ตอนที่แล้วบทที่ 28 ห้ามเผชิญหน้ากับสวรรค์โดยตรง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 30 ผู้ครองอันดับหนึ่ง

บทที่ 29 ปราดเปรื่องจนต้องตะลึง


บทที่ 29 ปราดเปรื่องจนต้องตะลึง

“เต๋าที่สามารถบรรยายได้ มิใช่เต๋าแท้จริงหรือ?”

“เต๋า, ที่บรรยายได้, มิใช่เต๋าแท้จริง?”

“เต๋า อธิบายได้ มิใช่ สิ่งแท้จริงของเต๋า?”

“เต๋า, ที่กล่าวถึง? มิใช่เต๋าแท้จริง?”

เมื่อโจวไป๋เขียนประโยคเหล่านี้ลงไป คริสตินารู้สึกเหมือนขนทั้งตัวของเธอลุกชัน ความหมายในแต่ละประโยคดูเหมือนจะไม่มีจุดแบ่ง แต่กลับอ่านได้หลากหลายวิธี และทุกครั้งที่อ่าน ความหมายก็แตกต่างกัน ลึกล้ำ ยากจะบรรยาย

“นี่มันหมายความว่าไง?” คริสตินาถามอย่างสงสัย “นาย…นายเขียนอะไรแบบนี้ออกมาได้ยังไง? มีฝีมือเหมือนกันนะ”

“เฮอะ…นี่แค่เริ่มต้น” โจวไป๋ตอบอย่างภูมิใจ “ฉันมีความเข้าใจเกี่ยวกับเต๋าเยอะกว่านี้อีก! ถ้ากฎแห่งความหอมหวานเข้าใจยากเกินไปสำหรับเธอ งั้นฉันจะเขียนอะไรที่ง่ายกว่านี้”

จากนั้นเขาก็เขียนประโยคใหม่: “ชื่อที่สามารถระบุได้ มิใช่ชื่อแท้จริง”

คริสตินาถึงกับเบิกตากว้าง และเริ่มพ่นลมหายใจออกจากจมูกช้าๆ ใบหน้าของเธอแสดงอาการครุ่นคิดราวกับกำลังไตร่ตรองสิ่งลี้ลับที่ลึกซึ้ง

เมื่อเห็นว่าแมวตัวนี้ดูประหลาดใจ โจวไป๋ยิ่งรู้สึกมั่นใจ: ‘ดูเหมือนคัมภีร์เต๋าจะได้ผล? ใช่แล้ว เต๋าก็คือความลี้ลับที่อธิบายยาก ฉันแค่เขียนสองประโยคนี้ก็เพียงพอแล้ว ที่เหลือให้พวกเขาคิดเองเถอะ’

ด้วยความพึงพอใจกับสองประโยคที่เขาเขียน โจวไป๋จึงส่งคำตอบและออกจากห้องสอบพร้อมกับผู้เข้าสอบคนอื่นๆ ก่อนจะถูกนำไปยังห้องโถงพัก

ไม่นานนัก ครูคนหนึ่งเดินเข้ามาและกล่าวกับทุกคน “ทุกคนพักผ่อนก่อนนะ ด้วยระดับการฝึกฝนของผู้คุมสอบ เราจะให้คะแนนเสร็จภายในครึ่งชั่วโมง ขอให้ทุกคนใจเย็นๆ”

ผู้เข้าสอบแต่ละคนหาที่นั่งพักผ่อนตามมุมต่างๆ ในห้องโถง

หลงเหลืออยู่ในมุมหนึ่งคือจั่วเต้า นักเรียนผมยาวที่มีพลังวิญญาณถึง 105 จุด เขายืนอยู่เงียบๆ หายใจอย่างมีจังหวะ ดูเหมือนจะใช้เวลาในการฝึกฝนทุกวินาที

ชายหนุ่มหัวล้านจากรอบก่อนเดินเข้ามาหาเขา พร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จั่วเต้า นายเขียนอะไรลงไปเหรอ? ฉันเข้าใจได้ยันต์มาหนึ่งชุด แต่ยังไม่รู้ว่าจะใช้ทำอะไรได้”

จั่วเต้าตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เทคนิคการหายใจแบบชิงจั้ว”

“เทคนิคหายใจ?” ชายหนุ่มหัวล้านตาเป็นประกาย เทคนิคนี้เป็นพื้นฐานสำคัญของการฝึกเต๋า สามารถดูดซับพลังวิญญาณเพื่อเพิ่มพลังแห่งวิญญาณได้

“สุดยอดเลย นายมองเห็นเทคนิคการหายใจได้จากแผนที่ขโมยพลังสวรรค์ นายคงเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของรุ่นเราแน่ๆ”

จั่วเต้าไม่ตอบ เขาเงยหน้าขึ้นมองไปยังท้องฟ้า จิตใจของเขาไม่ได้อยู่ที่การแข่งขันในรุ่นนี้เลย เขามุ่งมั่นไล่ตามคู่แข่งที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า

‘ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งกว่านี้อีก’

เมื่อจั่วเต้าหันหลังเดินจากไป ชายหนุ่มหัวล้านถามด้วยความสงสัย “นายจะไปไหน?”

