บทที่ 12 : ในเมืองเจียงโจว เขาคือสวรรค์

ยามรักษาความปลอดภัยหลายคนรวดเร็วล้อมรอบเยี่ยวชิว พับแขนเสื้อ ดูท่าพร้อมจะลงมือทุกเมื่อ

ไป๋ปิงพูดร้อนรน "รองผู้อำนวยการกัว เยี่ยวชิวเป็นคนของแผนกศัลยกรรม ช่วยเห็นแก่หน้าฉันสักครั้งได้ไหม?"

กัวต้าหนูช้อนตามองไป๋ปิงเย็นชา พูด "ลูกชายฉันก็เป็นคนของแผนกศัลยกรรม ทำไมเธอไม่ปกป้องลูกชายฉัน?"

ไป๋ปิงพูดไม่ออกทันที

"หัวหน้าไป๋ วันนี้ฉันจะเอาเรื่องแค่ไอ้หนูนี่ หวังว่าเธอจะไม่ขัดขวาง ไม่งั้น อย่าโทษว่าฉันไม่เห็นหน้าเธอ" กัวต้าหนูตะโกนสั่งยามรักษาความปลอดภัย "จัดการมัน"

"เดี๋ยวก่อน!" ไป๋ปิงรีบพูด "รองผู้อำนวยการกัว พวกนี้เป็นยามของโรงพยาบาล ไม่ใช่นักเลงของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์สั่งให้พวกเขาทำร้ายคน"

"น่าขำ! ฉันเป็นรองผู้อำนวยการบริหาร นอกจากผู้อำนวยการแล้ว ฉันสั่งใครก็ได้ รวมทั้งเธอด้วย!"

"ตามระเบียบการบริหารโรงพยาบาล ผู้บริหารไม่มีสิทธิ์ใช้อำนาจในทางมิชอบ"

"อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระพวกนั้น ตอนนี้ฉันแค่อยากแก้แค้นให้ลูกชาย พวกแกลงมือได้!"

เห็นยามหลายคนกำลังจะลงมือ ในภาวะคับขัน ไป๋ปิงก้าวมายืนขวางหน้าเยี่ยวชิว ตะโกน "ฉันอยากดูว่าใครกล้าลงมือ!"

ยามพวกนั้นรู้จักไป๋ปิงดี จึงลังเลทันที

"รองผู้อำนวยการกัว จะทำยังไงดีครับ?" ยามคนหนึ่งถาม

กัวต้าหนูจ้องไป๋ปิงด้วยสายตาไม่ดี พูดว่า "หัวหน้าไป๋ เธอจะเป็นศัตรูกับฉันจริงๆ หรือ?"

"รองผู้อำนวยการกัวเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้จะเป็นศัตรูกับคุณ แค่อยากเตือนว่า ในฐานะผู้บริหารโรงพยาบาล ต้องระวังภาพลักษณ์ การสั่งยามทำร้ายคนไม่ถูกต้อง"

"แล้วตอนมันทำร้ายลูกชายฉัน ทำไมเธอไม่ห้าม?" กัวต้าหนูตะโกน "วันนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามฉันแก้แค้นให้เสี่ยวฉงไม่ได้"

"พวกแก จัดการไอ้หนูนั่น"

"มีปัญหาอะไร ฉันกัวต้าหนูรับผิดชอบเอง!"

พูดถึงขนาดนี้แล้ว ยามพวกนั้นก็ไม่ลังเลอีก

"หัวหน้าไป๋ กรุณาหลบไปครับ ไม่งั้นอย่าโทษว่าพวกเราไม่สุภาพ" ยามคนหนึ่งพูด

เยี่ยวชิวก็พูด "หัวหน้าไป๋ คุณหลบไปเถอะ พวกนี้ผมรับมือไหว"

"แต่ว่า......"

"หัวหน้าไป๋ กรุณาเชื่อใจผม"

ใบหน้าเยี่ยวชิวเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาได้ย่อยการถ่ายทอดมาบ้างแล้ว แม้จะเพียงเล็กน้อย แต่ก็พอจะรับมือยามพวกนี้ได้

"งั้น... ระวังตัวด้วย" ไป๋ปิงลังเลครู่หนึ่ง แล้วพาเฉียนจิ้งหลานถอยไปด้านข้าง

เยี่ยวชิวเผชิญหน้ากับยามหลายคนตามลำพัง

ยามเหล่านั้นจ้องเยี่ยวชิว กำหมัดแน่น เตรียมจะลงมือ

ทันใดนั้น------

"โครม" รถเมย์บัคคันหนึ่งพุ่งเข้ามาจากประตูใหญ่ด้วยความเร็วสูง แล้วเบรกหมุนมาจอดตรงหน้ากัวต้าหนู

ประตูรถเปิด ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก้าวลงมาจากที่นั่งคนขับ

เขามีสีหน้าเด็ดเดี่ยว แววตาดุดัน

เห็นชายวัยกลางคน เยี่ยวชิวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย จ้าวยุนมาทำไม?

