บทที่ 337 : ใกล้ถึงเวลาประหาร
น้ำเย็นที่จื่อซูเตรียมไว้ให้ หนิงเฉินกลับไม่สนใจนาง มัวแต่จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำ จื่อซูได้แต่เอามือปิดหู นั่งรออยู่ด้านนอก หนึ่งคือเป็นห่วงสภาพของหนิงเฉิน สองคือเป็นห่วงอวี่เตี๋ย และแล้ว ความเป็นห่วงของนางก็เป็นจริง หลังผ่านไปสองชั่วยาม อวี่เตี๋ยก็เริ่มร้องขอความช่วยเหลือ "พี่จื่อซู ช่วยด้วย... รีบเข...
