บทที่ 27 สุนัขซื่อสัตย์ผู้กลับใจ
###
“ทำไมถึงเป็นนายได้!?”
เฉินเสี่ยวเป่ยหันไปมองข้างตัว เห็นชายร่างผอมคนหนึ่งยืนอยู่
สายตาเย็นยะเยือก ราวกับงูพิษในโพรงมืด
ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือจินเฟย!
“พูดมากทำไม! คุณสือสั่งมาแล้ว! ถ้านายไม่ยอมคืนภาพ ‘ต้นไม้ผลิใบในฤดูใบไม้ผลิและใบไม้ร่วง’ ฉันจะเอาหัวนายกลับไปแทน!” จินเฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินเสี่ยวเป่ยก็โกรธจัด “สือต้าฟงนี่มันช่างไม่รู้จักความตายจริง ๆ! ยังกล้าส่งนายมาฆ่าฉันอีก!”
“หืม?”
จินเฟยถึงกับชะงักไป สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ท่าทีของเฉินเสี่ยวเป่ยนั้นเกินกว่าที่เขาคาดคิด
ในสายตาของเขา เฉินเสี่ยวเป่ยก็แค่พวกไร้น้ำยา ในสถานการณ์นี้ควรจะคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิต แต่ความจริงกลับตรงกันข้าม เฉินเสี่ยวเป่ยไม่เพียงแต่ไม่มีท่าทีหวาดกลัว กลับแผ่รังสีอันทรงพลังออกมา
“เด็กโง่! ใกล้ตายแล้วยังกล้าข่มคนอื่นอีก! คิดว่าฉัน ‘ราชาโจรหยุนชวน’ จะใจดีหรือไง?”
จินเฟยประกาศชื่อเสียงหวังข่มขวัญเฉินเสี่ยวเป่ย แต่สำหรับเฉินเสี่ยวเป่ยแล้ว ชื่อนี้เป็นเพียงเรื่องน่าหัวเราะ
“ราชาโจรหยุนชวน? ฝีมือกระจอกแบบนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าราชา?” เฉินเสี่ยวเป่ยพูดอย่างดูถูก
“บ้าเอ๊ย! ดูเหมือนถ้าไม่สั่งสอนนาย นายจะไม่รู้ซะแล้วว่าฟ้าสูงแค่ไหน!” จินเฟยขมวดคิ้วแน่น พลางเหวี่ยงฝ่ามือหวังตบหน้าเฉินเสี่ยวเป่ย
จินเฟยมีพลังระดับ ‘แข็งแกร่งขั้นปลาย’ กำลังต่อสู้ 1,000
ขณะที่เฉินเสี่ยวเป่ยมีพลังเพียงระดับ ‘แข็งแกร่งต้นขั้น’ กำลังต่อสู้ 100
ความแตกต่างของพลังทั้งสองฝ่ายนั้นเทียบกันไม่ติด
แต่!
เฉินเสี่ยวเป่ยมีไพ่ตายที่ใช้รักษาชีวิตได้ และนั่นคือที่มาของความมั่นใจของเขา!
“ยืมพลังแห่งเซี่ยงอวี่!”
เฉินเสี่ยวเป่ยตะโกนในใจ
‘ดวงตาสงครามยมโลก’ ทำงานทันที พลังแห่งเซี่ยงอวี่ไหลเข้าสู่ร่างเฉินเสี่ยวเป่ย
ติ๊ง! กำลังต่อสู้ 50,000!
“หืม?”
ฝ่ามือของจินเฟยที่กำลังจะฟาดลงบนเฉินเสี่ยวเป่ย หยุดลงกลางอากาศทันที ไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”
จินเฟยแสดงสีหน้าตกใจสุดขีด
ในตอนนี้ มือของเฉินเสี่ยวเป่ยจับข้อมือของจินเฟยไว้แน่น ราวกับคีมเหล็ก ไม่ว่าจินเฟยจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถดึงออกได้
“โอ๊ย! โอ๊ย!…”
เฉินเสี่ยวเป่ยออกแรงเพียงเล็กน้อย จินเฟยก็ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด
พลังของเซี่ยงอวี่นั้นดุดันไร้เทียมทาน หากเฉินเสี่ยวเป่ยต้องการ เขาสามารถบดข้อมือของจินเฟยให้แหลกคามือได้ทันที
“ปล่อยชีวิตฉันไว้เถอะ! คุณเฉิน…พี่เฉิน…ท่านปู่เฉิน! ได้โปรดไว้ชีวิตฉัน!”