พอเห็นชายวัยกลางคน กัวต้าหนูก็ทิ้งกัวเสี่ยวฉงทันที รีบเดินไปต้อนรับ ถามอย่างนอบน้อม "คุณจ้าว วันนี้ลมอะไรพัดให้คุณมาที่นี่?"

จ้าวยุนกวาดตามองรอบๆ สีหน้าไม่เปลี่ยน พูดเรียบๆ "ฉันมาธุระนิดหน่อย"

"คุณจ้าว คุณไม่ต้องมาเองหรอกครับ มีอะไรแค่สั่งมา ผมจัดการให้เรียบร้อยแน่นอน" กัวต้าหนูก้มหัวคำนับ ดูเหมือนทาสรับใช้

"คุณน่ะหรือ?" จ้าวยุนเพิ่งมองกัวต้าหนูเต็มตา พูดว่า "งานที่ราชามังกรสั่ง คุณจัดการไหวหรือ?"

ราชามังกร!

ได้ยินชื่อนี้ ใจกัวต้าหนูสั่นสะท้าน

พร้อมกันนั้น ความสงสัยก็หนักขึ้น

ทำไมราชามังกรส่งคุณจ้าวมาที่โรงพยาบาล?

หรือว่ามีคนสำคัญมาพักรักษาตัวที่นี่?

ไม่น่าใช่นะ!

ถ้ามีคนสำคัญมาพักที่โรงพยาบาลเจียงโจว ในฐานะรองผู้อำนวยการบริหาร เขาต้องรู้แน่ๆ

ตอนนั้นเอง เห็นจ้าวยุนเดินมาที่เยี่ยวชิว พูดว่า "คุณหมอเยี่ยว เราได้เจอกันอีกแล้ว"

"สวัสดีครับคุณจ้าว" เยี่ยวชิวสุภาพมาก

"คุณหมอเยี่ยว ตอนนี้คุณว่างไหม?" จ้าวยุนถาม

"คงไม่ว่าง" เยี่ยวชิวชี้ไปที่ยามหลายคน พูดว่า "พวกเขากำลังจะจัดการผมน่ะครับ"

จ้าวยุนเงยหน้า กวาดตามองยามเหล่านั้นด้วยสายตาคมกริบ

ทันใดนั้น ยามพวกนั้นราวกับถูกเสือจ้อง ใจสั่น ถอยหลังพร้อมกันหลายก้าว

พวกเขาเห็นแววฆาตกรในดวงตาจ้าวยุน

คนคนนี้ มือเปื้อนเลือดมาแล้วแน่ๆ

"กัวต้าหนู เกิดอะไรขึ้น?" จ้าวยุนถามเสียงต่ำ

กัวต้าหนูรีบตอบ "คุณจ้าวครับ เยี่ยวชิวทำให้ลูกชายผมพิการ ผมกำลังจะแก้แค้น"

"ลูกชายคุณหรือ?" จ้าวยุนช้อนตามองกัวเสี่ยวฉงที่นอนอยู่บนพื้น พูดว่า "ยังไม่ตายเลย จะแก้แค้นอะไร?"

พูดแค่นี้ ทุกคนตะลึง

กัวต้าหนูไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของจ้าวยุน ถามว่า "คุณจ้าว หมายความว่า......"

จ้าวยุนพูด "คุณหมอเยี่ยวเป็นเพื่อนของราชามังกร ผมได้รับคำสั่งจากราชามังกร มาเชิญคุณหมอเยี่ยวไปที่คฤหาสน์"

"อะไรนะ? เขาเป็นเพื่อนของราชามังกร?" กัวต้าหนูมองเยี่ยวชิวอย่างไม่อยากเชื่อ

ตามที่เขารู้ เพื่อนของราชามังกรล้วนเป็นคนแก่อายุเกินหกสิบ และเป็นผู้มีอิทธิพลที่แค่เหยียบพื้นก็ทำให้เมืองเจียงโจวสั่นสะเทือน

เยี่ยวชิวอายุแค่ยี่สิบกว่า เป็นแค่หมอทดลองงาน จะเป็นเพื่อนราชามังกรได้อย่างไร?

