บทที่ 316 : สู้กับราชสีห์อย่างน้อยก็ต้องเป็นสุนัขทิเบต
องค์ชายตุนจ้องหนิงเฉินตาค้าง นิ่งไปนานกว่าจะได้สติ ยอดคน ทีเดียวขึ้นสวรรค์ทีเดียวลงดิน ทำเอาพระองค์งงไปหมด ผ่านไปครู่หนึ่ง องค์ชายตุนจึงได้สติ จับมือกับหนิงเฉิน ยิ้มกล่าว "ข้าไม่ผิดหวังในตัวเจ้า เรามีรสนิยมตรงกัน ร่วมมือด้วยดี!" ปล่อยมือแล้วรีบยกไหสุราขึ้น สีหน้าเสียดาย... นี่เป็นเหมยอิ่งหงที่พระองค...