จินเฟยตัวสั่นด้วยความกลัว เหงื่อเย็นไหลอาบใบหน้า ความเจ็บปวดมหาศาลได้ทำลายจิตใจเขาจนสิ้น
เขารู้ดีว่า ตัวเขาไม่มีทางเอาชนะเฉินเสี่ยวเป่ยได้ ทางเดียวคือขอร้องให้ปล่อยตัว
“นายเป็นคนตั้งใจมาฆ่าฉัน มีสิทธิ์อะไรให้ฉันไว้ชีวิต?” เฉินเสี่ยวเป่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ฉัน…ฉันยอมเป็นข้ารับใช้ของคุณ! ตั้งแต่นี้ไป ฉันจะเป็นสุนัขซื่อสัตย์ของคุณ!” จินเฟยพูดอย่างหมดท่า แม้แต่ศักดิ์ศรีก็ไม่สนแล้ว
“สุนัขซื่อสัตย์? ข้อนี้ฟังดูเข้าท่าดี…”
เฉินเสี่ยวเป่ยเพ่งมองดูใบหน้าของจินเฟย
ด้วยวิชา ‘อักขระเทพแปดทิศ’ ทำให้เขาสามารถมองเห็นได้ทันทีว่าจินเฟยเป็นคนทรยศโดยธรรมชาติ ไม่น่าไว้วางใจอย่างยิ่ง
แต่เฉินเสี่ยวเป่ยมีแผนอยู่ในใจ
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดกล่องสมบัติ
ดึงออกมา: อาหารสุนัขแห่งสวรรค์!
ทันใดนั้น แสงวิญญาณก็ส่องวาบ ในมือของเฉินเสี่ยวเป่ยปรากฏถุงอาหารสุนัขขนาดเล็ก
เหตุการณ์ประหลาดนี้ทำให้จินเฟยถึงกับตะลึงงัน
เฉินเสี่ยวเป่ยเปิดถุงดู พบว่าข้างในมีเพียงขนมรูปกระดูกอยู่สามชิ้น
“มีแค่สามชิ้นเองหรือ? เจ้าหมาผู้พิทักษ์แห่งสวรรค์นี่ช่างตระหนี่เสียจริง…แต่ช่างเถอะ ลองดูผลก่อน หากมันไม่สามารถเพิ่มความภักดีได้ มีมากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
เฉินเสี่ยวเป่ยหยิบขนมชิ้นหนึ่งออกมาและพูดว่า “นายได้เห็นความลับของฉันแล้ว หากไม่อยากตาย กินนี่ซะ”
“อะไรนะ?”
จินเฟยทำหน้ามึนงงอย่างมาก
การแก้แค้นด้วยการบังคับให้กินอาหารสุนัข? นี่เป็นกลอุบายอะไร? หรือว่าเฉินเสี่ยวเป่ยมีรสนิยมประหลาด?
“กินหรือไม่กิน!” เฉินเสี่ยวเป่ยตะโกน
“กิน! ฉันกิน!” จินเฟยรีบพยักหน้า
ชีวิตของเขาอยู่ในมือเฉินเสี่ยวเป่ย ต่อให้เป็นมูลสุนัข เขาก็ต้องยอมกิน!
“รสชาติดีแฮะ…”
จินเฟยแสดงท่าทีแปลกใจ ขนมนั้นกรุบกรอบและหอมหวานจนทำให้เขาอยากกินอีกชิ้น
แต่ทันใดนั้นเอง สิ่งประหลาดก็เกิดขึ้น!
ดวงตาของจินเฟยเบิกกว้างขึ้นทันที แววตากลายเป็นว่างเปล่าและไม่มีจิตสำนึกใด ๆ เขาเอาแต่จ้องมองเฉินเสี่ยวเป่ยราวกับหุ่นยนต์
“นายท่าน…คุณคือเจ้านายของผมใช่ไหม?”
จินเฟยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อเหมือนเครื่องจักร
“นี่มันได้ผลเกินไปแล้ว!”
เฉินเสี่ยวเป่ยดีใจอย่างยิ่ง เขารีบพยักหน้า “ใช่! ฉันคือเจ้านายของนาย! จากนี้ไป นายจะต้องทำตามฉันทุกอย่าง!”
“รับทราบครับ เจ้านายของผม!”
จินเฟยพยักหน้าด้วยท่าทางกลไก
ชั่วอึดใจต่อมา แววตาของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขามองเฉินเสี่ยวเป่ยด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเคารพนอบน้อม ราวกับกำลังมองพระเจ้าของเขา
“กระดูกทรยศไม่มีแล้ว! นี่มันสุดยอดจริง ๆ!”
เฉินเสี่ยวเป่ยใช้วิชาอักขระเทพแปดทิศอีกครั้ง เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
“อาหารสุนัขนี้ช่างเป็นสมบัติที่ทรงพลังสุด ๆ ลองคิดดูสิ ถ้าให้มู่หรงเทียนกินชิ้นหนึ่ง…เขาเป็นราชาแห่งวงการ ฉันจะไม่กลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กว่าหรือ?”
เฉินเสี่ยวเป่ยตื่นเต้นจนแทบอดใจไม่ไหว
แต่พอคิดอีกที เขาก็ส่ายหน้า “มู่หรงเทียนเป็นคนดี ฉันไม่ควรใช้วิธีนี้ควบคุมเขา อาหารสุนัขมหัศจรรย์นี้ควรเก็บไว้ใช้กับศัตรูดีกว่า!”
ติ๊ง! ยืมพลังแห่งภูตผี กุศลสามภพ -3 เหลือ 87 แต้ม ระดับ: สามัญชน
“เฮ้อ…แต้มกุศลลดลงอีกแล้ว แบบนี้ไม่ดีเลย ต้องหาโอกาสเพิ่มแต้มกุศลให้ได้”
เฉินเสี่ยวเป่ยถอนหายใจ
แน่นอนว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้
หลินเซียงยังคงต้องการความช่วยเหลือ!
“จินเฟย เข้าไปในโรงแรมแล้วช่วยกันหาเป้าหมายของฉัน!”
เฉินเสี่ยวเป่ยสั่งก่อนจะรีบพาจินเฟยเข้าไปในโรงแรม
โรงแรมแห่งนี้มีขนาดใหญ่มาก พวกเขาหาอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแต่ก็ยังไม่เจอหลินเซียง
“แย่แล้ว! โรงแรมใหญ่ขนาดนี้จะหาอาจารย์หลินได้ยังไง?”
เฉินเสี่ยวเป่ยเริ่มกังวล
คนที่พาหลินเซียงไปคือหวังเจี้ยนเหริน เจ้าหื่นกามตัวฉกาจ!
หากไม่รีบหาเธอให้เจอ ผลลัพธ์อาจเลวร้ายเกินคาด!
“นายท่าน ผมมีวิธีครับ”
จินเฟยพูดขึ้นเบา ๆ
“วิธีอะไร? รีบพูดมา!” เฉินเสี่ยวเป่ยถามด้วยความกระวนกระวาย
“อย่าลืมสิ ผมเป็นราชาโจรนะครับ! ตามผมมา!” จินเฟยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินนำไป
เฉินเสี่ยวเป่ยรีบเดินตามไปทันที
ต้องยอมรับว่าจินเฟยมีฝีมือพอสมควร ระหว่างที่หาเป้าหมาย เขาก็สำรวจโครงสร้างของโรงแรมจนเข้าใจอย่างละเอียด
ไม่นาน เขาก็พาเฉินเสี่ยวเป่ยมาถึงจุดสำคัญ
“ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด!”
เฉินเสี่ยวเป่ยเข้าใจทันที แต่ก็แสดงความกังวล “สถานที่สำคัญแบบนี้ พนักงานโรงแรมคงไม่อนุญาตให้เราเข้าไปง่าย ๆ”
“ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาอนุญาต”
จินเฟยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบลวดเส้นหนึ่งออกมา
แกร๊ก!
ประตูห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเปิดออกทันทีด้วยฝีมือของจินเฟย