บทที่ 492 จดจำเจ้าไว้แล้ว
บทที่ 492 จดจำเจ้าไว้แล้ว ขณะนั้น เฉินโส่วอี้ ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นและฟันไปในอากาศ พลังที่มองไม่เห็นกวาดผ่านกำแพงจนเกิดรอยร้าว เสียงของวัตถุหนักตกกระทบพื้นดังขึ้นจากด้านนอก เขารีบเปิดหน้าต่างแล้วกระโดดลงไป สิ่งมีชีวิตแห่งเงาตัวหนึ่งถูกฟันจนหน้าอกเปิดโลหิตไหลพราก มันล้มลงพื้นก่อนจะพยายามลุก...
