บทที่ 29

บทที่ 29

เมื่อเผชิญกับคำถามของโฮคาเงะรุ่นแรก ซึนาเดะและมินาโตะได้แต่นิ่งเงียบอย่างจนปัญญา สถานการณ์ของโคโนฮะในมือพวกเขาเต็มไปด้วยปัญหามากมาย

โลกของมินาโตะดูค่อนข้างมั่นคง ตระกูลอุจิฮะยังไม่ได้ถูกกวาดล้าง แม้ว่าซันนินจะแยกย้ายกันไป แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ และมินาโตะเองก็มีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ทำให้โคโนฮะยังคงรักษาเสถียรภาพไว้ได้

ในทางกลับกัน โลกของซึนาเดะกลับเต็มไปด้วยปัญหา โคโนฮะมีนินจาผู้แข็งแกร่งเหลืออยู่น้อยมาก และจำนวนของพวกเขาก็กำลังลดน้อยลง หมู่บ้านกำลังขาดแคลนกำลังสำคัญ

สิ่งที่ซึนาเดะไม่รู้คือ โลกของเธอกำลังเข้าสู่ช่วงวิกฤต ทั้งจากภัยคุกคามภายในและภายนอก แม้ว่าจะมีนินจาผู้มีพรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นอยู่ เช่น ไมโตะ ไก, ร็อค ลี, นารูโตะ และซาสึเกะ แต่ศักยภาพของพวกเขายังไม่ได้รับการตระหนักอย่างเต็มที่

ฮาชิรามะที่กำลังสังเกตสถานการณ์ของทั้งสองโลก เริ่มเข้าใจถึงความท้าทายที่โคโนฮะต้องเผชิญในอนาคต เขาตัดสินใจอย่างหนักแน่นว่า หากซารุโทบิ ฮิรุเซ็น และชิมูระ ดันโซเข้าร่วมกลุ่มสนทนาเมื่อใด เขาจะเรียกร้องให้กำจัดพวกเขาทันที

"สองคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป พวกเขาใช้โคโนฮะซึ่งเป็นหมู่บ้านนินจาที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเพื่อประโยชน์ส่วนตัว"

อย่างไรก็ตาม ฮาชิรามะยังคงมองม่านแสงต่อไป โดยหวังจะเห็นภาพเหตุการณ์เพิ่มเติม

บนหน้าจอแสดงเหตุการณ์ในปีแรกของโคโนฮะ ช่วงเวลาที่เขาจับมือกับอุจิฮะ มาดาระและร่วมก่อตั้งหมู่บ้าน

ในเวลานั้น โทบิรามะมีความตั้งใจอย่างชัดเจนที่จะให้ฮาชิรามะเป็นโฮคาเงะ เขามีวิสัยทัศน์ที่ลึกซึ้งกว่าและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับตำแหน่งโฮคาเงะ โดยไม่รู้ว่าอุจิฮะ มาดาระแอบได้ยินการสนทนา

"ยิ่งความเกลียดชังมากเท่าไร พลังเนตรวงแหวนก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น คนเช่นนี้ไม่เหมาะสมที่จะเป็นโฮคาเงะ"

ด้วยการกระทำของโทบิรามะ มาดาระเริ่มเชื่อว่าโทบิรามะไม่มีวันสร้างสันติภาพระหว่างตระกูลได้ จึงตัดสินใจออกจากโคโนฮะ

"ในปีที่สองของโคโนฮะ" ฮาชิรามะได้รับตำแหน่งโฮคาเงะอย่างเป็นทางการ และหมู่บ้านเริ่มเจริญรุ่งเรืองภายใต้การนำของเขา

ขณะที่ฮาชิรามะมองเนื้อหาบนหน้าจอ เขารู้สึกตกใจ ราวกับเรื่องที่เคยเลือนลางกลับชัดเจนขึ้น

ฮาชิรามะหันไปจ้องมองโทบิรามะด้วยความไม่พอใจ "ฉันรู้สึกถึงบางอย่างในตอนนั้น! มาดาระอยู่ที่นั่นจริงๆ ใช่ไหม?"

โทบิรามะรู้สึกอับอายเมื่อเห็นสายตาของพี่ชาย ความลับของเขาถูกเปิดเผย แม้ว่าโทบิรามะในตอนนี้จะมาจากอีกโลกหนึ่ง แต่ฮาชิรามะก็ยังไม่ละเว้นจากการตำหนิ

แม้จะมีความพยายาม แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่สามารถนำพาโคโนฮะไปสู่ความรุ่งเรืองร่วมกับมาดาระได้

"ในปีที่สามของโคโนฮะ" หลังจากหมู่บ้านเริ่มประสบความสำเร็จ หมู่บ้านอื่นๆ ก็เริ่มเลียนแบบโครงสร้างของโคโนฮะ หมู่บ้านนินจาใหญ่ เช่น คุโมะ, คิริ, ซึนะ และอิวะ ได้รับการก่อตั้งอย่างเป็นทางการ

ยุคสงครามเซ็นโกคุที่ตระกูลนินจาต่อสู้กันสิ้นสุดลง และโลกนินจาเข้าสู่ยุคของ ห้าหมู่บ้านนินจาใหญ่

