู่หมิงเซียวมาช่วย"
ลู่หมิงเซียว มีตำเเหน่งเช่นเดียวกับมู่หรงจินและไป๋หยู…เป็นหนึ่งในแม่ทัพใหญ่ของประเทศ
มู่หรงจิ้นและไป๋หยู เป็นผู้บัญชาการทหารเรือและทหารบกตามลำดับ
ส่วนลู่หมิงเซียวเป็นผู้บัญชาการทหารอากาศ เป็นปรมาจารย์อสูรระดับ 9 ดาว
มีข่าวลือว่า หากแม่ทัพใหญ่ทั้งสามสู้กัน…ลู่หมิงเซียวจะไม่มีทางแพ้!
เพราะจากผลงานที่ผ่านมา ลู่หมิงเซียวไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว
"องค์หญิง ผมขอขอบคุณท่านแทนชาวเมืองหวงหยานทุกคน!"
โจวซงรู้ดีว่า ถ้าไม่มีซ่างกวนเฉียนโทรศัพท์ไป การจะได้รับความช่วยเหลือคงยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์
เพราะการวางกำลังทางยุทธศาสตร์ของประเทศมีความเข้มงวดมาก…ปรมาจารย์อสูรระดับ 9 ดาวทุกคนต่างมีหน้าที่รับผิดชอบ ไม่สามารถละทิ้งฐานที่มั่นของตนได้
การจะโยกย้ายปรมาจารย์อสูรระดับแม่ทัพใหญ่ มาช่วยเมืองหวงหยานที่แสนห่างไกลเช่นนี้ มีเพียงองค์หญิงซ่างกวนเฉียนเท่านั้นที่ทำได้
เซียวซิงหยูเดินมากระซิบข้างๆ ซ่างกวนเฉียน "องค์หญิง ท่านแม่ขององค์หญิงได้บอกไหมว่าท่านลู่หมิงเซียวจะมาถึงเมืองหวงหยานเมื่อใด?"
"พรุ่งนี้เช้า"
"เวลาใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?"
"ราวๆหกโมงเช้า พอฟ้าสางก็จะมาถึง"
เซียวซิงหยูกัดริมฝีปาก สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาเล็กน้อย
"หวังว่าก่อนฟ้าสาง จะไม่มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นนะ"
…………………….