เรื่องนี้ มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือเปล่า?

"ยังไง สงสัยว่าฉันโกหกหรือ?" สีหน้าจ้าวยุนไม่พอใจ ชี้ไปที่รถเมย์บัค บอกกัวต้าหนู "ไม่เชื่อ คุณดูเองก็ได้ นั่นเป็นรถประจำตำแหน่งของราชามังกร"

"คุณจ้าวล้อเล่นแล้ว ผมจะกล้าสงสัยคุณได้อย่างไร" กัวต้าหนูพูดพลางแอบมองทะเบียนรถเมย์บัค

เจียงเอ 88888!

ทะเบียนที่มีเพียงหนึ่งเดียว

นี่คือรถของราชามังกรแน่นอน

กัวต้าหนูเริ่มหวาดกลัว

ราชามังกรถึงกับส่งองครักษ์ส่วนตัว ขับรถประจำตำแหน่งมารับเยี่ยวชิว สิทธิพิเศษนี้ไม่ธรรมดาเลย เยี่ยวชิวกับราชามังกรมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

เป็นแค่เพื่อนจริงๆ หรือ?

จ้าวยุนพูด "ตอนนี้ผมจะพาคุณหมอเยี่ยวไปพบราชามังกร คุณมีความเห็นอะไรไหม?"

"ผมไม่มีความเห็นครับ"

กัวต้าหนูจะกล้ามีความเห็นได้อย่างไร แม้เขาจะเป็นรองผู้อำนวยการบริหารโรงพยาบาลเจียงโจว แต่ต่อหน้าผู้มีอิทธิพลตัวจริง เขาไม่ต่างอะไรกับหมาตัวหนึ่ง

"ไม่มีความเห็นก็ดี ถ้ามี เอาที่ผม" จ้าวยุนฉายแววอำมหิตบนใบหน้า

ใจกัวต้าหนู "วูบ" ความรู้สึกไม่สบายใจแล่นไปทั่วร่าง รีบยิ้มประจบ "คุณจ้าวครับ ต่อให้ผมมีความกล้าพันเท่า ผมก็ไม่กล้ามีความเห็นกับคุณหรอก!"

"ดีที่สุด คุณหมอเยี่ยว เชิญครับ!" จ้าวยุนเปิดประตูรถให้เยี่ยวชิวเอง

เห็นภาพนี้ กัวต้าหนูตาเต้น นี่มันสิทธิพิเศษระดับผู้มีอิทธิพลชัดๆ!

"ผมอยากพาแม่ไปด้วยได้ไหม?" เยี่ยวชิวถาม

จ้าวยุนมองเฉียนจิ้งหลาน พยักหน้า "แน่นอน"

เยี่ยวชิวพยุงเฉียนจิ้งหลานขึ้นรถ พูดกับไป๋ปิง "หัวหน้าไป๋ ขอบคุณสำหรับวันนี้ วันหลังผมจะเลี้ยงข้าวตอบแทนนะครับ"

เห็นเยี่ยวชิวจะไป กัวเสี่ยวฉงร้อนใจ "พ่อ ทำไมปล่อยให้พวกเขาไป รีบหยุดเยี่ยวชิวไว้ ฆ่ามัน......"

"หุบปาก!"

กัวต้าหนูจ้องกัวเสี่ยวฉงด้วยสายตาดุดัน แล้วก้มหัวคำนับ "คุณจ้าว เดินทางปลอดภัยครับ!"

จ้าวยุนพาแม่ลูกเยี่ยวชิวจากไป

จนถึงตอนนั้น กัวต้าหนูถึงได้ถอนหายใจยาว ยืดตัวขึ้น

กัวเสี่ยวฉงทนไม่ไหว ถามเสียงแข็ง "พ่อ ทำไมปล่อยเยี่ยวชิวไป? พ่อไม่แก้แค้นให้ลูกแล้วหรือ?"

กัวต้าหนูพูดอย่างขมขื่น "เรื่องวันนี้ เราคงต้องยอมแพ้"

"ทำไม?"

"เพราะเขาเป็นเพื่อนของราชามังกร"

"แค่นี้เอง?" กัวเสี่ยวฉงโกรธ "ราชามังกรเป็นใคร? ทำไมพ่อต้องกลัวเขาด้วย? หรือเขาเหนือกว่าสวรรค์?"

กัวต้าหนูถอนหายใจยาว พูดว่า "ในเมืองเจียงโจว ราชามังกรคือสวรรค์!"

(จบบท)