"ในปีที่สี่ของโคโนฮะ" เพื่อสร้างความเจริญรุ่งเรืองให้โลกนินจา ฮาชิรามะเชื่อว่าการแจกจ่ายสัตว์หางให้หมู่บ้านอื่นจะช่วยลดความหวาดกลัวและความขัดแย้งลง…

โทบิรามะไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของพี่ชายได้ แต่เขาเสนอแนะว่า "สัตว์หางไม่ควรถูกแจกจ่ายอย่างง่ายดายเช่นนั้น ควรมีการแลกเปลี่ยนด้วยทรัพยากรหรือเงินตราเพื่อสร้างความยุติธรรม"

"เมื่อห้าปีก่อนในโคโนฮะ" หมู่บ้านนินจาทั้งห้าได้รับสัตว์หางของตนเอง ต้องขอบคุณการบริจาคของฮาชิรามะ และภายใต้การนำของเขา ประเทศใหญ่ทั้งห้าได้ลงนามในข้อตกลงสันติภาพ

เมื่อเห็นสิ่งที่ฮาชิรามะทำ โทบิรามะรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งจนแทบอยากโขกหัวตัวเอง เขาเชื่อว่าควรเก็บสัตว์หางทั้งหมดไว้กับโคโนฮะ หากเป็นเช่นนั้น สงครามในวันนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น

"หากเรามีสัตว์หาง เราสามารถใช้มันจัดการกับใครก็ตามที่กล้าท้าทายเรา!" แม้แต่มินาโตะ ซึ่งยังใหม่กับการเมือง ก็เห็นด้วยว่าอุดมการณ์ของฮาชิรามะนั้นมองโลกในแง่ดีเกินไปการกระจายความแข็งแกร่งเพื่อความเสมอภาคจะป้องกันสงครามได้นั้นเป็นความคิดที่ไร้เดียงสา

รากฐานของทุกสิ่งคือ "พลัง" หากไม่มีมัน โลกนินจาจะไม่รอจนกระทั่งการตายของเซ็นจู ฮาชิรามะ เพื่อเริ่มต้นสงครามโลกนินจาครั้งแรก

เมื่อเปรียบเทียบทรัพยากรในดินแดนต่างๆ ดินแดนแห่งไฟที่โคโนฮะตั้งอยู่ มีภูเขาอันสวยงาม น้ำใสสะอาดและทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ ในขณะที่แคว้นอื่นๆ มีข้อจำกัดที่สำคัญ

ดินแดนแห่งหิน (อิวางาคุเระ) เต็มไปด้วยภูเขาและการเดินทางที่ยากลำบาก

ดินแดนแห่งลม (ซึนะงาคุเระ) เป็นทะเลทรายกว้างใหญ่ที่ถูกลมและทรายพัดทำลาย

ดินแดนแห่งน้ำ (คิริงาคุเระ) มีพื้นที่รายล้อมด้วยทะเล ที่ดินกระจัดกระจาย และทรัพยากรส่วนใหญ่จมอยู่ใต้น้ำ

ดินแดนแห่งสายฟ้า (คุโมะงาคุเระ) ตั้งอยู่ในพื้นที่สูงลมแรง และสภาพอากาศที่โหดร้าย

เมื่อเวลาผ่านไป ความไม่สมดุลของทรัพยากรเหล่านี้ทำให้หมู่บ้านอื่นๆ เริ่มจับจ้องมายังดินแดนแห่งไฟที่อุดมสมบูรณ์

ฮาชิรามะเข้าใจความจริงนี้อย่างชัดเจน การที่หมู่บ้านทั้งห้าลงนามในข้อตกลงสันติภาพ ไม่ได้เกิดจากความปรารถนาในสันติภาพที่แท้จริง แต่เป็นเพราะพวกเขาเกรงกลัว "เทพเจ้าแห่งโลกนินจา" หากพวกเขาต้องการโคโนฮะ พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับฮาชิรามะและในเวลานั้น ไม่มีใครสามารถเทียบเท่าพลังของเขาได้

เมื่อทบทวนเหตุการณ์ในอดีต ดวงตาของฮาชิรามะเต็มไปด้วยความเศร้าขณะมองดูฉากการต่อสู้อันยิ่งใหญ่ที่นำไปสู่การตายของเพื่อนรักของเขา อุจิฮะ มาดาระ

คนอื่นๆ ที่เฝ้าดูเหตุการณ์บนม่านแสงต่างตกตะลึง แม้แต่ไรอันเองก็ยังทึ่งกับพลังอันมหาศาลที่เกินกว่าที่เขาคาดไว้ พลังระดับนี้ไม่ได้หยุดอยู่แค่ "ระดับโฮคาเงะ" แต่ก้าวไปสู่ "ระดับซูเปอร์โฮคาเงะ"

ความแข็งแกร่งที่ไร้ขีดจำกัดนี้เตือนใจไรอันถึงความเร่งด่วนในการพัฒนาตนเองในอนาคต เมื่อปีศาจในโลกนินจาปรากฏตัว พลังในระดับซูเปอร์โฮคาเงะจะเป็นเพียงตัวสนับสนุน ผู้ที่จะมีบทบาทสำคัญคือผู้ที่มีพลังระดับ หกวิถี

"ได้แต่หวังว่ารางวัลที่จะได้รับหลังการจัดอันดับครั้งนี้จะมีประโยชน์มากพอ" ไรอันคิดในใจ ขณะที่บทต่อไปของเรื่องรออยู่เบื้องหน้า...