บทที่ 47 - หยานเอ๋อร์ขอร้อง

บทที่ 47 - หยานเอ๋อร์ขอร้อง

แสงและเงาจางหาย หลินหยางยืนอย่างอ่อนแรงแต่สง่าบนเวที หลังตรงดั่งไม้บรรทัด!

ใบหน้าซีดขาวและฝีเท้าที่ไม่มั่นคงแสดงให้เห็นว่าเพียงลมอ่อนๆ ก็อาจพัดให้เขาล้มได้

แต่เขาก็ยังยืน ยืนอย่างภาคภูมิและเข้มแข็ง: "ข้า... ชนะแล้ว!"

เขาไม่ได้พูดอย่างประกาศชัย แต่เหมือนกำลังบอกเล่า บอกเล่าความจริงที่สมควรเป็นเช่นนั้น

เขา หลินหยาง จอมยุทธ์ระดับสองเอาชนะจอมยุทธ์ระดับสี่ ราวกับเป็นกฎของฟ้าดิน ราวกับเป็นเรื่องที่ควรจะเป็น

โม่ชิงกวงจ้องหลินหยางไม่วางตา ธาตุข่ม ระดับกดข่ม หลินหยางก็ชนะได้แบบนี้

แม้เขาจะเชื่อคำพูดของโม่ฟานที่ว่า "หลินหยางจะชนะ" แต่ก็หวังว่าจะเป็นการบาดเจ็บทั้งสองฝ่าย

น่าเสียดาย หลินหยางตอนนี้นอกจากดูอ่อนแรงมาก ดูเหมือนไม่มีบาดแผลรุนแรงใด

"ระดับสวรรค์ ระดับสวรรค์!" โม่ชิงกวงพึมพำ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นวิชายุทธ์ระดับสวรรค์ พลานุภาพนั้น ราวกับติดต่อกับเทพเจ้า ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้

ลองถามหน่อย หากเป็นเขาเผชิญกับท่าเทพเพลิงโกรธอันน่ากลัวนี้ จะรับไหวหรือไม่?

เห็นสีหน้าครุ่นคิดของโม่ชิงกวง หลินหยางยิ้ม ยิ้มอย่างมีความสุข อย่างสะใจ

"เจ้าไม่อยากเห็นท่าที่ข้าซ่อนไว้หรอกหรือ? ตอนนี้เจ้าเห็นแล้ว เจ้า รับไหวหรือ?" หลินหยางหัวเราะเย็นในใจ "คัมภีร์เนี่ยนฮวาจะวิเศษอะไร? สุดท้ายก็แค่ระดับดิน ต่างกันราวฟ้ากับดิน ต่างกันราวเมฆกับโคลน!"

"รอบนี้ หยางหลินชนะ!" ผ่านไปครู่ใหญ่ กรรมการจึงประกาศผลการแข่งขัน

ผู้ชมที่ตกอยู่ในความตกตะลึงจึงได้สติ

หลินหยาง ชนะอีกแล้ว! แม้แต่เทียนเซิ่งระดับสี่ ก็ไม่อาจหยุดยั้งก้าวเดินของเขา

ต้องรู้ว่า เข้ารอบ 16 คนแล้ว มีสิทธิ์เข้าสอบในวัง แย่งชิงตำแหน่งบัณฑิตเอกฝ่ายบู๊! ด้วยพลังของหลินหยาง ยังจะมีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้? ขวางชิงหรือ? เขาแค่ระดับสองนะ! จอมยุทธ์ระดับสี่ยังพ่ายแพ้ ผู้คนยิ่งไม่มั่นใจว่าขวางชิงจะหยุดยั้งหลินหยางในการสอบในวังได้หรือไม่ แทบจะสิ้นหวัง

ยิ่งกว่านั้นบางคนแทบจะเจ็บปวดตรงนั้น: "จักรวรรดิเทียนเสวียนของเรา จะต้องรับความอับอายเช่นนี้จริงๆ หรือ?"

หานเหยียนเหรินและคนอื่นๆ ไม่รู้ว่ากลับมาถึงจวนหยานอวี้ได้อย่างไร ทุกคนอยู่ในสภาพเหม่อลอยตลอดทาง

การแสดงพลังอันแข็งแกร่งของหลินหยางสั่นคลอนความมั่นใจของพวกเขาอย่างรุนแรง รวมถึงโม่ชิงกวงด้วย

โม่ชิงกวงถามโม่ฟานอย่างสับสน: "ท่านปู่ ท่านว่า ข้าจะชนะเขาได้หรือไม่?"