จั่วเต้าตอบด้วยเสียงราบเรียบ “ไม่มีอะไรน่าสนใจ อันดับหนึ่งต้องเป็นของฉัน รุ่นนี้…ยังไม่พอ”

ในอีกมุมหนึ่ง จิ่งซิ่วเดินเข้ามาหาโจวไป๋ด้วยรอยยิ้มสดใส “พี่โจว ฉันเข้าใจเพลงหนึ่งจากแผนที่ขโมยพลังสวรรค์ แล้วพี่ล่ะ?”

“เพลง?” โจวไป๋ถึงกับอึ้ง ‘นี่มันอะไรกัน เพลงก็เข้าใจได้งั้นเหรอ? ฉันเขียนแค่สองประโยค มันจะน้อยไปไหม? รู้งี้น่าจะเขียนเพิ่มอีกสักสองสามประโยค’

โจวไป๋เริ่มรู้สึกเสียใจ: ‘แย่จัง ฉันจำได้แค่สองประโยคแรกของคัมภีร์เต๋า ส่วนที่เหลือจำไม่ได้นี่สิ ถ้ารู้ว่าจะมีวันนี้ ฉันน่าจะท่องให้มากกว่านี้’

จิ่งซิ่วถามขึ้น “พี่โจว?”

“อ้อ ฉันเขียนแค่สองประโยค” โจวไป๋กล่าวพร้อมทำหน้าบึ้ง “เธอบอกว่าเธอเข้าใจเพลงหนึ่งงั้นเหรอ? แบบนี้ถ้าฉันเขียนอะไรก็ได้มั่วๆ พวกเขาจะคิดว่าฉันเข้าใจเต๋าหรือเปล่า?”

“คงไม่ใช่หรอก” จิ่งซิ่วเดา “แผนที่ขโมยพลังสวรรค์เป็นสมบัติของรองผู้อำนวยการ เขาน่าจะรู้ว่าสิ่งที่เราเขียนออกมาเกี่ยวข้องกับอะไรบ้าง”

ขณะที่โจวไป๋กำลังจมอยู่ในบทสนทนากับคริสตินา คริสตินาที่เงียบมาตลอดหลังการสอบจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น “ไม่ต้องกังวลไป แค่สองประโยคที่นายเขียน คะแนนของนายคงไม่แย่แน่นอน ว่าแต่นายได้ประโยคนี้มาจากไหน? ไม่มีทางที่นี่จะเป็นระดับความสามารถของนาย”

“หึ” โจวไป๋หัวเราะ “แค่สองประโยคนี้ก็ทำให้เธอตกใจแล้ว? ฉันบอกเลยนะว่าประโยคที่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้งแบบนี้ ฉันพูดออกมาได้สบายๆ”

เขานึกถึงอีกประโยคหนึ่งและกล่าวว่า “เส้นทางแห่งสวรรค์ สูญเสียส่วนเกินเพื่อเติมเต็มส่วนที่ขาด…”

คริสตินาตกตะลึงทันที เธอนิ่งคิดอยู่ชั่วขณะก่อนจะกล่าวด้วยความไม่เชื่อ “นี่มัน…นี่มันคำพูดที่เหมือนหลุดออกมาจากคัมภีร์เต๋าในสมัยโบราณ เป็นการถ่ายทอดความลึกซึ้งของสวรรค์ นายไปเอาประโยคนี้มาจากไหน?”

ในหัวของเธอไม่อาจเชื่อได้เลยว่าโจวไป๋จะพูดประโยคนี้ออกมาด้วยตัวเอง

“แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีต่อไหม?” คริสตินาถาม

โจวไป๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนส่ายหน้า “ลืมไปแล้ว”

แม้เธอจะมั่นใจว่าโจวไป๋ไม่ได้คิดเอง แต่ในตอนนี้ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของคริสตินากลับดูสูงส่งและลึกลับขึ้นอย่างมาก

จิ่งซิ่วที่ยืนมองโจวไป๋นิ่งเงียบ (ขณะที่เขาคุยกับคริสตินาในใจ) ถามขึ้นอีกครั้ง “พี่โจว สองประโยคที่พี่เขียนคืออะไรเหรอ?”

