บทที่ 42 ดวงจันทร์เหนือภูผา
“ท่านช่างเป็นยอดคนโดยแท้! ที่แท้ท่านเดาได้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าเราควรเริ่มจากองครักษ์ของเจิ้งไห่หลง จึงสามารถขุดเบาะแสนี้ออกมาได้!” เหอจื้อเอ่ยด้วยแววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม ทว่าเย่คังกลับมีสีหน้างุนงงอยู่ในใจ เดิมทีเขาเพียงตั้งใจจะลงโทษองครักษ์พวกนั้น แต่กลับพบเบาะแสสำคัญโดยบังเอิญเสียอย่างนั้น