"เจ้ายังอยากแพ้อีกครั้งหรือ?" โม่ฟานพูดเรียบๆ

เทพเพลิงโกรธของหลินหยาง แต่เดิมก็เป็นวิชายุทธ์ทรงพลังที่เขาออกแบบให้หลินหยางโดยเฉพาะ เริ่มต้นที่ระดับสวรรค์!

ยิ่งพลังเพิ่มขึ้น ยิ่งมีพลานุภาพมากขึ้น เป็นวิธีต่อสู้ข้ามระดับ

แต่ตามการกำหนดเดิม นี่ควรเป็นสิ่งที่หลินหยางฝึกสำเร็จตอนเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ ไม่คิดว่าหลังจากโม่ชิงกวงแย่งคัมภีร์เนี่ยนฮวาไป หลินหยางจะฝึกเทพเพลิงโกรธสำเร็จก่อนกำหนด!

แม้จะเห็นได้ว่ามีผลข้างเคียงค่อนข้างมาก แต่พลังก็แข็งแกร่งจริงๆ

สถานการณ์พัฒนามาถึงจุดนี้ เกินการคาดการณ์ของเขา ดูเหมือนหลินหยางจะฝึกฝนหนักกว่าในเรื่องเดิมมาก

"แต่นั่นเป็นวิชายุทธ์ระดับสวรรค์นะ!" โม่ชิงกวงทั้งอิจฉาทั้งกังวล

หลินหยางผู้นั้นทำไมโชคดีเช่นนี้ เกิดมาพร้อมกระดูกระดับสวรรค์ ยังมีเซียนยาคอยคุ้มครอง ให้วิชายุทธ์ขั้นสูงและแนะนำการปรุงยา

ข้าโม่ชิงกวงก็เป็นยอดคนเช่นกัน เหตุใดจึงโชคร้ายเช่นนี้?

ในใจโม่ชิงกวง เกิดความไม่ยอมรับอย่างลึกซึ้ง

"เฮ้อ จิตใจยังด้อยอยู่มาก! สมควรแล้วที่เจ้าเป็นแค่ตัวละครเล็กๆ ที่มีชีวิตไม่ถึงสิบบท" เห็นโม่ชิงกวงท้อแท้เช่นนี้ โม่ฟานถอนหายใจในใจ

โม่ฟานตวาดเสียงเย็น: "หากเจ้าหวาดกลัวก่อนการต่อสู้! เจ้าก็แพ้แล้ว ชาตินี้ เจ้าก็ไม่มีทางเหนือกว่าเขา!"

"แต่ว่า..."

"ไม่มีแต่! เขาฝืนใช้วิชายุทธ์ระดับสวรรค์ สูญเสียมหาศาล ต้องทิ้งปัญหาแฝงไว้แน่ พรุ่งนี้สอบในวัง เขาจะฟื้นฟูได้หรือไม่ยังไม่แน่! แม้เขาจะฟื้นฟูได้ มีข้าอยู่ เจ้าก็ไม่แน่ว่าจะพ่ายแพ้ในมือเขา!" โม่ฟานพูดต่อ

"จริงหรือ?" โม่ชิงกวงดูลังเล

"เจ้าไม่เชื่อข้าแก่หรือ?"

โม่ชิงกวงได้ยินแล้วใจสงบลง โม่ฟานทำให้เขาฟื้นคืนชีพได้ ตลอดมา คำทำนายทั้งหมดของท่านปู่เป็นจริงทุกอย่าง!

ทำให้เขาโม่ชิงกวงไม่อาจไม่เชื่อ! ตาเขาเปล่งประกายมุ่งมั่นอีกครั้ง ใช่ มีท่านปู่อยู่ ข้าไม่กลัวใครทั้งนั้น!

เห็นโม่ชิงกวงมีความมั่นใจอีกครั้ง โม่ฟานจึงวางใจ

เขาช่วยให้โม่ชิงกวงเพิ่มพลังได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่อาจแทนที่การขัดเกลาจิตใจ โม่ชิงกวงเกิดมาพร้อมช้อนเงินช้อนทอง ไม่เคยผ่านความล้มเหลวครั้งใหญ่ จิตใจย่อมไม่แกร่งเท่าหลินหยางที่ผ่านการเยาะเย้ยและรังแก ต้องการการชี้แนะจากเขามาก มิเช่นนั้น อนาคตยากจะมีความสำเร็จใหญ่

"เจ้าไม่อยากลองวิชาฝึกนรกหรอกหรือ? รอการสอบขุนนางฝ่ายบู๊ครั้งนี้จบ ข้าจะพาเจ้าลอง" โม่ฟานพูดเบาๆ

"ขอรับ! หลานจะไม่ทำให้ท่านปู่ผิดหวัง!" โม่ชิงกวงพยักหน้าด้วยความยินดี

"ปังๆๆ" ตอนนี้ มีเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก

โม่ชิงกวงเปิดประตูดู พบว่าเป็นหานเหยียนเหริน กำลังมองเขาด้วยดวงตางามที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า

"ขวางชิง เจ้าชนะเขาได้ใช่ไหม?" น้ำเสียงของหานเหยียนเหรินไม่มีความร่าเริงและหยิ่งผยองเหมือนวันก่อน แฝงความหวัง

"เข้ามานั่งก่อน" โม่ชิงกวงเชิญหานเหยียนเหรินเข้ามาในห้อง ทั้งสองนั่งลง

"ขวางชิง เจ้าชนะเขาได้ใช่ไหม?" หานเหยียนเหรินมองเขาด้วยความหวัง ดวงตามีท่าทีหลบเลี่ยง กลัวจะได้ยินคำปฏิเสธจากปากโม่ชิงกวง

โม่ฟานรีบเตือน: "ขอของ! ขอของ! ในวังมีหยกนับหมื่นปี มีประโยชน์ต่อการฝึกฝนมาก บอกว่าเจ้าต้องการใช้มันฝึกฝนหนึ่งปี!"

หยกนับหมื่นปีเป็นสมบัติล้ำค่าของราชวงศ์เทียนเสวียน หยกนี้มีผลในการทำให้จิตใจมั่นคง หลีกเลี่ยงการเข้าสู่ภาวะคลั่ง

สำคัญกว่านั้น พลังความเย็นของมันสามารถลดความเร็วการหมุนเวียนของพลังแท้ได้มาก ทำให้พลังแท้เข้มข้นบริสุทธิ์ยิ่งขึ้น! เป็นสมบัติล้ำค่าในการฝึกฝน

"องค์หญิงเก้า เขามีวิชายุทธ์ระดับสวรรค์!" โม่ชิงกวงได้ยินแล้วรู้ว่าท่านปู่ต้องการเรียกค่าตอบแทนอีกแล้ว พูดเบาๆ

หานเหยียนเหรินพยักหน้า: "ข้ารู้ เขามีวิชายุทธ์ระดับสวรรค์ แต่ข้าเห็นออกว่า เขาก็มองเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ข้าเชื่อว่า เจ้าต้องมีวิธีเอาชนะเขา ใช่ไหม!"

พลังของหลินหยางไม่อาจสงสัยได้แล้ว ตอนนี้ผู้เข้ารอบ 16 คน นอกจากขวางชิงที่หลินหยางมองว่าเป็นศัตรูใหญ่ ไม่มีใครต่อกรกับหลินหยางได้แล้ว

จอมยุทธ์ระดับสี่ยังแพ้ พวกเขาถามตัวเอง ไม่มีความสามารถเอาชนะเทียนเซิ่งข้ามระดับเหมือนหลินหยาง ท่าเทพเพลิงโกรธนั้น ไม่เพียงทำลายเทียนเซิ่ง แต่ยังทำลายความมั่นใจของพวกเขาด้วย

"เจ้าต้องช่วยพวกเรา! ไม่อาจปล่อยให้สำนักกระบี่หยวนแย่งตำแหน่งบัณฑิตเอกฝ่ายบู๊ไป! มิเช่นนั้นจักรวรรดิเทียนเสวียนของเราจะเสียหน้าหมด ไม่อาจเชิดหน้าขึ้นมาได้อีก! หากเจ้าสามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้ได้ จักรวรรดิเทียนเสวียน จะไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแน่นอน!" เห็นโม่ชิงกวงเงียบ หานเหยียนเหรินพูดอ้อนวอน

นางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว หลิวอู๋อิ่งแพ้ เฉินจริงแพ้ แม้แต่เทียนเซิ่งก็แพ้

ตอนนี้ มีเพียงขวางชิงผู้ที่ทุกคนมองไม่ทะลุนี้ ที่ยังมีความหวังนิดหน่อย

โม่ชิงกวงแกล้งทำเป็นลำบากใจครู่หนึ่ง เอ่ยปาก: "ข้าต้องการหยกนับหมื่นปี!"

(จบบท)