“เต๋าที่สามารถบรรยายได้ มิใช่เต๋าแท้จริง ชื่อที่สามารถระบุได้ มิใช่ชื่อแท้จริง” โจวไป๋ตอบเรียบๆ

“อะไรนะ?” จิ่งซิ่วฟังแล้วขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “หมายความว่าไง? ฉันไม่เข้าใจเลย”

ในอีกมุมหนึ่งของห้องสอบ

กระดาษคำตอบทั้งหมด 1,200 แผ่นลอยขึ้นมาและหมุนเวียนรอบแผนที่ขโมยพลังสวรรค์ บางแผ่นถูกดึงไปยังผู้คุมสอบ ขณะที่อีกส่วนหนึ่งตกลงสู่พื้นและกลายเป็นกระดาษสีเทาซ้อนกันอย่างเรียบร้อย

“อย่าทำผิดเข้าใจผิดกันล่ะ” เจาจิ่วอี้กล่าวพร้อมลูบเครา “แผนที่ขโมยพลังสวรรค์จะแลกเปลี่ยนข้อมูลกับกระดาษคำตอบโดยอัตโนมัติ และจะตัดสินว่าสิ่งที่นักเรียนเขียนสามารถเชื่อมโยงกับแผนที่นี้ได้หรือไม่ สำหรับข้อความมั่วๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง แผนที่ก็จะไม่เสียเวลาอ่าน”

“โอ้? มีคนเข้าใจวิธีการฝึกหายใจเพื่อสุขภาพจากแผนที่นี้ด้วย” ครูผู้คุมสอบหญิงผมหางม้ากล่าวพร้อมรอยยิ้ม “นับว่ามีความเข้าใจดีพอสมควร”

ข้างเธอ ชายหนุ่มที่มีสายตาคมกริบดุจดาบหยิบกระดาษคำตอบแผ่นหนึ่งขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไร้สาระสิ้นดี นักเรียนสมัยนี้คิดอะไรกันอยู่?”

เจาจิ่วอี้ยิ้มบางๆ ก่อนกล่าว “ซิงจวิน อย่าเข้มงวดเกินไปเลย พวกเด็กๆ ก็แค่อยากทำคะแนนให้ดี พวกเขาเลยเขียนมากขึ้นก็เท่านั้น”

จากนั้น เขาหยิบกระดาษคำตอบแผ่นหนึ่งขึ้นมา แต่เมื่อมองดูเนื้อหา เขาขมวดคิ้วทันที “อะไรเนี่ย?”

บนกระดาษคำตอบนั้นวาดภาพหญิงสาวเปลือยนอนอย่างเกียจคร้านบนเตียง

“0 คะแนน!” เจาจิ่วอี้พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง ขณะสายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ใครบังอาจวาดรูปบนกระดาษคำตอบ! แล้วนี่…นี่มัน…”

ครูผู้คุมสอบหญิงผมหางม้าหยิบกระดาษขึ้นมาดู ก่อนหัวเราะออกมา “ลายเส้นนี่งดงามมาก แถมดูเหมือนจะซ่อนกระบวนท่าดาบเอาไว้ด้วยนะ” เธอมองชื่อบนกระดาษแล้วกล่าว “เฉียนหวางซุนคนนี้น่าสนใจจริงๆ รองผู้อำนวยการให้คะแนน 0 แบบนี้จะดีหรือ? ฉันว่าความเข้าใจของเขาอาจจะดีที่สุดในรุ่นนี้เลยก็ได้ และพลังแห่งวิญญาณของเขาก็ถึง 99 แล้วด้วย อาจจะคว้าอันดับหนึ่งก็ได้”

“นิสัยเหลาะแหละแบบนี้” เจาจิ่วอี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดูคะแนนรวมของเขา ถ้าไม่ดีพอก็ต้องกดคะแนนไว้ อย่าให้คนแบบนี้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งเด็ดขาด”

ในตอนนั้นเอง หลี่จงหยางที่ยืนเงียบมาตลอดกลับหัวเราะขึ้น “อาจารย์ ท่านไม่ต้องกังวลว่าเฉียนหวางซุนจะได้อันดับหนึ่งหรอก”

เขายื่นกระดาษคำตอบในมือให้พร้อมกล่าว “ลองดูนี่สิ นี่คือคำตอบของจั่วเต้า…น่าทึ่งจริงๆ เด็กสมัยนี้เก่งกันเกินคาด”

..........

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด